สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 218

ทั่วทั้งสถาบันการแพทย์ฝ่ายใต้คนที่หนีก็หนีไป คนที่ยังอยู่ก็ยังคงอ้อนวอนไม่หยุด ตอนนี้สถาบันแห่งนี้อยู่ในการควบคุมของหลินหยางแล้ว

นี่คือเรื่องที่ทุกคนไม่เคยคาดคิดมาก่อน

ฉินไป่ซงรู้ดีว่าหลินหยางต้องการแก้แค้นฝ่ายใต้ แต่เขาไม่เคยคิดว่าหลินหยางจะมีวิธีการที่โหดร้ายและรุนแรงมากขนาดนี้

นี่มันสุดโต่งไปแล้ว

ใครจะไปคิด ฝ่ายใต้ที่เป็นเหมือนกลุ่มอิทธิพลขนาดใหญ่กลับต้องมาก้มหัวให้กับหลินหยาง

แล้ว อาจารย์จะรักษาคนพวกนี้จริงเหรอ?

ถ้าเกิดรักษาให้ทำแบบนี้ แล้วทำไมเขาต้องทำร้ายคนพวกนี้ด้วย?

แต่ถ้าไม่รักษา เกรงว่าคนพวกนี้ต้องกลับมาแก้แค้นเขาอย่างบ้าคลั่งแน่นอน

เมื่อเป็นแบบนี้ สิ่งที่ทำไปทั้งหมดก่อนหน้านี้มันจะมีประโยชน์อะไร?

ฉินไป่ซงหรี่ตาลงมองไปทางหลินหยาง

กลับเห็นหลินหยางกวาดสายตามองทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ เขาไม่ได้ตอบตกลงการอ้อนวอนขอร้องของคนพวกนี้ ผ่านไปสักพักถึงจะพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ประเทศของเราจะไม่มีสถาบันการแพทย์ฝ่ายใต้อีก และจะไม่มีองค์กรที่ก่อตั้งโดยฝ่ายใต้อีก ผมจะตั้งองค์กรการแพทย์แผนจีนใหม่ขึ้น โดยใช้ชื่อว่าพรรคซวนอีไปก่อนก็แล้วกัน ไม่ว่าใครก็ตามที่ต้องการรักษาเฟินจี้ มีแต่ต้องเข้าร่วมพรรคซวนอีถึงจะได้รับการรักษาจากผม!"

"ผมยินดีที่จะเข้าร่วมพรรคซวนอี! หมอเทวดาหลิน ผมยินดีที่จะเข้าร่วมพรรคซวนอี! ให้ผมเข้าร่วมด้วยเถิด"

"หมอเทวดาหลิน รับผมเข้าพรรคด้วยเถอะ! ผมยินดีเป็นวัวเป็นควายให้พรรคซวนหลิน!"

"หมอเทวดาหลิน ได้โปรดให้ฉันเข้าร่วมด้วยเถอะ!"

...

ผู้คนพากันตะโกนอย่างบ้าคลั่งทันที ท่าทางของแต่ละคนดูน่าสงสารมาก

"ไม่ต้องรีบร้อน! และอย่าเข้าใจผิดว่าใครอยากเข้าร่วมกับพรรคซวนอี้ก็ได้" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ต้องมีทักษะการแพทย์ที่ลึกซึ้งถึงจะเข้าได้เหรอ?"

แพทย์อัจฉริยะคนหนึ่งถามด้วยเสียงที่สั่นเทา

"ไม่"

หลินหยางส่ายหัว พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "เข้าพรรคซวนอี ผมไม่สนใจว่าทักษะการแพทย์ของพวกคุณจะเป็นยังไง ถึงแม้ทักษะการแพทย์ของคุณจะไม่ได้เรื่องเลยก็ตาม"

"แล้วมันขึ้นอยู่กับอะไร?" เฟิงเสี่ยวหงถาม

หลินหยางหลับตาลง หลังจากนั้นพูดขึ้นอย่างเชื่องช้า

"จรรยาบรรณของแพทย์!"

คำพูดประโยคนี้ทำให้ทุกคนตกตะลึง

และมีผู้คนมากมายที่ไม่เข้าใจ

หลินหยางรู้ ในด้านของทักษะการแพทย์ อันที่จริงฝ่ายใต้ไม่ได้ด้อยไปกว่าใครเลย แต่สิ่งที่พวกเขาขาดคือ…จรรยาบรรณของการเป็นหมอ!

"พรรคซวนอีจะถูกก่อตั้งขึ้นที่เจียงเฉิน ฉินไป่ซง ผมจะแบ่งเงินหนึ่งพันล้านจากหยางหัวกรุ๊ปเพื่อก่อตั้งสถาบันการแพทย์ใหม่ขึ้น คุณทำหน้าที่เป็นรองคณบดี เรื่องของการคัดกรองปล่อยให้คุณเป็นคนจัดการ สำหรับคนที่ผ่านแล้วผมจะจัดตารางเวลาไปรักษา ผมจะรักษาทุกคนให้หายภายในเวลาหนึ่งเดือน"

พูดจบ หลินหยางหันหลังแล้วเดินจากไปทันที

ทุกคนทั้งรู้สึกกังวลและดีใจ ฉินไป่ซงในเวลานี้ไม่มีเวลาให้สนใจอะไรมากขนาดนั้น เขาโค้งคำนับแล้วพูด "หมอเทวดาหลินเดินทางปลอดภัย!"

หลินหยางพยักหน้า

เหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้ หลินหยางหันไปพูดกับฉงฉางไป่ที่ยังคงตกตะลึงอยู่ตรงนั้น "ผมปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียม ขอเพียงแค่จรรยาบรรณการเป็นหมอของคุณและหลงโชผ่าน ผมก็จะรับพวกคุณเหมือนกันและรักษาให้กับพวกคุณ ได้จำเอาไว้ให้ดี พวกคุณต้องผ่านการทดสอบจรรยาบรรณของแพทย์ หมอที่ไร้จรรยาบรรณไม่คู่ควรแก่การเป็นหมอรักษาคน"

ฉงฉางไป่หน้าซีดขาว กลืนน้ำลายตัวเองแล้วพยักหน้า

ทุกอย่างเงียบสงบ

"กฎของวงการการแพทย์จีนกำลังจะถูกทำลายแล้ว"

หลิวหรูซือถอนหายใจแล้วพูดพึมพำกับตัวเอง

"หมอนี่…เอาฝ่ายใต้ลงอย่างง่ายได้แบบนี้แล้วเหรอ?" ใบหน้าของหนานซิงถูกปกคลุมด้วยความตกตะลึง

ตอนนี้หลินหยางเอาชนะและรวมฝ่ายใต้เข้าด้วยกัน นั่นก็หมายความว่าอิทธิพลและทรัพยากรมหาศาลของฝ่ายใต้เกือบร้อยปีจะมาอยู่ในมือของหลินหยาง

ฝ่ายใต้อยู่มาจนถึงทุกวันนี้พวกเขาพึ่งพาอะไร?

ไม่ได้มีแต่ทักษะการแพทย์อย่างเดียวเท่านั้น

ไม่ว่าจะเป็นใคร ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะอะไร ทุกคนไม่สามารถหลีกเลี่ยงการเกิดแก่เจ็บตาย และต้องมาขอความช่วยเหลือจากฝ่ายใต้

หลินหยางเดินไปถึงรถที่ฉินไป่ซงเหลือไว้ให้ เขาตั้งใจจะขับรถกลับเมืองเจียงเฉิน

แต่ทันทีที่เปิดประตูรถ กลับได้กลิ่นน้ำหอมลอยคลุ้งออกมาเตะจมูก

เขาเพิ่งจะสังเกตเห็น ภายในรถยังมีคนอีกหนึ่งคนนั่งอยู่

เป็นหญิงสาวหน้าตาสวยในชุดฮั่นฝู

"คุณหลิว ผมรู้สึกว่ารถของคุณไม่ใช่คันนี้นะ?"

หลินหยางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไร้อารมณ์

"หมอเทวดาหลินกำลังจะไปที่ไหน?" หลิวหรูซือพูด น้ำเสียงของเธอฟังดูอ่อนโยนมาก

"คุณหลิวสนใจเรื่องนี้ด้วยเหรอ?" หลินหยางเปิดเครื่องปรับอากาศแล้วถาม

"การปรากฏตัวของหมอเทวดาหลินน่าตกใจมาก ที่ผ่านมาฉันคิดว่าคุณใช้ความสามารถทั้งหมดของคุณเผชิญหน้ากับแพทย์เกาหลีหมดแล้ว แต่ตอนนี้ ดูเหมือนมันจะเป็นเพียงความสามารถส่วนหนึ่งของคุณเท่านั้น" หลิวหรูซือยิ้มแล้วพูด

"แล้ววันนี้คุณคิดว่าผมใช้ความสามารถไปทั้งหมดเท่าไหร่?" หลินหยางถามกลับ

"แปดส่วน?" หลิวหรูซือมองหลินหยางแล้วพูด

หลินหยางยิ้มแล้วยิ้มอีกไม่ได้พูดอะไร

"แล้วตกลงคุณใช้ไปทั้งหมดกี่ส่วน?" หลิวหรูซือรู้ว่าตัวเองคาดเดาผิด

"ส่วนเดียว" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

สีหน้าที่สวยงามของหลิวหรูซือไม่มีการเปลี่ยนแปลง แต่หัวใจของเธอกำลังเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง

ส่วนเดียว?

โค่นล้มฝ่ายใต้ด้วยความสามารถส่วนเดียว?

ล้อเล่นหรือเปล่า?

เธอมองไปทางหลินหยาง อยากเห็นท่าทีของการล้อเล่นหรือรอยยิ้มจากแววตาของเขา

แต่…สิ่งที่เธอเห็นมันคือความเฉยเมย

หลิวหรูซือสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ไม่รู้ว่าเธอจะเชื่อหรือไม่เชื่อกันแน่ รอยยิ้มบนใบหน้าเริ่มจางหายไปพูดด้วยความระมัดระวัง "ตกลงคุณเป็นใครกันแน่? คุณ…รู้จักตระกูลหลินแห่งเยี้ยนจินหรือเปล่า?"