สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2288

คนของเกาะเสินหั่วเห็นฉากนี้ แต่ละคนนั่งอ่อนแรงลงบนพื้น สูดหายใจเข้าลึกๆ ท่าทางเหมือนคนยกภูเขาออกจากอกอย่างไรอย่างนั้น

“ดีมากเลย พวกเราได้รับการช่วยเหลือแล้ว!”

“หมอเทวดาหลินมาได้ทันเวลา ถ้าช้ากว่านี้หน่อย พวกเราตายแน่”

“ใช่ๆ โชคดีที่หมอเทวดาหลินมา”

ทุกคนพูดด้วยความซาบซึ้งใจ แต่ละคนยิ้มแย้ม

เทพอัคคีมองไปทางหลินหยางที่กระโดดลงมาจากด้านบนภูเขา พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า“หมอเทวดาหลินมาครั้งนี้ คงไม่ใช่มาช่วยด้วยความจริงใจหรอกใช่ไหม?”

“ท่านเทพอัคคีเป็นละเอียดรอบคอบ จะไม่รู้ความคิดผมได้ยังไง? ผมมาก็เพื่อกระจกน้ำแข็ง”หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ

“เหรอ? หมอเทวดาหลิน คุณไม่ต้องห่วง! เมื่อกี้เพื่อป้องกันการแย่งชิงของอันเซวียน ผมทำลายกระจกน้ำแข็งไปแล้ว คุณไม่ต้องกังวลแล้ว”เทพอัคคีพูดอย่างอึมครึม พร้อมกับควักกระจกน้ำแข็งที่แตกร้าวออกมา จากนั้นทิ้งลงบนพื้น

หลินหยางเห็นแบบนี้ ถึงกับชะงักงัน ตามด้วยทอดถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ พวกเรารีบไปจากที่นี่เถอะ”

หลินหยางพูดพร้อมกับเดินออกไปด้านนอกหุบเขา

“ตามไป!”

เทพอัคคีตะคอกขึ้น

ทุกคนรีบตามหลินหยางออกไปทันที

แต่เมื่อเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ทุกคนต้องหยุดฝีเท้าลง

และได้เห็นด้านนอกปากทางหุบเขา ปรากฎเงาร่างเป็นจำนวนมาก

นั่นก็คือคนลัทธิปีศาจสวรรค์

อันเซวียนก็อยู่ในนั้น

แต่ด้านหน้าคนลัทธิปีศาจสวรรค์เหล่านี้ มีคนกลุ่มหนึ่งคุกเข่าอยู่

นั่นก็คือลูกศิษย์ของเกาะเสินหั่วที่ตามหลินหยางมาฝูหลงหลิง

คิดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะถูกจับกุม!

หลินหยางขมวดคิ้วเป็นปม

“เทพอัคคี หมอ…หมอเทวดาหลิน….”

ลูกศิษย์กลุ่มนี้สีหน้าไม่สู้ดี พวกเขาคุกเข่าอยู่บนพื้นและเงยหน้ามองพวกหลินหยาง อ้ำๆอึ้งๆแต่ไม่กล้าพูดอะไรออกมา

“เดิมทีฉันก็คิดจะกลับไปนะ แต่ลูกน้องของฉันบังเอิญจับคนมาได้ ไม่รู้ว่าชีวิตของพวกเขาเนี่ย ช่วยฉันให้ได้รับอะไรบางหรือเปล่านะ”อันเซวียนหัวเราะเล็กน้อย ถามขึ้น

“ถ้าอยากจะเอาชีวิตของพวกเขามาแลกดอกบัวขาวล้างโลก อย่างนั้นแกก็คิดผิดอย่างมหันต์แล้วล่ะ !พวกเขาเป็นคนของเกาะเสิ่นหัว ไม่ใช่คนของหยางหัว อีกอย่างพวกเขาถูกพวกแกจับเป็นเชลย พวกเขาไม่ฟังคำแนะนำของฉัน เพราะฉะนั้นเรื่องนี้โทษใครไม่ได้ ฉันก็ทำดีที่สุดแล้ว และแกก็ไม่ต้องคิดเพ้อเจ้อ”หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ

“หมอเทวดาหลิน ฉันรู้ เพราะฉะนั้นฉันก็ไม่ได้คิดเอาคนพวกนี้มาแลกเอาดอกบัวขาวล้างโลกหรอกนะ”อันเซวียนพูดอย่างราบเรียบ

“งั้นแกคิดจะทำอะไร?”หลินหยางถามอย่างเย็นชา

อันเซวียนแสยะยิ้มมุมปาก มองมาทางเทพอัคคี หัวเราะฮ่าๆๆเสียงดังลั่น พูดว่า“เทพอัคคี ชีวิตของคนพวกนี้เอาไปแลกดอกบัวขาวล้างโลกไม่ได้ แต่ทำให้แกหนักใจได้!”

“หืม?”

เทพอัคคีชะงักงัน

“ฟังนะ เทพอัคคี แกอยากให้คนพวกนี้มีชีวิตรอดไหม? ถ้าอยาก แกรีบคุกเข่าให้ฉันซะ!”อันเซวียนตะคอกขึ้น ใบหน้าเปื้อนยิ้ม

“อันเซวียน! แกต้องการหมิ่นเกียรติฉันเหรอ?”เทพอัคคีกัดฟันพูดขึ้น

“ใช่ ฉันอยากหมิ่นเกียรติแก! ฉันอยากรู้ว่าเทพอัคคีผู้สูงส่งอย่างแก จะก้มหน้าคุกเข่าเพื่อให้ลูกศิษย์เหล่านี้มีชีวิตรอดไหม! ยังไง? แกจะคุกเข่าไหม?”อันเซวียนยิ้มและถามขึ้น

“แก…..”

เทพอัคคีร้อนใจ นัยน์ตาเหี้ยมโหดและอาฆาต

“อันเซวียน! อย่าคิดดูถูกท่านอาจารย์ฉัน! แกอยากจะฆ่าก็ฆ่า พวกฉันกลัวที่ไหน?”

“นั่นสิ ท่านอาจารย์ อย่าไปสนใจมัน พวกเราตายก็ไม่เสียดาย อย่าให้ไอ้คนต่ำทรามนี้สมหวังนะ!”

“พวกเรากลัวตายที่ไหน? ท่านอาจารย์อย่าเสียเกียรติ!”

“ไม่ผิด!”

ลูกศิษย์เหล่านั้นที่ถูกจับพากันทยอยตะโกนขึ้น แต่ละคนพากันไม่พอใจ

“ไม่รู้ว่าพูดอะไรกัน ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันจะทำตามความต้องการของพวกแก!”

อันเซวียนหัวเราะเล็กน้อย จากนั้นจะโบกมือ

“ช้าก่อน!”

เวลานี้ จู่ๆเทพอัคคีก็ตะโกนขึ้น

นัยน์ตาอันเซวียนมีเลศนัย มองมาทางเขาอย่างราบเรียบ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน