สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1862

ทุกคนต่างพากันตกตะลึงและจ้องมองคนสองคนที่อยู่ตรงหน้าของหลินหยางอย่างเหลือเชื่อ!

“นั่นคุณจื่ออี้และคุณจื่อเหิงไม่ใช่เหรอ?”

“พวกเขา…หมายความว่ายังไง? ทำไมเขาถึงไปยืนอยู่ข้างหน้าของเจ้าหมอนั่น?”

“หรือว่าพวกเขา…กำลังปกป้องเจ้าหมอนั่นอยู่?”

ทุกคนต่างตกใจและพากันขยี้ตาและเบิกตากว้าง

“จื่ออี้ จื่อเหิง คารวะผู้นำสูงสุด!”

ทั้งสองเดินเข้าไปแสดงความเคารพต่อผู้นำสูงสุดของหอเซวียนชิง

ผู้นำสูงสุดของหอเซวียนชิงแสดงสีหน้าเยือกเย็นและถามขึ้นด้วยเสียงทุ้มต่ำ “พวกคุณกำลังทำอะไร? ต้องการปกป้องเจ้าหมอนี่เหรอ?”

“ใช่ครับผู้นำสูงสุด!”

“จะฆ่าเขาคนนี้ไม่ได้!”

จื่ออี้และจื่อเหิงพร้อมใจพูดออกมา

“ทำไม?” ผู้นำสูงสุดของหอเซวียนชิงกล่าว

ทั้งสองมองหน้ากัน แต่ไม่พูดอะไร

“ฮึ ดูเหมือนว่าพวกคุณจะมีเรื่องปิดบังผมอยู่ พวกคุณลองดูบนพื้นสิ ดูว่าศีรษะของใครตกอยู่ที่พื้น และใครนอนอยู่ที่พื้น!” ผู้นำสูงสุดหอเซวียนชิงกล่าว

ทั้งสองพากันหันไปมองและขมวดคิ้ว

“รู้ใช่ไหมว่าเป็นผู้อาวุโสสาม ใครฆ่าเขารู้ไหม?” ผู้นำสูงสุดจ้องมองพวกเขาทั้งสองและถามขึ้นมา

อย่างไรก็ตาม…ทั้งสองยังคงยืนกรานอย่างหนักแน่น

“ผู้นำสูงสุด ผมเชื่อว่าคุณหลินจะต้องตักเตือนผู้อาวุโสสามแล้ว แต่ผู้อาวุโสสามกลับไม่เชื่อฟังคุณหลินเอง ทำให้เขาต้องจบชีวิตลงแบบนี้ใช่ไหมครับ?” จื่ออี้กล่าวพร้อมกับยกกำปั้นขึ้นมา

“ผมไม่สนใจเรื่องเหล่านี้! เขาฆ่าผู้อาวุโสสามและผมก็จะฆ่าเขา! จื่ออี้! จื่อเหิง วันนี้ผมขอพูดไว้ก่อนเลยว่าหากพวกคุณคิดจะปกป้องเขา ผมจะฆ่าพวกคุณสองคนด้วย!” ผู้นำสูงสุดหอเซวียนชิงกล่าวและร่างกายของเขาก็ปะทุความโมโหออกมาอย่างเดือดพล่าน

ทั้งสองต่างแสดงสีหน้าเคร่งขรึม

“พวกคุณทั้งสองออกไปเถอะ ไม่จำเป็นต้องขอร้องแทนผมและผมก็ไม่ต้องการให้ใครมาขอร้องแทนด้วย อันที่จริงที่ผมมาวันนี้ไม่ได้มาเพื่อแต่งงานกับจื้อปิงชิงเท่านั้น แต่มาเพื่อขอคำอธิบายและทวงคืนความยุติธรรม! ในเมื่อต้องการต่อสู้ ผมไม่เคยเกรงกลัวใครอยู่แล้ว!” หลินหยางกล่าว

“เอ่อ…”

“คุณหลิน ให้พวกเราพูดเกลี้ยกล่อมผู้นำสูงสุดอีกครั้งเถอะครับ…”

จื่ออี้และจื่อเหิงแสดงสีหน้าลำบากใจ

“ไม่ต้องพูดเกลี้ยกล่อมอะไรแล้ว อีกอย่าง เขาไม่มีทางฟังพวกคุณ เพราะเขาเป็นถึงผู้นำสูงสุด!” หลินหยางส่ายหน้าและจ้องมองไปที่ผู้นำสูงสุดและกล่าวเสียงแหบแห้ง “แต่มีอย่างหนึ่งที่ผมต้องบอกคุณ”

“คุณจะบอกอะไร?” ผู้นำสูงสุดถามอย่างเย็นชา

“หากต่อสู้กันขึ้นมา! คุณในฐานะผู้นำสูงสุด…คุณจะรับผลทั้งหมดที่ตามมาได้ไหม?” หลินหยางกล่าวพร้อมกับเปล่งประกายไฟประหลาดหลากสีออกมาจากรูม่านตาของเขา

ผู้นำสูงสุดหอเซวียนชิงดูไม่ออก แต่แสดงสีหน้าเคร่งเครียดอย่างมาก

เมื่อมองไปที่จื่ออี้และจื่อเหิง ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจอะไรขึ้นมาได้ทันที

ที่ทั้งสองพยายามห้ามปรามด้วยความกังวลเช่นนี้ แสดงว่าพวกเขารู้อะไรบางอย่างมาแน่ๆ

แต่จะมาเสียใจตอนนี้ก็สายไปแล้ว!

นอกจากนี้ ผู้อาวุโสสามยังถูกอีกฝ่ายตัดศีรษะลงต่อหน้า หากไม่กำจัดเขา เขาในฐานะผู้นำสูงสุดจะอยู่ในตำแหน่งอย่างมั่นคงได้อย่างไร?

“ไม่ต้องพูดมาก เอาชีวิตของคุณมาเดี๋ยวนี้!”

ผู้นำสูงสุดหอเซวียนชิงกล่าวอย่างเย็นชาพร้อมกับกระทืบเท้า

ปัง!

ในที่สุด!

ปัง!

ดูเหมือนว่าหลินหยางจะสู้ไม่ได้ หลังจากที่ถูกหมัดของผู้นำสูงสุดหอเซวียนชิงเขาก็ล้มคว่ำไปที่พื้น

ตุ่บ! !

ร่างกายของเขากระแทกเข้ากับพื้นของห้องโถงใหญ่อย่างแรง ทำให้ห้องโถงใหญ่สั่นสะเทือนราวกับเรือที่อยู่ท่ามกลางมรสุมในทะเล

ผู้นำสูงสุดกลับไม่หยุดและยังคงเดินไปคว้าตัวหลินหยางที่ล้มกระแทกพื้น และจากนั้นก็ต่อยหมัดหนักๆ เข้าใส่หน้าอกของหลินหยางอย่างแรง เพื่อต้องการให้หัวใจของเขาแตกเป็นเสี่ยงๆ

แต่ขณะนี้เอง หลินหยางกลับหัวเราะออกมาอย่างเกรี้ยวกราดและขณะเดียวกันก็ต่อยหมัดออกไปที่บริเวณหัวใจของผู้นำสูงสุด!

นี่คือต้องการทำให้เจ็บสาหัสและพ่ายแพ้กันทั้งสองฝ่ายเลยใช่ไหม?

ไม่!

ไม่ถูก!

สีหน้าของผู้นำสูงสุดหอเซวียนชิงเปลี่ยนไปและเปลี่ยนจากการจู่โจมเป็นการป้องกันทันที จากนั้นก็ดึงหมัดที่ต่อยออกไปกลับมาเพื่อเปลี่ยนเป็นฝ่ามือที่คอยสกัดกั้น

แต่การเปลี่ยนแปลงของเขากลับเป็นการให้โอกาสหลินหยาง

หลินหยางต่อยหมัดไปที่ใบหน้าของผู้นำสูงสุดหอเซวียนชิงและขณะเดียวกันก็กระแทกศีรษะของตัวเองไปที่หน้าผากของเขา

ตุ่บ!

เกิดเสียงดังกึกก้อง

ผู้นำสูงสุดหอเซวียนชิงทรุดตัวลงกับพื้นอย่างแรง ทำให้พื้นบริเวณนั้นแตกร้าวเป็นเสี่ยงๆ…