“หมอเทวดาหลินไม่เป็นไร ! อย่าว่าแต่เงื่อนไขเดียวเลย! ต่อให้เป็นร้อย ผมก็จะตอบรับอย่างแน่นอน!”กู่ห้าวรีบพูดขึ้น
“อย่าพูดเร็วขนาดนั้น! บางทีคุณอาจจะไม่ตอบตกลงกับเงื่อนไขนี้!”หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ
กู่ห้าวชะงักงัน เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ ถามอย่างระมัดระวังว่า“หมอเทวดาหลิน เงื่อนไขของคุณคืออะไร?”
“ผมต้องการแร่ไวเบรเนี่ยมที่อยู่ในมือคุณ”หลินหยางพูดออกมาตามตรง
คำพูดนี้หลุดออกมา สถานการณ์เงียบอึมครึม
“แร่ไวเบรเนี่ยม?”
กู่ห้าวสีหน้าดูไม่ได้อย่างมาก
“ไม่ได้! นี่เป็นของล้ำค่าของหมู่บ้านพวกเรา! จะให้คุณได้ยังไง?”
“เลือดเนื้อของหมู่บ้านพวกเราหลายสมัย คือแร่ไวเบรเนี่ยม หมู่บ้านของพวกเราจะโตขึ้นหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับแร่ไวเบรเนี่ยม จะเอาให้คุณได้ยังไง?”
“ไม่ได้เด็ดขาด!”
“ล้มเลิกความตั้งใจนี้เถอะ!”
คนหมู่บ้านที่มีตำแหน่งสูงร้อนใจ แต่ละคนหายใจถี่ยิบ ปฏิเสธด้วยความเดือดดาล
กู่ห้าวลังเลใจอยู่สักพักหนึ่ง พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า“หมอเทวดาหลิน เปลี่ยนเงื่อนไขได้ไหมครับ? นอกจากแร่ไวเบรเนี่ยมแล้ว คุณต้องการอะไร ผมให้ได้หมดเลย!”
“เกรงว่าจะไม่ได้”หลินหยางส่ายหน้า พูดอย่างราบเรียบว่า“ผมมาที่หมู่บ้านกู่เจี้ยน เพราะแร่ไวเบรเนี่ยม! ถ้าคุณไม่ยอม ! เกรงว่าโรคของลูกชายคุณ ก็ต้องไปหาคนอื่นมารักษาแล้วละครับ!”
พูดจบ หลินหยางหมุนตัว หมายจะเดินออกไป
เขาอยากจะกดดันกู่ห้าว
“คุณพี่!”
กู่ห้าวยังลังเลใจ ผู้เป็นภรรยาร้อนใจ
เธอโผเข้าหา ร้องไห้โฮ“คุณพี่! คุณจะเพิกเฉยไม่ได้นะ? พวกเรามีลูกชายคนเดียว! เขาเป็นผู้สืบทอดหมู่บ้านกู่เจี้ยนของพวกเรา! เป็นอนาคตของพวกเรา! ถ้าไม่มีเขาแล้ว ดาบเทพที่คุณต้องการนั้นมันมีประโยชน์อะไร? คุณพี่! คุณจะต้องช่วยจวนเอ๋อร์นะ!”
“พ่อคะ พ่อตอบตกลงหมอเทวดาหลินเถอะ ต่อให้ไม่มีแร่ไวเบรเนี่ยม หมู่บ้านของพวกเราก็สามารถเติบโตได้ต่อไป ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพี่ชาย อนาคตของหมู่บ้านกู่เจี้ยนพ่อจะมอบหมายให้ใคร?”กู่เหลียนร่ำไห้ออกมา
คนในหมู่บ้านไม่กล้าพูดอะไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...