สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1491

“เจ้าสำนัก นี่…ควรจะทำยังไงดี?”

อาวุโสสามเดินเข้ามาใกล้ ถามด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง

“คุณหมายความว่ายังไง?” เจ้าสำนักโม่ซินถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“เจ้าสำนัก อันที่จริงก่อนหน้านี้มีข่าวลือในสำนักของเรา ทุกคนล้วนแต่บอกว่าคุณเตรียมตัวรับจั่วคุนเสวี่ยเป็นลูกศิษย์สายในของคุณ ปัจจุบันมีหลินหยางโผ่ลออกมาอย่างกะทันหัน ตระกูลจั่วต้องรู้สึกร้อนใจเป็นเรื่องธรรมดา! ถ้าหากวันนี้คุณไม่ให้โอกาสจั่วคุนเสวี่ย เกรงว่าไม่เพียงแต่จั่วคุนเสวี่ยที่จะออกจากสำนักสวรรค์นิรันดร แม้กระทั่งตระกูลจั่วก็จะเว้นระยะห่างกับพวกเราด้วย! ถึงเวลานั้น พวกเราไม่เพียงแต่สูญเสียอัจฉริยะคนหนึ่ง ยังสูญเสียกองกำลังสนับสนุนที่แข็งแกร่งด้วย ได้ไม่คุ้มเสีย!” อาวุโสสามพูด

“อาวุโสสาม ความหมายของคุณคือ…”

“ให้จั่วคุนเสวี่ยสู้เถอะ! พรสวรรค์ของจั่วคุนเสวี่ยไม่ด้อยไปกว่าหลินหยาง! ทำไมต้องล่วงเกินตระกูลจั่วเพียงเพราะหลินหยางคนเดียวด้วย?” อาวุโสสามพูดเสียงเบา

“อืม…”

เจ้าสำนักโม่ซินครุ่นคิด เห็นได้ชัดว่าเริ่มลังเล

อาวุโสและเจ้าตำหนักทุกคนก็หันไปมองทางเธอ

จั่วคุนเสวี่ยเสนอตัวเป็นคนสู้ ดูเหมือนจะเป็นเรื่องเล็ก แต่อันที่จริงแล้วเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับปัญหามากมาย

ถ้าหากจั่วคุนเสวี่ยกลายเป็นผู้สืบทอดของเจ้าสำนักโม่ซิน เมื่อเป็นเช่นนั้น ในวันข้างหน้าเขาจะได้เปรียบในการชิงตำแหน่งเจ้าสำนักอย่างมาก

เพราะเหตุนี้การเสนอตัวของจั่วคุนเสวี่ยมีการไต่ตรองมาเป็นอย่างดี

“อาวุโสสี่ คุณมีความเห็นยังไงกับเรื่องนี้?” เจ้าสำนักโม่ซินถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

อาวุโสสี่เม้มริมฝีปาก ยกมือขึ้นคำนับแล้วพูด “เจ้าสำนักคิดเห็นยังไง ผมก็คิดเห็นแบบนั้น”

“ไม่ต้องถ่อมตน อยากพูดอะไรก็พูดมาเถอะ” เจ้าสำนักโม่ซินพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

อาวุโสสี่ครุ่นคิด พูดเสียงเบา “เจ้าสำนัก อันที่จริง…ผมคิดว่าจั่วคุนเสวี่ยมีคุณสมบัติที่เพียบพร้อมมากกว่าหลินหยาง”

“หืม? ทำไมถึงพูดแบบนี้?”

“เจ้าสำนัก หรือคุณลืมไปแล้วเหรอ? เมื่อหนึ่งเดือนก่อน จั่วคุนเสวี่ยได้รับโชคลิขิตของผู้แท้จริง ภายใต้การช่วยเหลือของตระกูลจั่ว เลือดในร่างกายทั้งหมดของเขาถูกเปลี่ยนถ่าย พรสวรรค์และความสามารถของเขาเพิ่มพูนขึ้นอย่างมาก ถึงขั้นหลุดพ้นจากขอบเขตของอัจฉริยะ เกือบจะกลายเป็นปาฏิหาริย์!”

“เรื่องนี้ฉันก็เคยได้ยินมาบ้าง”

“ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อวานผมได้ยินมาว่าจั่วคุนเสวี่ยสามารถทะลวงขั้นสุดท้ายของพระสูตรแพทย์ยุทธ บรรลุถึงระดับสมบูรณ์แล้ว!”

“อะไรนะ?”

เจ้าสำนักโม่ซินประหลาดใจ หันไปมองอาวุโสสี่ “เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?”

“จริงแท้แน่นอน! หากเจ้าสำนักไม่เชื่อ สามารถลองถามจั่วคุนเสวี่ยได้เลย!” อาวุโสสี่พูด

เจ้าสำนักโม่ซินพยักหน้า “ปีนี้อายุของจั่วคุนเสวี่ยยังไม่ถึงสามสิบ แต่กลับสามารถฝึกพระสูตรแพทย์ยุทธถึงระดับสมบูรณ์ ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง ดูเหมือนเรื่องที่เขาได้รับการเปลี่ยนถ่ายเลือดจะเป็นเรื่องจริง ไม่อย่างนั้นเขาจะสามารถบรรลุระดับสมบูรณ์ได้หรือ?”

“ดังนั้นเจ้าสำนัก ผมถึงบอกว่าจั่วคุนเสวี่ยไม่ด้อยไปกว่าหลินหยาง คุณอย่าเพิ่งตัดสินว่าเขาไม่ธรรมดาเพียงเพราะเอาชนะหนึ่งในสี่ผู้กล้าศักดิ์สิทธิ์ของสำนักสวรรค์อินทนิลและสามารถสู้กับเจ้าตำหนักเจิ้งได้อย่างสูสี อันที่จริงลูกศิษย์ที่มีความสามารถของสำนักเรามีนับไม่ถ้วน แค่หลินหยางคนเดียวนับอะไรไม่ได้” อาวุโสสี่พูด

“ช่างเถอะ! ในเมื่อคุณและอาวุโสสามพูดถึงขนาดนี้ ก็ได้ ฉันจะให้โอกาสจั่วคุนเสวี่ยสักครั้ง”

เจ้าสำนักโม่ซินพยักหน้าแล้วโบกมือ “คุนเสวี่ย ในเมื่อคุณต้องการสู้ ก็ได้ ฉันอนุญาตให้คุณประลองกับสหายยอดเขากูเฟิง!”

คำพูดประโยคนี้ทำให้คนของตระกูลจั่วยิ้มทันที

“ขอบคุณเจ้าสำนัก!” จั่วคุนเสวี่ยรีบยกมือขึ้นคำนับด้วยความตื่นเต้น

สีหน้าของอาวุโสสองกลับเปลี่ยนไปทันที กระโดดลุกขึ้นอย่างกะทันหัน “เจ้าสำนัก นี่…”

“อาวุโสสอง ไม่เป็นไร ฉันรู้อยู่แล้วว่าหลินหยางก็มีคุณสมบัติที่เพียบพร้อม แต่ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าปัจจุบันผลการฝึกของคุนเสวี่ยก้าวหน้าไปถึงไหนแล้ว” เจ้าสำนักโม่ซินพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

อาวุโสสองหรี่ตาลง ไม่ได้พูดอะไรต่ออีก

เจ้าสำนักพูดถึงขนาดนี้ เขาก็ทำได้แต่พยักหน้า

ส่วนหลินหยาง ตั้งแต่เริ่มจนจบไม่พูดอะไรสักคำ สีหน้าก็ดูไร้อารมณ์

เขาย่อมมองออกอยู่แล้วว่าเรื่องนี้มีอะไรหลายอย่างแอบแฝง แต่ในมุมมองของเขา มีก็ดีไป ไม่มีก็ไม่เป็นไร ทั้งหมดปล่อยให้เป็นไปตามวาสนา

จั่วคุนเสวี่ยได้รับโอกาส ย่อมไม่ปล่อยให้เสียเวลา เขาก้าวออกมาประลองฝีมือกับเฉินจื่ออันทันที

คนทั้งสองสู้กันอยู่สักพัก ไม่สามารถแยกผลแพ้ชนะ

จั่วคุนเสวี่ยใช้ศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์เป็นหลัก ส่วนเฉินจื่ออันใช้ทักษะการต่อสู้

กระบวนท่าของเขาค่อนข้างดุร้าย ทุกกระบวนท่าล้วนแต่อันตรายถึงชีวิต ทว่ากระบวนท่าของจั่วคุนเสวี่ยก็เน้นระเบิดพลังเช่นกัน แต่สิ่งที่แตกต่างจากเฉินจื่ออันคือผิวหนังของจั่วคุนเสวี่ยแข็งแกร่งมาก โจมตีอย่างไรก็ไม่ได้รับความเสียหาย เข็มเงินช่วยกระตุ้นพลังชีวิตของเขาถึงระดับสูงสุด ความเร็วและพลังก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง สุดท้ายสามารถพลิกสถานการณ์เป็นฝ่ายที่ได้เปรียบแทน

ทั้งสองคนสู้ประมาณสิบกว่ากระบวนท่า

ปังปังปัง…

เสียงที่น่าอึดอัดใจดังขึ้น

ร่างกายของเฉินจื่ออันลอยกระเด็นออกไปทางด้านหลัง กระแทกใส่ประตูใหญ่ของห้องโถง ถึงกับเลือดตกยางออกหมดสติไปโดยตรง