สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2296

"ถูกหลอก?" ซูเหยียนตกใจเล็กน้อยและยิ้มส่ายหน้าอย่างขมขื่น "ซินอวี่ คนเรามีอะไรให้ทำในชีวิตตั้งมากมาย มีทั้งสำคัญและไม่สำคัญ สำหรับพี่แล้วนั้น ชื่อเสียงและอำนาจไม่ได้สำคัญอะไรเลย สิ่งสำคัญก็คือความรู้สึก ความรู้สึกที่ได้อยู่กับใครสักคนหนึ่ง ถ้าเรารู้สึกว่ามันใช่ เราก็ไม่ต้องไปสรรหาสิ่งอื่นมาทดแทน! เข้าใจไหม?"

"ไม่เข้าใจ" เย่ซินอวี่ส่ายหน้า "แต่ฉันได้ยินมาว่าหมอเทวดาหลินรู้สึกดีกับพี่ พี่คะ ทำไมพี่ถึงไม่แต่งงานกับหมอเทวดาหลิน? คิดดูสิหมอเทวดาหลินหล่อมากแค่ไหน ทักษะการแพทย์ทางการต่อสู้ก็แข็งแกร่งมาก แถมยังเป็นซีอีโอของหยางหัวอีก มีทั้งเงินทองและอำนาจ และยังหน้าตาดีอีกด้วย! หึหึ ถ้าหมอเทวดาหลินตกหลุมรักฉันละก็ ฉันจะตอบตกลงแต่งงานกับเขาทันทีเลย!"

เมื่อพูดถึงตอนนี้ แววตาของเย่ซินอวี่ก็เปล่งประกายแวววาวด้วยความอิจฉา

"แค่กๆ..." หลินหยางที่กำลังกินข้าวอยู่ก็อดไม่ได้ที่จะไอกระแอ่ม

"เป็นอะไรคะ? รีบดื่มน้ำเร็วเข้า" ซูเหยียนรีบยื่นแก้วน้ำให้เขา

"ไม่เป็นไรๆ" หลินหยางส่ายหน้า

"ไม่เป็นไร? ฉันคิดว่าคุณไม่ชอบที่เราพูดถึงหมอเทวดาหลินใช่ไหม?" เย่ซินอวี่กล่าวอย่างเย้ยหยัน

หลินหยางส่ายหน้าและเบื่อหน่ายจะเถียงอะไรกับเธออีก

"พอได้แล้วซินอวี่ หยุดพูดเรื่องสามีของพี่ได้แล้ว เธอมาหางานทำไม่ใช่เหรอ? พรุ่งนี้เธอตามพี่ไปที่บริษัทแล้วกัน เดี๋ยวพี่จะหางานในบริษัทให้เธอทำ" ซูเหยียนกล่าว

"ไม่เป็นไรค่ะพี่เหยียนฉันอยากไปลองหางานในเจียงเฉินเอง!"

"เธอไปหางานเอง?"

"ใช่"

"แต่...แต่เธอไม่เคยมาที่นี่ เธอจะไปหายังไง....งั้นเอางี้ พรุ่งนี้ให้พี่เขยพาเธอไปแล้วกัน มีพี่เขยไปด้วยพี่จะได้ไม่เป็นห่วง"

"ก็ได้" เย่ซินอวี่คิดจะปฏิเสธ แต่เมื่อครุ่นคิดดูแล้วกลับพยักหน้าตอบตกลง

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ เย่ซินอวี่ก็ไปอาบน้ำ

ซูเหยียนดึงตัวหลินหยางขยับเข้าใกล้

"พรุ่งนี้คุณช่วยพาเธอไปที่แหล่งจัดหางานดูหน่อยแล้วค่อยกลับมานะคะ ฉันอยากให้เธอมาทำงานที่บริษัทมากกว่า ฉันกลัวว่าเธอจะถูกหลอก" ซูฌหยียนกล่าวกระซิบ

"ถูกหลอก?"

"ก็ใช่น่ะสิ ผู้หญิงคนหนึ่งเดินทางมาหางานทำถึงเจียงเฉิน คุณไม่คิดว่าแปลกเหรอ! คุณต้องรู้ว่าคุณย่าทูนหัวของฉันก็พอมีอำนาจกว้างขวาง แต่ทำไมถึงไม่สามารถหางานให้ซินอวี่ทำได้เลยนี่เป็นเรื่องที่แปลกมาก ฉะนั้นต้องมีอะไรแน่ๆ" ซูเหยียนกล่าว

หลินหยางหัวเราะ "เสี่ยวเหยียน คุณอาจยังรู้จักน้องสาวคนนี้ของคุณไม่ดีพอ เธอไม่ถูกหลอกแน่นอน ผมเห็นว่าเธอออกจะฉลาด"

"หยุดพูดมากได้แล้ว" ซูเหยียนเหมือนจะอยากพูดอะไร

ขณะนี้เอง เย่ซินอวี่ก็เดินออกมาจากห้องน้ำในชุดนอน

"หลินหยาง คืนนี้คุณนอนโซฟา!" เธอตะโกนเสียงดัง

"ทำไม?" หลินหยางตกใจ

"เพราะคืนนี้ฉันจะนอนกับพี่เหยียน!" เย่ซินอวี่กล่าว

"ซินอวี่ มีห้องว่างอีกน่ะ" ซูเหยียนกล่าว

"ไม่เอาค่ะพี่เหยียน ฉันอยากนอนกับพี่นี่เอง!" เย่ซินอวี่อ้อน

ซูเหยียนมองไปที่หลินหยางอย่าลำบากใจ

หลินหยางส่ายหน้าและหันหลังเดินเข้าไปในห้องข้างๆ

เช้าวันรุ่งขึ้น

ซูเหยียนแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยและรีบออกไปทำงาน

"ไปกันเถอะพี่เขยจอมทึ่ม พาฉันไปที่ที่หนึ่งหน่อย"

เย่ซินอวี่ที่แต่งกายชุดลำลองโยนหมากฝรั่งเข้าปากพร้อมกับกล่าวออกมา

"ไปไหน?" หลินหยางถามขณะกำลังกินปาท่องโก๋

"ไปที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอี!" เย่ซินอวี่ขยับเข้าไปใกล้และกล่าวกระซิบพร้อมเสียงหัวเราะ

"อะไรนะ?"

หลินหยางตกใจและรีบถาม "ไปที่นั่นทำไม? เธอไม่สบายตรงไหนเหรอ?"

"คุณจะถามอะไรมากมาย? รีบพาฉันไปที่นั่นก็พอ" เย่ซินอวี่กล่าว

เย่ซินอวี่คิดจะทำอะไรนั้น หลินหยางไม่อาจรู้ได้

ภายใต้คำขอที่ซักไซ้อยู่นาน หลินหยางจึงต้องทำตามพร้อมกับมุ่งหน้าพาเธอไปที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอี

สถานะของสถาบันการแพทย์ตอนนี้นั้นอยู่สถานะกึ่งปิดตาย

ผู้ที่เดินทางมาพบแพทย์ไม่ได้ถูกอนุญาตให้เข้าพื้นที่อื่นๆ ยกเว้นอาคารปกติสองสามหลังเท่านั้น และทุกบริเวณก็เต็มไปด้วยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคอยเฝ้าสังเกตการณ์ อีกด้วยหลายจุดก็ยังมียอดฝีมือของหยางหัวคอยดักซุ่มสังเกตอยู่ตลอดเวลา

เพราะตอนนี้คนที่ควรต้องระวังไม่ได้มีเพียงลัทธิปีศาจสวรรค์เท่านั้น แต่ยังมีคนของแดนมรณะด้วย

"ที่นี่คือสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี"

หลินหยางลงจากรถแท็กซี่พร้อมกับเย่ซินอวี่ และชี้ไปที่ประตูใหญ่ "ถ้าเธอต้องการมาหาหมอก็เดินไปทางขวา ทางซ้ายเป็นทางเดินไปห้องทำงาน ปกติแล้วจะไม่อนุญาตให้คนทั่วไปเข้าไปได้"

"จริงเหรอ?"

เย่ซินอวี่จับจ้องพร้อมกับหันไปถาม "แล้วหมอเทวดาหลินมักมาที่นี่หรือเปล่า?"

"ไม่รู้ คงใช่มั้ง เขาไม่อยู่ที่นี่ก็คงอยู่ที่หยางหัว ซินอวี่ เธอถามไปทำไม? หรือเธอคิดจะไปหาหมอเทวดาหลิน? แต่เท่าที่ผมรู้ หมอเทวดาหลินไม่ได้เข้าพอได้ง่ายเลย" หลินหยางกล่าว

"คุณจะไปรู้อะไร? พูดไปคุณก็ไม่เข้าใจ"

เย่ซินอวี่กล่าวอย่างไม่แยแส

เธอจ้องมองไปรอบๆ และจู่ๆ ก็เดินเข้าไปด้านข้างทางกำแพงประตูทางซ้าย

หลินหยางตกใจเล็กน้อย

"เร็วเข้า!" เย่ซินอวี่กระซิบพร้อมกับเดินต่อไปข้างหน้า

เธอเดินเข้าไปจนถึงทางเดินเล็กๆ ที่ไม่ค่อยมีใครและจากนั้นก็หยุดลง

เธอมองซ้ายมองขวาและรีบยืนชิดกำแพง

"พี่เขยจอมทึ่ม คุณรอดูอยู่ตรงนี้ ฉันจะปีนเข้าไป"

หลินหยางไม่พูดอะไร ทว่าแววตาของเขาเปล่งประกายราวกับกำลังคิดอะไรอยู่

เวลาผ่านไป รถแท็กซี่คันหนึ่งก็ขับเข้ามาจอด

ทั้งสองขึ้นไปบนรถและจากนั้นคนขับก็เหยียบคันเร่งออกไป

เย่ซินอวี่รู้สึกหงุดหงิดและมองไปนอกหน้าต่างราวกับกำลังคิดอะไร

หลินหยางเองก็ไม่เข้าใจ

เย่ซินอวี่คนนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะมาที่เจียงเฉินเพื่อมาขโมยดอกบัวขาวล้างโลกสินะ!

แต่ก็ไม่ผิด หลังจากสงครามครั้งใหญ่ที่เจียงเฉินจบลง ทุกคนต่างก็รู้ว่าหมอเทวดาหลินมีอาวุธสังหารขนาดใหญ่ที่ทำให้ลัทธิปีศาจสวรรค์ต่างไม่กล้าเข้ามาก่อความวุ่นวายได้

แบบนี้ ผู้คนภายนอกมีหรือจะไม่สนใจเรื่องนี้?

ดูเหมือนว่าต่อไปคงต้องเพิ่มความระมัดระวังให้มากขึ้นแล้ว เกรงว่าคงมีคนที่คิดแบบเดียวกับเย่ซินอวี่อีกเป็นจำนวนมากแน่

หลินหยางครุ่นคิดและมองออกไปนอกหน้าต่าง ทว่าเขากลับขมวดคิ้วทันที

ถนนเส้นนี้....ไม่ใช่ทางกลับนี่นา แต่กลับเป็นเส้นทางที่ออกนอกชานเมือง!

เขากำลังจะเอ่ยปาก ทว่าเย่ซินอวี่กลับยกมือขึ้นดึงปกคอเสื้อของเขา

หลินหยางหันไปมอง

ทว่ากลับเห็นเย่ซินอวี่แอบส่ายหน้าเพื่อส่งสัญญาณให้เขาหยุดพูด

เวลาผ่านไป รถก็ขับมาถึงสถานที่ว่างเปล่าไร้ผู้คนของเขตชานเมืองและหยุดลง

และเมื่อรถแท็กซี่ขับไปถึงตรงนั้น ทั้งสี่ด้านก็มีรถขับพุ่งเข้ามาหลายคัน

"พวกคุณเป็นใคร?" เย่ซินอวี่ถามอย่างเย็นชา

"คุณผู้หญิง ผม...ผมเป็นเพียงคนขับรถหาเช้ากินค่ำ เมื่อกี้มีคนบอกว่าเป็นเพื่อนของคุณ พวกเขาให้เงินผมหนึ่งล้านเหรียญเพื่อให้พาคุณมาที่นี่ คุณผู้หญิงอย่าโทษอะไรผมนะ หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมเลย" คนขับรถกล่าวด้วยอาการตัวสั่นและจากนั้นก็กระโดดลงจากรถโดยไม่สนใจเย่ซินอวี่และหลินหยาง

"ดูเหมือนว่าจะมีคนติดตามฉันเข้าแล้ว น่าเสียดายที่พวกเขาเล่นผิดคน!"

เย่ซินอวี่กล่าวพึมพำพร้อมกับเดินลงจากรถ

"หลินหยาง คุณรออยู่ในรถอย่าออกมา ไม่งั้นคุณอาจได้รับบาดเจ็บเอาได้!" เย่ซินอวี่กล่าวอย่างเคร่งขรึม

หลินหยางผลักประตูรถโดยไม่สนใจคำพูดของเธอ

และขณะนี้เองก็มีคนเดินลงจากรถที่รายล้อมเข้ามา

คนเหล่านี้มีทั้งอายุน้อยและอายุมากต่างกันออกไป แต่เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้ล้วนรู้จักเย่ซินอวี่

"ฮึๆ คิดไม่ถึงเลยว่าคุณหนูของตระกูลเย่จะกลายเป็นหัวขโฒย หาเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไปเกรงว่าคงถูกหัวเราะเยาะแน่ ถึงตอนนั้นตระกูลเย่คงต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!" ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดเดินไปข้างหน้าและกล่าวอย่างเย้ยหยัน

"เยี่ยนฉี! เริ่นหราน? พวกคุณนั่นเอง?" เย่ซินอวี่แอบกัฟันกรอด "พวกคุณมาทำอะไรที่เจียงเฉิน? หรือว่าพวกคุณคอยแอบตามฉัน?"

"ฮึ เธอก็ไม่ได้โง่นี่นา!" ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะอย่างเย็นชา "เย่ซินอวี่ ฉันไม่อยากพูดอะไรมากไปกว่านี้ รีบเอาดอกบัวขาวล้างโลกให้เราเดี๋ยวนี้!"