สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2386

ไป๋หนานหลีและเสิ่นเหนียนหัวเริ่มออกเดินทางตั้งแต่บ่ายของวันนั้น

หลินหยางกลับไม่กังวลว่าพวกเขาไปแล้วจะไม่กลับมา

เพราะพวกเขาได้ลิ้มลองสิ่งดีๆ ในสถาบันแล้วมากมายและด้วยพิษในร่างกายของพวกเขา มีหรือที่พวกเขาจะไม่กลับมา?

แต่มีเพียงดอกไฟเย็นคงยังไม่พอ

หลินหยางค้นตำราสีซีดจากกรุสะสมของตัวเองขึ้นมา

นี่คือตำราที่ทำมาจากหนังเสือและบนปกก็เคลือบด้วยน้ำมันชนิดพิเศษที่ทำให้ปกหนังสือนี้อยู่ได้นานหลายพันปี

เจ้าของตำราหนังเสือคือใครไม่มีใครรู้ได้ แต่หลินหยางรู้ได้ว่าเจ้าของลายมือและตัวอักษรที่อยู่ในตำรานั้นจะต้องเป็นคนในสมัยราชวงศ์ฉินอย่างแน่นอน

ข้างในนั้นมีการบันทึกวิธีการปรุงกลั่นยาทั้งหมดสองชนิด

วิธีการปรุงกลั่นยาของหนึ่งในยาอายุวัฒนะมีเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น และข้อความในครึ่งล่างไม่ชัดเจน ทำให้ไม่สามารถอ่านเนื้อหาได้อย่างชัดเจน

และยาอายุวัฒนะอีกประเภทหนึ่งคือยาอายุวัฒนะวิเศษที่ไม่มีใครเทียบได้ซึ่งหลินหยางต้องการปรับแต่งให้มีฤทธิ์มากขึ้นและไม่มีใครเทียบได้!

แน่นอน มันไม่ได้หมายความว่าการกินยาอายุวัฒนะนี้จะนำไปสู่การขึ้นสู่สวรรค์ได้ และไม่มีสิ่งที่เรียกว่าการขึ้นสวรรค์อยู่บนโลกนี้ เป็นเพียงว่าผลของยาอายุวัฒนะนี้สามารถให้พลังแก่ผู้คนได้มาก และมีข่าวลือว่าความแข็งแกร่งของมันก็เทียบได้กับเทวดาจึงมีความหมายถึงสวรรค์

หลินหยางไม่เคยปรุงกลั่นเม็ดยาดังกล่าวมาก่อน

เนื่องจากวัสดุเข้ากันยากเกินไป

ดอกไฟเย็นเป็นเพียงหนึ่งในนั้น และสมุนไพรยาอื่นๆ ก็ยากที่จะหาได้ในโลกนี้เช่นกัน

ด้วยเหตุนี้เขาจึงต้องโทรหาอี้เซียนเทียนและขอให้เขาใช้อำนาจของพันธมิตรธุรกิจซางเหมิงเพื่อค้นหามัน

พันธมิตรซางเหมิงนั้นอยู่ในเครือของสมัชชาใหญ่ ดังนั้นจึงมีวิธีมากกว่าหลินหยางโดยธรรมชาติ ในไม่ช้าอี้เซียนเทียนส่งข้อความโดยอ้างว่าพบสมุนไพรยาที่ต้องการแล้ว

เมื่อถูกถามว่าเขาอยู่ที่ไหนอี้เซียนเทียนตอบเพียงสั้นๆ

ตระกูลพันแซ่!

หลินหยางขมวดคิ้ว พร้อมกับโทรหาไป๋หนานหลีและเสิ่นเหนียนหัวที่เพิ่งออกจากเจียงเฉินทันที และตัดสินใจไปเยี่ยมตระกูลพันแซ่ด้วยตัวเอง

"เอ่อ...ตระกูลพันแซ่มักไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้าไป เรื่องนี้ค่อนข้างยาก แต่เมื่อเป็นคำขอของหมอเทวดาหลิน...ไม่มีปัญหา! ประธานหลิน คุณมาที่สนามบินเมืองชิว เราจะรอคุณที่นี่และเตรียมเครื่องบินส่วนตัวเพื่อออกเดินทางไปยังตระกูลพันแซ่" ไป๋หนานหลีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวออกไป

"ตกลง ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้!"

หลินหยางรีบวางสายพร้อมกับสั่งให้หม่าไห่เตรียมเครื่องบินส่วนตัวเพื่อออกเดินทาง

เสิ่นเหนียนหัวที่อยู่สนามบินเมืองชิวกลับขมวดคิ้วและกล่าว "ไป๋หนานหลี เรื่องนี้...อาจเป็นโอกาสของเรา!"

"คุณคิดจะทำอะไร?" ไป๋หนานหลีรับรู้ความคิดของเสิ่นเหนียนหัวพร้อมกับถามเสียงเคร่งขรึม

"ตระกูลพันแซ่คือที่ของเรา หากจัดการหมอเทวดาหลินที่นั่นเราก็สามารถบังคับให้เขาถอนพิษในร่างกายของเรา ถ้าเป็นแบบนั้นเราก็สามารถมีชีวิตอิสระได้!" เสิ่นเหนียนหัวกล่าว

ไป๋หนานหลีเงียบ

เวลาผ่านไปเขาก็ค่อยๆ เอ่ยปาก "เหนียนหัว คุณยังอยากใช้ชีวิตทุกข์ทรมานแบบเมื่อก่อนอีกเหรอ?"

เสิ่นเหนียนหัวตกใจและอ้าปากโดยไม่พูดอะไร

"คุณเองก็เหมือนกับผมที่เป็นคนที่มีความสามารถต่ำต้อยที่สุดในตระกูลพันแซ่ แม้ว่าเราจะพยายามตั้งใจอย่างหนัก แต่ครอบครัวของเราก็เป็นชนชั้นต่ำที่ไม่มีอะไรเลย เราพยายามฝึกฝนหลายสิบปีก็ไม่สามารถเทียบได้กับคนที่มีพรสวรรค์และมีความพร้อมด้านอื่นๆ! หากเราไม่มีโอกาส ชีวิตนี้ก็คงต้องเป็นคนชนชั้นล่างของตระกูลพันแซ่ไปตลอด นี่...นี่คือสิ่งที่คุณต้องการเหรอ?

ตอนนี้เรามียาอายุวัฒนะของหมอเทวดาหลินที่ทำให้ความสามารถของเราพัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดด! จากพัฒนาการของเราปัจจุบัน เพียงไม่กี่ปีก็สามารถไล่ตามคนที่มีพรสวรรค์ชั้นสูงเหล่านั้นได้แล้ว! นี่คือโอกาสที่ดี คุณคิดจะปล่อยมันไปอย่างนั้นเหรอ?"

เมื่อพูดจบ เสิ่นเหนียนหัวก็ก้มหน้าลง

เธอกัดฟันกรอดและกล่าว "ฉันเข้าใจแล้ว!"

"ไม่รู้ว่าหมอเทวดาหลิน...จะสามารถทำให้ความสามารถของเราเพิ่มไปได้ถึงระดับไหน..." ไป๋หนานหลีถอนหายใจด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

หลังจากผ่านไปสองชั่วโมง หลินหยางก็เดินทางมาถึงสนามบินเมืองชิว

ทั้งสามขึ้นเครื่องบินเพื่อเดินทางมุ่งหน้าที่ตระกูลพันแซ่

แม้ว่าตระกูลพันแซ่จะเป็นเผ่าที่เต็มไปด้วยผู้คนหลายตระกูลมารวมกลุ่มกัน แต่พวกเขาก็สามัคคีกันเป็นอย่างดี

"คนชั่ว!" ไป๋หนานหลีจ้องมองกลุ่มคนที่เดินออกไปและหันไปกล่าว "เหนียนหัว ไม่ต้องไปสนใจพวกเขา เราจัดการเสร็จก็ออกจากที่นี่กัน"

"ไม่ต้องกลัว ความสามารถของเราพัฒนาขึ้นแล้ว นายนั่นทำอะไรฉันไม่ได้หรอก เดี๋ยวฉันค่อยไปหาพวกเขาก็ได้ ถ้าเป็นการดื่มเหล้าธรรมดาก็ไม่มีอะไร แต่หากพวกเขากล้าลงมือแตะต้องละก็ ฉันจะจัดการสั่งสอนพวกเขาแน่นอน ให้รู้ซะบ้างว่าเราไม่ได้รังแกง่ายๆ!" เสิ่นเหนียนหัวกล่าว

"อืม!" ไป๋เหนียนหลีพยักหน้าและกล่าว "หมอเทวดาหลิน ขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้คุณต้องเห็นอะไรแบบนี้"

"ไม่เป็นไร" หลินหยางส่ายหน้า

ทั้งสองเดินเข้าไปอีกกว่าสิบห้านาที จากนั้นก็หยุด

ที่นี่คือที่ตั้งของครอบครัวไป๋ในหมู่บ้านตระกูลพันแซ่ ครอบครัวไป๋เป็นหมู่บ้านจิ่วไจ้ที่อาศัยอยู่ในตระกูลพันแซ่ และผู้ที่อาศัยอยู่ที่นี่ล้วนแซ่ไป๋ด้วยกันทั้งสิ้น

"แปลงสมุนไพรของตระกูลพันแซ่ไม่อนุญาตให้คนธรรมดาทั่วไปเข้าไปได้ ฉะนั้นหากหมอเทวดาหลินคิดจะเข้าไปก็จำเป็นต้องขอให้ให้คุณย่าของผมช่วย"

ไป๋หนานหลีอธิบายพร้อมกับรีบพาหลินหยางไปแสดงความเคารพต่ออดีตผู้นำครอบครัวไป๋ หญิงชราไป๋เซียจื่อ

หญิงชราอายุหนึ่งร้อยสิบปีในปีนี้ เธอมีรูปร่างเตี้ย มีผมสีหงอกและผิวหนังเหี่ยวย่น ขณะนี้เธอนอนอยู่บนเก้าอี้เหมือนแสงเทียนในสายลม และดูเหมือนจะเหลือเวลาอีกไม่นานเท่าไรแล้ว

"คุณย่า!"

ไป๋หนานหลีและเสิ่นเหนียนหัวเข้าไปในห้องโถง คุกเข่าลงและทำความเคารพ

หญิงชรากำลังพักผ่อน และเมื่อเธอได้ยินเสียงของทั้งสองก็ลืมตาขึ้นเล็กน้อย

"หนานหลี? เหนียนหัว? พวกเธอกลับมาแล้ว? คนในเผ่าส่งคนออกไปตามหาพวกเธอน่ะ! ทำไมเพิ่งจะกลับมา?"

หญิงชราถามเสียงแหบแห้งและอ่อนล้า

"คุณย่า เราไปเจียงเฉินเพื่อเชิญบุคคลที่มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมมารักษาคุณย่า!" ไป๋หนานหลีพูดด้วยรอยยิ้ม

"หาหมอ? เด็กโง่ ย่าแก่มากแล้ว อายุขนาดนี้ยังป่วยอยู่ได้ยังไง เวลาที่เหลือคือชีวิต ต่อให้หาหมอดีแค่ไหน ก็รักษาย่าไม่ได้" หญิงชรายิ้ม แม้ว่าตาของเธอจะพร่ามัวแต่เธอก็มองเห็นทุกอย่าง เธอยิ้มและพูดว่า "เด็กน้อย ถ้าเธอต้องการให้ย่าช่วยอะไร เธอก็พูดมาได้เลยว่ายังพอช่วยอะไรได้บ้าง?"

ไป๋หนานหลีทิ้งตัวลงบนตักของหญิงชราด้วยน้ำตาคลอเบ้า

"คุณย่า...."