“อะไรนะ?”
หลินหยางตื่นตะลึง
คนลัทธิปีศาจสวรรค์มาแล้วเหรอ?
แต่ทำไมถึงดูเงียบสงบแบบนี้?
เขาลุกขึ้นทันที พูดด้วยน้ำเสียงอึมครึมว่า“มากี่คน? มาจากทิศทางไหน?”
แต่….สีหน้าของชวี่เทียนแปลกประหลาด ลังเลใจอยู่สักพักหนึ่ง แล้วพูดว่า”ฝ่ายตรงข้ามมาแค่คนเดียว…เพิ่งนั่งรถไฟมาที่เจียงเฉิน ตอนนี้นั่งอยู่บนรถเมล์หมายเลข128 คนของเรายืนยันตรวจสอบอยู่เป็นเวลานาน ถึงได้มั่นใจว่าเป็นคนของลัทธิปีศาจสวรรค์จริงๆ!”
หลินหยางได้ยิน ถึงกับชะงัก
นั่งรถไฟ?
นั่งรถเมล์?
เป็นคนลัทธิปีศาจสวรรค์เหรอ?
เขาคิดอยู่เป็นเวลานานถึงได้เดินออกไปจากห้องทำงาน
ชวี่เทียนก็รีบตามไป
ไม่นาน หลินหยางก็เดินออกมาจากตึกใหญ่ของหยางหัว เขาเดินข้ามทางม้าลาย และมาหยุดรออยู่ป้ายรถเมล์ฝั่งตรงข้ามอย่างสงบ
ชวี่เทียนเองก็ยืนอยู่ด้านข้าง
เวลานี้รออยู่ได้สิบนาทีกว่า รถเมล์หมายเลข128มีคนอัดแน่นขนัด กำลังเข้าเทียบท่า
คนบนรถลงมาสิบกว่าคน คนที่อยู่ในป้ายรถเมล์เบียดเสียดกันขึ้น
ไม่นาน รถเมล์อ้วนตุ๊ต๊ะขับเคลื่อนออกไป
และคนที่ลงมาจากรถทยอยเดินออกไปจากป้ายรถเมล์
ป้ายรถเมล์เงียบสงบขึ้นอีกครั้ง
แต่ด้านหน้าหลินหยางกับชวี่เทียน มีผู้ชายคนหนึ่งสวมหมวกปีกกลมและเสื้อโค้ทยาวยืนอยู่
ผู้ชายคนนี้สวมใส่แว่นดำ มีผ้าพันคอพันอยู่ ในมือถือหีบยาวอันหนึ่ง
อากาศร้อนขนาดนี้ แต่งตัวแบบนี้ประหลาดพิลึกคนมาก
คนที่เดินผ่านทยอยมองมา
แต่สีหน้าท่าทีของหลินหยางตึงเครียดขึ้น
เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายปีศาจสวรรค์อยู่บนร่างกายของผู้ชายคนนี้อยู่เป็นนิจ
อีกทั้งกลิ่นอายนี้แตกต่างกับเว่ยฮั่วคนลัทธิปีศาจสวรรค์ทั่วไปเหล่านั้นมาก
กลิ่นอายปีศาจของเขามันลึกซึ้ง อีกทั้งหนาทึบ…..
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...