สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1960

ตุ่บ!

ชายชราร่างผอมล้มลงกับพื้นอย่างแรง แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บและเขาก็รีบลุกขึ้น

แต่หลินหยางได้เข้าชาร์ตลูกศิษย์ที่ได้รับบาดเจ็บของธิดาไท่อวี้แล้วและเหวี่ยงเขาให้กับธิดาไท่อวี้

ทุกอย่างเกิดขึ้นกะทันหันจนแม้แต่ผู้คนที่เฝ้าดูการต่อสู้ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นับประสาอะไรกับชายชรา

"อาหนาน! เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม?" ธิดาไท่อวี้รีบเข้ามารับตัวชายหนุ่มคนนั้นและถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

"อา...อาจารย์ ผม...ผมไม่เป็นอะไร..." ชายหนุ่มคนนั้นลืมตาขึ้นและกล่าวขึ้นมาอย่างยากลำบาก

"เจ้าเด็กโง่!" ธิดาไท่อวี้กอดเขาเอาไว้แน่นและน้ำตาไหลอาบแก้ม

"สารเลว!"

ชายชราที่ซูบผอมโมโหมากและจับจ้องไปที่หลินหยางอย่างเย็นชา "แก แกไม่รู้ใช่ไหมว่าความตายคืออะไร? ดี! งั้นฉันจะส่งแกไปตายเอง!"

เมื่อพูดจบชายชราก็กระโดดพุ่งมายังหลินหยาง

ฟรึ่บ!

พลังที่ทำให้อากาศแปรปรวนก็เข้ามาปกคลุม

แม้ชายชราจะมีร่างกายที่ซูบผอม แต่เขากลับมีพละกำลังที่น่าสะพรึง การโจมตีครั้งนี้ทำให้เชียนเย่และคนอื่นๆ ทนรับไม่ได้จนต้องถอยหลังออกไป

คนที่มีพละกำลังอ่อนด้อยบางส่วนกลับถูกพลังนี้โจมตีเข้าจนทำให้อาเจียนออกมาเป็นเลือดทันที!

น่าตกตะลึงอย่างมาก!

หลินหยางยังไม่ทันลงมือ ธิดาไท่อวี้ก็แสดงสีหน้าโกรธเกรี้ยวและเยือกเย็นอย่างมาก

"ตาแก่สมควรตาย! ฉันจะฆ่าแกให้ได้!"

เมื่อพูดจบก็วางชายหนุ่มคนนั้นลงพร้อมกับต่อยหมัดออกไปพุ่งเข้าหาชายชราอย่างบ้าคลั่ง

ชายชราตกใจและรีบหันไปพยายามต่อต้านธิดาไท่อวี้

ปัง!

เสียงดังกึกก้องและคลื่นพลังก็เกิดการสั่นสะเทือน

วัดไท่อวี้เสินที่ทรุดโทรมสั่นสะเทือนจนพังถล่มลงมา

ทั้งสองฝ่ายลงมือต่อสู้กันไปมา

ทว่าชายชรากลับไม่ใช่คู่ต่อสู้ของธิดาไท่อวี้ หลังจากที่ได้ต่อสู้กันเขาก็กระเด็นลอยออกไปอีกครั้ง

ทุกคนต่างตกตะลึงอย่างมาก

หลังจากที่ชายชราตกลงสู่พื้นก็รู้สึกงุนงงและมองไปที่ฝ่ามือของตัวเองพร้อมกับเบิกตากว้าง

"เป็นไปได้ยังไง? พลังของฉัน...ทำไมถึงอ่อนด้อยมากขนาดนี้?"

ธิดาไท่อวี้ก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน

"ง่ายมาก ดูที่บริเวณหน้าอกของคุณสิ" หลินหยางกล่าว

ชายชราได้ยินเข้าก็รีบก้มศีรษะลง จากนั้นก็พบว่าบริเวณหน้าอกของเขากลับมีเข็มเงินสองเล่มที่เล็กราวกับเส้นผมปักอยู่!

"นี่คือ...จากหมัดเมื่อสักครู่อย่างนั้นเหรอ?" ชายชรากล่าวเสียงหลง

ธิดาไท่อวี้รีบยกมือขึ้นจับ

ควับ!

งูเหลือมหลากสีแยกออกจากกันเป็นยี่สิบส่วนแล้วก็ตายลงทันที

ทว่าเลือดของมันกลับมีพิษและสาดกระเซ็นไปทั่วราวกับฝนที่ตกลงมา

"ถอยไป!"

หลินหยางตะโกนและรีบผลักธิดาไท่อวี้ออกไปอย่างรวดเร็ว

คนที่อยู่ข้างล่างต่างพากันหาที่หลบ

ทว่ากลับมีคนสองคนที่โชคร้ายเพราะหลบไม่ทันได้ตายลงเพราะพิษที่มากับเลือดของงูเหลือม

ในชั่วพริบตา ร่างของทั้งสองได้หลอมละลายกลายเป็นแอ่งเลือด โดยไม่มีแม้แต่เวลาที่จะร้องโอดครวญเลยสักนิด

"อ๋า?"

ผู้คนต่างพากันตกใจ

"นี่...นี่คือเลือดของอะไร? ทำไมถึงน่ากลัวขนาดนี้? ?"

"งูเหลือมหลากสี...ตามหลักแล้วสัตว์ชนิดนี้น่าจะสูญพันธุ์ไปนานแล้ว แต่ทำไมชายชราคนนั้นถึงยังเลี้ยงไว้หนึ่งตัว?"

หลินหยางลงสู่พื้นดินและจับจ้องไปที่ซากศพของงูเหลือมพร้อมกับขมวดคิ้วแน่น