สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1517

ทว่ากลับเห็นหลินหยางเดินก้าวเข้ามา

"คุณหลิน! คุณคิดจะทำอะไรน่ะ?" ฉู่เว่ยสื่อตะโกนถาม

แต่หลินหยางกลับไม่สนใจคำพูดของเขา

คนของสมัชชาใหญ่รีบเข้าไปขัดขวาง ทว่าหยวนซิงและคนอื่นๆ ได้เข้าไปขัดขวางพวกเขาไว้ก่อน

"คุณหลิน คุณอย่าคิดทำร้ายคุณชายเชียวนะ!" ฉู่เว่ยสื่อร้อนรน ทว่าเขากลับไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินหยางและหยวนซิง จึงทำให้ถูกขวางอยู่รอบนอก

หลินหยางไม่ได้สนใจคนเหล่านั้นและดึงเข็มเงินออกมา จากนั้นทิ่มแทงเข้าไปที่ร่างกายของหลงเจียงเฟิงอีกครั้งอย่างแรง

"อ๊า!!"

หลงเจียงเฟิงร้องอุทานสุดเสียง ราวกับกำลังอดทนกับความเจ็บปวดที่ทุกข์ทรมานอย่างมาก และร่างกายของเขาก็กระตุกอย่างแรง

จากนั้นหลินหยางก็หยิบยาออกมาหนึ่งเม็ด และยัดเข้าไปในปากของหลงเจียงเฟิง

อึ่ก

ยาได้เข้าไปในสู่ลำคอและลงไปในท้อง

หลงเจียงเฟิงรีบเอามือขึ้นมาบีบคอโดยไม่สนใจความเจ็บปวดบนร่างกาย เพราะคิดอยากจะอาเจียนเม็ดยาที่ถูกยัดเข้าไปออกมา

แต่ไม่ว่าเขาจะอาเจียนออกมายังไงก็ทำอะไรไม่ได้

"คุณ...คุณให้คุณชายหลงกินอะไรเข้าไป?" ฉู่เว่ยสื่อพูดขึ้นมาด้วยความโกรธ

"ยาพิษ ยังจะถามอีกเหรอ? หรือคุณคิดว่าผมจะป้อนเขากินยาวิตามิน?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ

"คุณ..."

หลินหยางหยิบเข็มเงินขึ้นมาอีกและทิ่มไปที่ร่างกายของหลงเจียงเฟิงอย่างต่อเนื่อง

แม้ว่าหลงเจียงเฟิงจะมีความสามารถไม่ธรรมดา แต่สำหรับหลินหยางแล้วเขาไม่มีทางทำอะไรหลินหยางได้เลย และกลับเป็นฝ่ายถูกหลินหยางกระทำซะมากกว่า

หลังจากการปักเข็มลงไปแล้วนั้น หลินหยางบีบบังคับให้หลงเจียงเฟิงกินยาเม็ดและยาผงเข้าไปอีกจำนวนหนึ่ง จากนั้นจึงปล่อยมือเขาไป

ร่างกายของหลงเจียงเฟิงในตอนนี้สั่นสะท้านไม่หยุด และมีฟองออกมาจากปากอย่างต่อเนื่อง เสมือนถูกไฟดูดยังไงยังงั้น หลังจากเวลาผ่านไปครู่หนึ่ง เขากลอกตาและเป็นลมหมดสติไป

"คุณชาย!"

คนของสมัชชาใหญ่อุทานออกมาและวิ่งเข้าไปอย่างตื่นตระหนก

หลินหยางโบกมือ หยวนซิงและคนอื่นๆ จึงถอยออกไปและปล่อยให้คนเหล่านี้เข้ามา

พวกเขารีบประคองหลงเจียงเฟิงขึ้นมาตรวจดูอาการ

"คุณทำอะไรกับคุณชายของเรา? คุณ...คุณฆ่าเขาเหรอ?" ฉู่เว่ยสื่อตาปูดแดงและตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

"วางใจได้ เขายังไม่ตาย! อันที่จริงร่างกายของเขาไม่ได้รับบาดเจ็บเลยด้วยซ้ำ อีกไม่นานเขาก็จะฟื้นขึ้นมา

นอกจากนี้ ร่างกายของเขาก็ได้เพิ่มความแข็งแกร่งขึ้น เลือดที่สูบฉีดตามร่างกายและกระดูกก็เพิ่มขึ้น ทั้งอวัยวะภายในและพละกำลังความสามารถของเขาก็แข็งแกร่งขึ้น ไม่เชื่อพวกคุณลองตรวจสอบดูได้"

เมื่อพูดจบ ทุกคนต่างพากันประหลาดใจ

ฉู่เว่ยสื่อขมวดคิ้วและยื่นมือออกไปตรวจสอบร่างกายของหลงเจียงเฟิง

เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็ร้องอุทานเสียงหลง "พระเจ้า คุณชายหลงแข็งแกร่งขึ้นจริงเหรอเนี่ย?"

"อะไรนะ?"

"เป็นไปได้ยังไง?"

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

กินยาของหลินหยางเข้าไป นอกจากจะไม่เป็นอะไรแล้ว ทว่ากลับมีผลดีเกิดขึ้น?

"คุณหลิน นี่มัน...หมายความว่ายังไง?" ฉู่เว่ยสื่อถามอย่างเคร่งขรึม

เขาไม่เชื่อว่าหลินหยางจะทำแบบนี้

"พวกคุณอย่าเพิ่งรีบขอบคุณ อย่าเพิ่งดีใจแทนเจ้านายของพวกคุณ แม้ว่าร่างกายของเขาจะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีมาก แต่เขาจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน ผมได้ปลูกยาพิษเข้าไปในร่างกายของเขาแล้ว หากไม่ได้รับยาถอนพิษ อย่างมากหนึ่งสัปดาห์ ร่างกายของเขาจะถูกทำลาย แม้แต่เทวดาก็ไม่มีทางช่วยได้" หลินหยางกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบ

"อ๋า?"

ทุกคนที่ได้ยินต่างตกตะลึงและหน้าถอดสี

"คุณหลิน! คุณกล้าดียังไง!" ฉู่เว่ยสื่อขึ้นเสียง ชี้ไปที่หลินหยางและตะโกน "รีบเอายาถอนพิษออกมาเดี๋ยวนี้! เร็วเข้า!"

"ยาถอนพิษเป็นสิ่งที่คุณควรขอจากผมงั้นเหรอ?"

หลินหยางสะบัดแขนและกล่าวน้ำเสียงเยือกเย็น "หลงเจียงเฟิงทำเรื่องชั่วช้าในเมืองเจียงเฉิน ทั้งงปล้นสะดมและข่มขืน ก่อกรรมทำชั่วนับไม่ถ้วน รีบไสหัวกลับไปมาบอกเจ้านายของพวกคุณ หากพวกคุณไม่ให้คำอธิบายเรื่องนี้กับผม! งั้นก็รอรับศพของหลงเจียงเฟิงได้เลย!"