สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1913

เมื่อเห็นสายตาที่ไม่เป็นมิตรอยู่รอบตัวทำให้คนของสำนักสวรรค์อินทนิลรู้สึกประหม่ามากขึ้น

"ทำไงดี? รองเจ้าสำนักเชียน จะนั่งอยู่เฉยๆ แบบนี้? หรือจะลงมือโจมตีก่อน?"

หลินหยางถามขึ้นด้วยเสียงเรียบ

เชียนเย่ลังเลอยู่เล็กน้อย เขามองไปรอบๆ และกระซิบ "หมอเทวดาหลิน ปกติแล้วผมเป็นคนระมัดระวังตัวเสมอ แต่วันนี้อาจเป็นเพราะผมคิดมากเกินไป! ตอนนี้คุณว่ายังไงก็จัดการตามนั้นเลย!"

"งั้นดี มากับผม!"

หลินหยางกล่าวพร้อมกับพาคนของสำนักสวรรค์อินทนิลเดินไปยังคนของนิกายหลัวเทียนที่อยู่อีกฝั่ง

ฟู้หลัวและคนอื่นๆ ต่างหันไปมองหลินหยางและคณะด้วยความตกใจ

"พวกคุณคิดจะทำอะไร?" ฟู้หลัวขมวดคิ้วถาม

เขายังไม่ทันลงมือเลย ทำไมอีกฝ่ายมาหาเรื่องถึงที่แบบนี้?

และเมื่อฟู้หลัวพูดจบ หลินหยางก็เขย่งปลายเท้าพร้อมกับกระโดดพุ่งไปยังฟู้หลัวราวกับลมพายุ และต่อยเขาด้วยหมัดหนัก

ตุ่บ! !

ฟู้หลัวถูกต่อยจนกระเด็นออกไปและตกลงพื้นอย่างแรงพร้อมกับใบหน้าบวมเบ่งและมีเลือดกบปาก

คนของนิกายหลัวเทียนเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง

ทุกคนบริเวณโดยรอบต่างทำตัวไม่ถูก

"จัดการ!"

จากนั้นก็ได้ยินหลินหยางตะโกนเสียงดังและทุกคนก็พุ่งเข้าไปจัดการคนของนิกายหลัวเทียน!

คนของนิกายหลัวเทียนไม่ทันตั้งตัว ทำให้ทั้งหมดถูกผลักลงกับพื้นและถูกคนของสำนักสวรรค์อินทนิลลงมือเตะต่อย

มีคนคิดจะต่อสู้กลับ แต่เพราะมีหลินหยางคอยช่วย ทำให้พวกเขาไม่มีทางสู้ได้เลย

ไม่นาน คนของนิกายหลัวเทียนก็นอนนิ่งกับพื้นและร้องโอดครวญ

"พวกคุณ....พวกคุณทำเกินไปแล้ว! พวกคุณอยากให้เกิดสงครามระหว่างกันเหรอ?" ฟู้หลัวที่ใบหน้าบวมช้ำคลานขึ้นมาตะโกนด่าทอด้วยความโมโห