สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1501

ทักษะวิชาการต่อสู้ของเจ้าสำนักโม่ซินนั้นเรียกได้ว่ายอดเยี่ยม แต่ละกระบวนท่าที่ดูเหมือนเธอลงมือจู่โจมชายผมหงอกอย่างหนัก แต่อันที่จริงแล้วเธอยังออมแรงอยู่ โดยการทำให้ลมปราณที่ปล่อยออกไปนั้นแปรเปลี่ยนเป็นเข็มปราณ และแอบซ่อนลงสู่ใต้ดิน

และเมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้เข็มปราณที่อยู่ใต้ดินยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และใต้ฝ่าเท้าของชายผมหงอกจึงเต็มไปด้วยเข็ม และทำให้เขาเหมือนตกอยู่ในสภาวะที่สามารถแตกระเบิดขึ้นได้ทุกขณะ

จากนั้น เจ้าสำนักโม่ซินได้ทำให้เข็มปราณเหล่านี้สังเวยขึ้นมา เพื่อที่จะหยุดการต่อสู้ในครั้งนี้ลง

ผู้คนต่างพากันตกตะลึงและพากันจ้องมองไปยังชายผมหงอก

เข็มปราณจู่โจมสังหาร ชายคนนั้นจมลงและร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเข็มปราณปกคลุม ซึ่งไม่สามารถต้านทานได้ ดูไปแล้วช่างน่าขนลุกอย่างมาก

เขาตกลงมาจากกลางอากาศกระแทกเข้ากับพื้นอย่างแรง และไม่เคลื่อนไหวใดๆ ทั้งสิ้น

หลายคนต่างพากันเขย่งมอง

"ตายแล้วเหรอ?"

"ตายแล้วแน่ๆ!"

"ฮึ พ่ายแพ้ไปอย่างง่ายดาย! ก็นึกว่าเขาจะเก่งมากขนาดไหน! ที่แท้ก็พ่ายแพ้ไปต่อหน้าเจ้าสำนักของเราเพียงแค่กระบวนท่าเดียวเท่านั้น!"

"กระจอกที่สุด!"

"สมควรตาย!"

คนของสำนักสวรรค์นิรันดรต่างพากันเยาะเย้ย

คนของสำนักพรรคอื่นก็ต่างพากันชื่นชมยินดี "เจ้าสำนักสุดยอดไปเลย!"

"สมกับชื่อเสียงของเจ้าสำนักโม่ซินจริงๆ อนาคตของสำนักสวรรค์นิรันดรภายใต้ของปกครองของเจ้าสำนักโม่ซินจะต้องรุ่งโรจน์อย่างหาที่เปรียบไม่ได้แน่ๆ!"

"ใช่ ใช่..."

ทุกคนต่างพากันสรรเสริญเยินยอ

คนของสำนักสวรรค์อินทนิลต่างแสดงสีหน้าย่ำแย่

"เจ้าหมอนั่นตายแล้วรึยัง?" มีคนหนึ่งถามขึ้นมาอย่างระมัดระวัง

"ยังไม่ตาย!"

เชียนเย่ร้องอุทานเสียงต่ำ

"อะไรนะ?"

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

จึงได้เห็นว่าไม่เพียงแค่เชียนเย่ หยานชางไห่ อาวุโสสอง เจ้าสำนักโม่ซินและคนอื่นๆ ที่แสดงสีหน้าเคร่งขรึม และจับจ้องไปยังร่างที่นอนอยู่บนพื้น

ราวกับกำลังมองดูอะไรบางอย่าง

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เจ้าสำนักโม่ซินก็ได้กระโดดลุกขึ้นและทุบไปที่ร่างที่นอนอยู่บนพื้นจากในอากาศ

ตุ่บ!

พลังฝ่ามือกดทับลงไปอย่างแรง

บริเวณตำแหน่งที่คนคนนั้นนอนอยู่ได้เป็นแอ่งยุบลงไปทันที มีฝุ่นฟุ้งกระจายและเศษหินกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณ

นี่คือการซ้ำเติม?

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

หรือว่าคนคนนั้นยังไม่ตาย?

ทุกคนไม่อาจเชื่อ

ถูกเข็มปราณทิ่มแทงไปกว่าหมื่นเล่มยังไม่ตาย? เป็นเทวดาหรือไงกัน?

ทุกคนต่างจ้องมองไปอย่างตื่นเต้น

ทว่าเมื่อมองดูบริเวณพื้นดินที่ยุบลงไปเป็นหลุม จู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งค่อยๆ ลุกขึ้นมา

ไม่ใช่ใครที่ไหน คนคนนั้นคือชายผมหงอกนั่นเอง!

"อ๋า?"

เสียงอุทานร้องออกมาอย่างหวาดกลัวดังขึ้น

ทุกคนต่างพากันสับสนงุนงง

ถูกเข็มทิ่มแทงไปมากขนาดนี้ยังไม่ตาย? น่าเกรงกลัวมากแค่ไหนกัน?

คนคนนั้นไอกระแอมสองสามครั้งและค่อยๆ ลุกขึ้นปัดฝุ่นตามร่างกายออก จากนั้นหันกลับไปมองเจ้าสำนักโม่ซินอีกครั้ง

"เข็มปราณ...ดูเหมือนจะไม่ได้ทิ่มแทงเข้าไป!" อาวุโสสองถอนหายใจและกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

"ทำไมถึงเป็นงั้นไป? เข็มปราณของเจ้าสำนักมีพลังแข็งแกร่งมาก! ทำไมถึงแทงไม่เข้าผิวหนังของเขา?" เจิ้งถงหยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นสะท้าน

"ไม่ทราบแน่ชัด แต่คนคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างที่พวกเราคิดไว้!" อาวุโสสองกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

และตอนนี้เอง ใครก็ไม่กล้าดูถูกคนคนนั้นอีก

"น่าสนใจ!"

เจ้าสำนักโม่ซินหยุดชะงักและพิจารณาสังเกตชายผมหงอกอีกครั้ง "ดูเหมือนว่าการจะฆ่าคุณได้มันไม่ง่ายเลยสินะ! แต่ไม่เป็นไร วันนี้ฉันได้ครอบครองเลือดวิญญาณลั่วหลินสิบสามหยดแล้ว แม้ว่าคุณจะเป็นร่างจากดวงดาวโดยกำเนิด มันก็ไม่ได้ยากเลยที่จะจัดการกับคุณ!"

"จริงเหรอ? เลือดวิญญาณลั่วหลินสิบสามหยด...ดีมากขนาดนั้นเลยเหรอ?" ชายผมหงอกถาม

"อ้อ?" เจ้าสำนักโม่ซินขมวดคิ้ว "คุณดูถูกเลือดวิญญาณลั่วหลินสิบสามหยดงั้นเหรอ? คุณไม่รู้เหรอว่าเลือดวิญญาณลั่วหลินสิบสามหยดหมายถึงอะไร?"

"ผมรู้ และผมก็รู้ด้วยว่าเลือดวิญญาณลั่วหลินเหล่านี้ไม่ได้เป็นของคุณ! ผมจะบอกอะไรให้นะ ของที่ไม่ใช่ของคุณ คุณไม่สมควรใช้มัน!"

"ฮึ! คนอย่างคุณสมควรมาสั่งสอนฉันเหรอ?"

โม่ซินกล่าวตำหนิและพุ่งออกไปอีกครั้ง จากนั้นใช้ฝ่ามือทั้งสองปลุกปั้นเข็มปราณออกมาจากปลายนิ้ว มีเข็มปราณกว่าหนึ่งแสนเล่มพุ่งจู่โจมไปยังจุดชีพจรของชายผมหงอก

ร่างกายของชายผมหงอกทั้งจุดชีพจรและจุดอื่นๆ ได้ถูกล็อกเอาไว้

ดูเหมือนว่าเข็มแต่ละเล่มต่างต้องการทิ่มแทงเข้าไปฆ่าชายผมหงอก

ทว่าชายผมหงอกกลับไม่ตื่นตระหนก จากนั้นได้ปล่อยพลังลมปราณออกไปบริเวณโดยรอบด้วยเช่นกัน

และครั้งนี้ ชายคนนั้นได้ใช้พลังลมปราณที่แปรเปลี่ยนเป็นเข็มปราณที่แข็งแกร่งของตัวเองไปเขย่าเข็มปราณของโม่ซิน

เขาต้องการแข่งขันความแข็งแกร่งของเข็มปราณระหว่างเขาและโม่ซิน