สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2352

ฮู!

กลิ่นอายสีเหลืองทองอร่ามพัดลอยออกมาจากหน้าผา

คนที่อยู่เบื้องล่างมองมา สายตาจับจ้องมองกลิ่นอายนั้น แต่ละคนจดจ่อไม่กล้าแม้แต่กระพริบตา

ไม่นาน กลิ่นอายสีทองอร่ามก็ค่อยๆดิ่งลง กระจายมาทางด้านนี้

คนที่อยู่เบื้องล่างราวกับคนบ้า พากันพยายามไปแย่งชิง อ้าปากสูดลมหายใจเข้าปอด หมายจะให้กลิ่นอายเข้าสู่ร่างกาย

การแย่งชิงแบบนี้ เหมือนกับแย่งชิงอาหาร ด้านล่างหน้าผากำลังอลหม่าน

แต่คนที่ยืนอยู่บนยอดผากำลังจ้องมองสิ่งนี้ด้วยสายตาเย็นชา

กลิ่นอายสีทองอร่ามนี้เขาเพียงแค่ทอดถอนใจออกมาเฉยๆ ไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับเขาเลย แต่สำหรับคนที่อยู่ด้านล้าง การทะลวงณานเพิ่มพลังเป็นอะไรที่วิเศษมาก

“มดยังไงก็คือมด ใช้นิ้วมือแหย่เข้าไป ก็สามารถล่อพวกเขาออกมาได้ พากันแห่กันชิงสิ่งของ น่าเศร้า น่าสงสาร น่าหดหู่”คนที่อยู่บนหน้าผาส่ายหน้า สีหน้าเฉยเมยมองไปทางกลุ่มคนพวกนั้น

เวลานี้ ด้านหลังของผู้ชายมีเสียงฝีเท้าเดินมา

เขาหันไปมองเล็กน้อย

“น้อมเคารนายท่าน!”ชายวัยกลางคนที่อยู่ด้านหลังน้อมกราบอยู่ที่พื้น ไม่กล้าลุกขึ้น

“มีเรื่องอะไร?”ฝ่ายชายจ้องมองออกไปไกลแสนไกลอีกครั้ง และถามขึ้นอย่างราบเรียบ

“กราบเรียนนายท่าน นายน้อยกลับมาแล้วครับ แต่ตอนนี้เขาอยู่ที่หอจิ้งซิน!”คนที่อยู่บนพื้นคุกเข่าพูดด้วยความเคารพ

ฝ่ายชายสายตาหวั่นไหว

หอจิ้งซินเป็นสถานที่แบบไหน พวกผู้ชายย่อมรู้ดี

ถ้าไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ปกติจะไม่ไปสถานที่แบบนั้น

“ใครทำ?”ฝ่ายชายถามอย่างราบเรียบ

“หลงชวน สุ่ยเซิ่งอู่!”

“เขามีความกล้านี้ด้วย?”

“ถูกบีบคั้น เดิมทีสุ่ยเซิ่งอู่คิดที่จะแกล้งยอมแพ้ แล้วเอาตำแหน่งผู้ปราดเปรื่องอันดับสองให้นายน้อย แต่นายน้อยรู้สึกว่าสุ่ยเซิ่งอู่ไม่ตาย มันไม่พอที่จะยืนยันความสามารถของเขา เลยจะฆ่าตระกูลสุ่ยยกครัว สุ่ยเซิ่งอู่ถูกบีบคั้นหนัก เลยลงมือทำร้ายนายน้อย แต่สุดท้ายโชคดีที่เขายังนึกเกรงกลัวอำนาจของนายท่าน เลยไม่กล้าทำให้ตาย”คนที่คุกเข่าตอบด้วยความเคารพนับถือ

“อาเหิงไม่เข้าใจธรรมชาติของมนุษย์ ถึงแม้อยากจะฆ่าครอบครัวสุ่ยเซิ่งอู่ แต่พอฆ่าเซิ่งอู่เสร็จ แล้วฆ่าก็จบ”ฝ่ายชายพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

“นายท่านพูดถูก”

“ถึงแม้เซิ่งอู่ไม่ได้ฆ่านายน้อย แต่กล้าจะตอบโต้แบบนี้ เขามีโทษถึงตายแล้ว เรียกฝูลี่ว์โซ่วสี่ให้ปฏิบัติการได้ มุ่งหน้าไปที่หลงชวนก่อนเลย เอาคนของตระกูลสุ่ยและคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องมาแขวนไว้ที่เชิงเขาศักดิ์สิทธิ์ จากนั้นค่อยฉีกเนื้อร่อนกระดูกสุ่ยเซิ่งอู่ แยกออกเป็นพันชิ้นแล้วเอามาให้ฉัน!”ฝ่ายชายพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

“รับทราบ นายท่าน!”

คนผู้นั้นตอบรับด้วยความเคารพ จากนั้นหมุนตัวเดินออกไป

ฝ่ายชายเบนสายตากลับไปมองไกลๆอีกครั้ง เขาทอดถอนหายใจออกมาอีกครั้ง จนกลิ่นอายสีเหลืองทองอร่าสะพรั่งออกมา

……

สถานบันการแพทย์พรรคซวนอี

ภายในห้องประชุมอันมืดสลัว ผู้หญิงชุดขาวกับชายหนุ่มนั่งกระวนกระวายใจอยู่

ปึง!

เวลานี้ ประตูใหญ่ของห้องประชุมถูกคนผลักเข้ามา

ตามด้วยเงาร่างหนึ่งเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว

นั่นก็คือหลินหยาง

เขาคาบบุหรี่อยู่ สีหน้าไร้อารมณ์ หลังจากเข้ามาด้านในก็นั่งลงตรงหน้าทั้งสองคน

“ชื่ออะไรกัน?”หลินหยางถามอย่างราบเรียบ

เสิ่นเหนียนหัวตกตะลึงพรึงเพริด

“หยุดก่อน หมอเทวดาหลิน! ฟังที่ผมจะพูดก่อน! !ไป๋หนานหลีรีบลุกขึ้นพูด

“พวกคุณยังมีอะไรจะสั่งเสีย?”หลินหยางมองเขาแล้วพูดขึ้น

ไป๋หนานหลีเหงื่อแตก มองมาทางเสิ่นเหนียนหัวที่ตะลึงอึ้งอยู่ จากนั้นยิ้มพูดว่า“หมอเทวดาหลิน! เหนียนหัวล้อคุณเล่น! ฐานะของพวกเราอยู่ที่ตระกูลพันแซ่ไม่ได้สูงส่ง ตระกูลพันแซ่ไม่มีทางออกรบเพราะพวกเราหรอก คุณสบายใจได้!”

“อ้อ? พวกคุณต่ำระดับไหนล่ะ?”หลินหยางถามแปลกๆ

ไป๋หนานหลีเม้มริมฝีปาก ลังเลใจอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นส่ายหน้าพูดว่า“พูดตามความเป็นจริง พวกเราจะอยู่ตระกูลพันแซ่ไม่ไหวแล้ว ครั้งนี้ก็หาข้ออ้างเหตุผลออกมาจากตระกูลพันแซ่ ด้วยเหตุนี้อยู่ข้างนอกพวกเราจะเป็นหรือตาย ตระกูลพันแซ่ไม่สนใจหรอก เพราะฉะนั้นหมอเทวดาหลินวางใจ พวกเราจะรับใช้คุณอย่างสุดความสามารถ ไม่มีทางทำอะไรพิเลนขายคุณหรอก!”

“แต่เมื่อกี้คนผู้นี้ไม่ได้พูดแบบนี้ ยากมากที่ผมจะเชื่อพวกคุณได้”หลินหยางยิ้มพูดขึ้น

“หมอเทวดาหลิน ชีวิตของพวกเราอยู่ในมือคุณแล้ว ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ พวกเราจะต้องฝังตายไปพร้อมกับคุณอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นต่อให้ไม่ใช่เพื่อคุณ พวกเราก็ทำเพื่อตัวพวกเราเอง พวกเราขายคุณไม่ได้หรอก คุณคิดว่ายังไง?”ไป๋หนานหลีพยายามยิ้มพูดขึ้น

หลินหยางไม่พูดอะไร สายตาจับจ้องมองไปทางเสิ่นเหนียนหัว

“ใช่ๆๆๆ หมอเทวดาหลิน ฉัน….เมื่อกี้ฉันล้อเล่น ต่อไป…..ฉันจะไม่พูดอะไรแบบนี้แล้ว ฉันรับรอง!”เสิ่นเหนียนหัวเสียงสั่นระริกพูดขึ้น ค่อนข้างพูดสะเปะสะปะ

หลินหยางยิ้มเล็กน้อย “ได้ ผมจะให้โอกาสคุณ หวังว่าต่อไปคุณจะสงบปากสงบคำ คิดก่อนพูด ถ้าพูดผิดอีกนะ ผลที่ตามมาหนักแน่!”

“ค่ะๆๆๆ….”

เสิ่นเหนียนหัวสั่นเทา สีหน้าไร้เลือดฝาด

“สถานที่พักเตรียมให้พวกคุณเรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกคุณพักอยู่ที่นี่นะ โอเค ตามผมมาเถอะ!”หลินหยางพูดแล้วลุกขึ้น

“ไปไหน?”ทั้งสองคนพูดด้วยความตกใจ

“ทำงาน!”

หลินหยางยิ้มเล็กน้อย