“แย่แล้ว! แย่แล้ว! อาวุโสชู่ เกิดเรื่องแล้ว!” ลูกศิษย์คนนั้นวิ่งหน้าตื่นเข้ามา
“ว่ายังไง?” ปรมาจารย์ชู่ถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม
“โดยรอบของคลับโดนรถตู้จำนวนมากปิดล้อม มีผู้คนไม่น้อยกำลังรุมล้อมกันเข้ามา สิ่งสำคัญที่สุดคือ…”
“คืออะไร?” ปรมาจารย์ชู่รู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล รีบตะคอกถาม
“สิ่งสำคัญที่สุดคือมีนักข่าวมาไม่น้อย!” ลูกศิษย์คนนั้นพูดด้วยสีหน้าที่ร้องไห้
คำพูดประโยคนี้ทำให้สีหน้าของชู่ไท่เปลี่ยนไปทันที
นักข่าวมาแล้ว…นั่นก็หมายความว่าการกระทำในวันนี้ จะถูกเปิดเผยต่อสาธารณชน!
ถ้าหากหลินหยางกล้าทำอะไรต่อหน้าสาธารณชน…แบบนั้นก็เกือบเท่ากับผลักหยางหัวเข้าไปในกองไฟ…
“หมอเทวดาหลิน…” ชู่ไท่รีบมองไปทางหลินหยาง
ในตอนนี้เขาเองก็เริ่มไม่แน่ใจแล้ว ทำได้แต่รอการตัดสินใจของหลินหยาง
หลินหยางเงียบไม่พูดอะไร
ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของเขาสั่นอย่างกะทันหัน
หลินหยางรีบหยิบโทรศัพท์ออกมากดรับสาย ในขณะเดียวกันก็เปิดลำโพง…
“เจ้าสำนัก คนของสำนักฉี๋หลินเดินทางมาถึงเมืองผู่เฉินแล้ว ตอนนี้กำลังรอคำสั่งของคุณ!” เจ้าของเสียงปลายสายพูดด้วยความเคารพ
เห็นได้ชัดว่าเป็นเสียงของเจ้าสำนักฉี๋หลิน!
“รีบมาที่คลับเยว่หลาน ฟังให้ดี ทุกคนที่ปิดล้อมคลับเยว่หลาน ฆ่าให้หมดไม่ต้องเว้น!” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ
คำพูดประโยคนี้เต็มไปด้วยเจตนาแห่งการฆ่า!
ฆ่าให้หมด?
ทางด้านของชู่ไท่คิดว่าตนเองหูฝาด
ผู้หญิงคนนั้นได้คนอื่นตกตะลึง
สิ่งที่มีอิทธิพลและน่ากลัวมากที่สุดในตอนนี้คืออะไร?
คำพูดของคน!
คำพูดของคนจะทำเป็นเล่นไปไม่ได้
ถึงแม้หนงห่าวและคนอื่นจะเป็นพวกเสเพล ดื่มเที่ยวกินทั้งวัน แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาเป็นคนไม่เอาไหน
พวกเขาเข้าใจดีว่าใช้กำลังอย่างเดียวไม่สามารถรับมือหมอเทวดาหลิน เพราะแบบนี้จึงอาศัยพลังของสื่อมวลชน บีบบังคับหลินหยางถอย
แน่นอน นี่ไม่ใช่ความคิดของหนงห่าว แต่เป็นความคิดของผู้หญิงคนนั้น
ผู้หญิงคนนั้นทำงานเร็วมาก เธอสามารถรวบรวมคนเกือบพันในเวลาอันสั้น
พวกเขาจงใจแต่งตัวเป็นชาวบ้านธรรมดาของเมืองผู่เฉิน และไม่ได้พกอาวุธแต่อย่างใด ราวกับแค่มามุงดูเรื่องชาวบ้านเท่านั้น ไม่มีภัยคุกคามอะไร
แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ มันยิ่งแตะต้องไม่ได้
นอกจากนี้เธอยังจงใจหานักข่าวเกือบครึ่งเมืองมาเพื่อให้มั่นใจว่าหลินหยางไม่กล้าทำอะไรส่งเดช
เพราะเรื่องที่หัวหน้าอาวุโสของลัทธิโลหิตมารบุกสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีเพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน ถ้าหากเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก เกรงว่าเบื้องบนก็ไม่มีทางนิ่งเฉย จะต้องลงมือทำอะไรสักอย่างแน่นอน!
เรื่องนี้มีความเสี่ยงสูงมาก!
ไม่ว่าใครก็ต้องพิจารณาให้ดี!
แต่ว่า…คำพูดของหลินหยางทำให้พวกเธอรู้สึกสิ้นหวังแล้ว
ฆ่าไม่เว้น?
หรือหลินหยางไม่คิดจะสนใจนักข่าว จะใช้ไม่แข็งแก้ปัญหาโดยตรง?
หรือเขาบ้าไปแล้ว?
“หมอเทวดาหลิน! คุณ…คุณอย่าทำอะไรส่งเดชนะ! คุณรู้หรือเปล่าว่านักข่าวพวกนั้นมาจากไหน? ไม่ใช่มีแต่นักข่าวจากสำนักข่าวท้องถิ่นและนักข่าวเมืองผู่เฉิน! สำนักข่าวไท่หยางก็มาด้วย! ฉันคิดว่าคุณน่าจะรู้จักสำนักข่าวไท่หยางอยู่มั้ง? มีคนใหญ่คนโตในเยี้ยนจินไม่น้อยที่ติดตามช่องนี้! ถ้าหากคุณกล้าทำอะไรส่งเดช! เรื่องนี้ไม่เพียงแต่จะรู้กันทั่วเมืองผู่เฉิน แม้กระทั่งเมืองหลวงและคนทั้งประเทศก็จะรู้ด้วย! ถึงเวลาทุกคนก็จะรู้ว่าหมอเทวดาหลินเป็นคนประเภทจิตใจอำมหิต! หรือคุณอยากให้ชื่อเสียงของคุณป่นปี้เหรอ?” ผู้หญิงคนนั้นรีบตะโกนด้วยความร้อนใจ
“ผมไม่ใส่ใจ”
แทบจะในทันทีที่เธอพูดจบ หลินหยางตอบกลับทันที
เธอทำอะไรไม่ถูกแล้ว
“หมอเทวดาหลิน คุณ…คุณต้องทำถึงขนาดนั้นจริงเหรอ?” หนงห่าวสะดุ้ง ตั้งสติได้รีบถาม
“โอกาสที่ผมให้คุณไม่เพียงแค่ครั้งเดียว แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือพวกคุณกลับทำตัวอวดเก่งมากขึ้น ในเมื่อเป็นแบบนั้น ผมก็จะเล่นตามบทของพวกคุณ!”
หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม “ชู่ไท่ ลงมือ!”
ฟังมาถึงตรงนี้ ชู่ไท่รู้แล้วว่าหมอเทวดาหลินได้ตัดสินใจแล้ว เขาพุ่งเข้าไปตบหน้าของชู่ไท่อย่างไม่ลังเลทันที
เพี๊ยะ!
หนงห่าวล้มลงบนพื้น มึนหัวไปหมด แต่ก่อนที่จะตั้งสติได้ ชู่ไท่ได้ล็อคแขนขาของเขาเอาไว้แล้ว ออกแรงอย่างกะทันหัน
แควก!
เสียงที่ชัดเจนดังขึ้น
“อ๊าก…”
เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดตามก้องไปทั่วห้อง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...