สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2289

ฟึบๆ!

ฟึบๆ!

ฟึบๆ!

คอกับศรีษะของคนเกาะเสินหั่วเหล่านั้นถูกแยกออกจากกันทั้งหมด เลือดพุ่งทะลักไหลออกมา น่ากลัวเป็นอย่างมาก

ในชั่วพริบตาเดียว ลูกศิษย์ของเกาะเสินหั่วทุกคนที่ถูกจับมาก็ทยอยถูกฆ่าทั้งหมด

กลุ่มคนของเทพอัคคีที่มองเห็นสถานการณ์แบบนี้ ยิ่งพากันตกตะลึงอึ้งไปตามๆกัน

“ไม่! !”

เทพอัคคีแผดร้องคำรามออกมา ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ เขาลุกขึ้นยืนด้วยความร้อนใจ ความเดือดดาลทำให้พลังอำมหิตของเขาแผ่ซ่านออกมา กำลังจะลงมือ แต่เพราะอาการบาดเจ็บสาหัสมาก ทำให้กระอักอาเจียนเลือดออกมา คนแทบจะเป็นลมหมดสติ

“ท่านอาจารย์!”

คนเกาะเสินหั่วที่อยู่ด้านหลังตื่นตะลึง รีบเข้าไปประคองเทพอัคคีทันที

แต่เทพอัคคีเศร้าโศกและเจ็บแค้นมาก ความโกรธจัดโจมตีหัวใจ เขาอ้าปากเผยอขึ้นหมายจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับกระอักเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง หลังจากนั้นดวงตาทั้งสองข้างก็มืดลง หมดสิติไปในที่สุด

“ห๊ะ?”

“ท่านอาจารย์! ท่านอาจารย์! !”

ทุกคนรีบตะโกนขึ้น แต่เทพอัคคีก็ยังไม่ฟื้น

“หมอเทวดาหลิน ขอร้องคุณล่ะ ช่วยอาจารย์พวกเราเถอะ ขอร้องคุณ !” ลูกศิษย์เกาะเสินหั่วรีบคุกเข่าลง หัวกระแทกลงไปที่พื้นอย่างแรง ร้องไห้น้ำตาไหลพรากพูดขึ้น

หลินหยางสีหน้าเคร่งขรึม รีบเดินไปจับชีพจร และหยิบเข็มเงินออกมาฝังทันที พูดขึ้นว่า:“เทพอัคคีอารมณ์โกรธโจมตีเข้าสู่หัวใจ ตับถุงน้ำดีทั้งหมดแยกออกจากกัน ภายในถูกทำลายอย่างรุนแรง จำเป็นต้องรักษาทันที ไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่นาน รีบพาออกไป!”

“ไป!”

ทุกคนกัดฟันอุ้มเทพอัคคีลุกขึ้น สาวเท้าก้าวไปข้างหน้า

“รีบพาออกไปเร็ว!”

หลินหยางตะคอกด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“หมอเทวดาหลิน อย่าโกรธเลย พวกฉันไม่ได้วางแผนมาสู้กับแก วันนี้แค่มาหาเทพอัคคี!ตอนนี้คนก็ถูกพวกฉันฆ่าแล้ว และเขาก็คุกเข่าแล้ว ฉันพอใจแล้ว! เพียงแต่เรื่องนี้ยังไม่จบ ไม่นานจากนี้ ฉันจะไปที่เมืองเจียงเฉินเยี่ยมเยือนแกด้วยตนเอง!”

อันเซวียนหรี่ตายิ้ม หลังจากนั้นยกมือขึ้น กระโจนตัวและกระโดด ออกไปไกลแสนไกล

คนของลัทธิปีศาจสวรรค์จำนวนมากก็พากันถอยกลับ

หลินหยางสีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล

เป็นอะไรที่ยากจะจินตนาการ ไม่อยากจะเชื่อเลย เมื่อไม่นานมานี้คนทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย ตอนนี้กลับต้องมารักษาอาการบาดเจ็บให้กันเสียแล้ว

หลังจากนั้นหลายชั่วโมง หลินหยางก็เดินออกมาจากห้องผ่าตัด

ลูกศิษย์ของเกาะเสินหั่วจำนวนหนึ่งที่อาการบาดเจ็บไม่ได้รุนแรงมาก ได้พากันวิ่งกรูเข้ามา

“หมอเทวดาหลิน ท่านอาจารย์พวกเราเป็นยังไงบ้างเหรอ?”

“ไม่มีอะไรร้ายแรงแล้ว ”หลินหยางยิ้มพูดขึ้น

“หมอเทวดาหลิน ครั้งนี้ขอบคุณคุณมากเลย!”ผู้อาวุโสเกาะเสินหั่วท่านหนึ่งเดินมาข้างหน้า และกำหมัดทำความเคารพต่อหลินหยาง

“ผู้อาวุโสไม่ต้องเกรงใจ แต่เมื่อพูดแล้ว อาการบาดเจ็บของท่านเทพอัคคีไม่ได้ร้ายแรงแล้ว แต่สภาพจิตใจ ได้รับความกระทบกระเทือนอย่างมาก ผมแนะนำว่าหลังจากเทพอัคคีหายจากอาการบาดเจ็บแล้ว ต้องให้พักฟื้นดูแลสภาพจิตใจตั้งสมาธิสักช่วงระยะหนึ่ง อย่าให้ความคิดชั่วร้ายของปีศาจมามารบกวนจิตใจเขาอีก”หลินหยางพูดน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“คำพูดของหมอเทวดาหลิน พวกเราจะจดจำไว้” ผู้อาวุโสท่านนั้นโค้งคารวะอีกครั้ง

ในเวลานี้ โทรศัพท์ของหลินหยางสั่นขึ้น

เขาควักหยิบออกมาดู และเดินออกไปด้านหนึ่งทันที จากนั้นกดปุ่มรับสาย

แต่หลังจากนั้นไม่นาน สีหน้าของหลินหยางก็อึมครึมอย่างมาก