สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2566

คำถามนี้เหมือนเป็นการประกาศสงคราม

แต่พอเข้าหูเทียนเจียวสูงสุดก็ไม่ได้นับว่าอะไร

“ยังไง? หมอเทวดาหลิน คุณอยากแก้แค้นให้พวกเขาเหรอ? ผมว่าคุณเก็บความคิดนี้ไว้เถอะ! ตัวคุณเองยังดูแลยากเลย ยังคิดเผื่อพวกเขาเหรอ?”

เทียนเจียวสูงสุดส่ายหน้าพัลวัน พูดว่า“คนมีความสามารถมากแค่ไหน คิดเรื่องใหญ่แค่ไหน ทำไมจะต้องเอาตาไปมองบนหัว? วิธีนี้แม้ว่าจะเห็นท้องฟ้าได้กว้าง แต่ก็ยังมองเห็นทางข้างหน้าไม่ชัด"

“คุณคิดว่าผมมองไม่ชัดก็ช่างเถอะ!”หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ“คุณปล่อยแม่ทัพว่านเถอะ”

“คุณกำลังขอร้องผมเหรอ? ถ้าคุณขอร้องผมด้วยท่าทางแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ คุณจะต้องคุกเข่าก้มหัวให้ผมสิ สวามิภักดิ์ให้ผม อ้อนวอนผม แบบนี้ถ้าผมอารมณ์ดี บางทีผมอาจจะให้เขามีร่างที่สมประกอบได้”เทียนเจียวสูงสุดยิ้มจางๆพูดขึ้น

หลินหยางส่ายหน้า พูดว่า“ผมไม่ได้ขอร้องคุณ! ผมกำลังสั่งคุณต่างหาก!”

“คุณพูดอะไรนะ?”

เทียนเจียวสูงสุดอึ้งเล็กน้อย

ส่วนผู้หญิงชุดแดงที่อยู่ทางด้านนี้ก็นึกว่าตัวเองได้ยินผิดไป

“คำสั่ง? คุณกำลังพูดอะไร? คุณ….คุณกล้ามากนะ! คิดไม่ถึงว่าจะดูถูกท่านผู้นำ! คุณ…คุณสมควรตาย! !”ผู้หญิงชุดแดงตัวสั่นระริกชี้หลินหยาง สายตาเต็มไปด้วยความเดือดดาล

“คำสั่งเหรอ? น่าสนใจ ชาตินี้ทั้งชาติยังไม่เคยมีใครสั่งผมเลย! และผมก็ไม่มีทางฟังคำสั่งของใครทั้งนั้น! หมอเทวดาหลิน ในเมื่อคุณพูดแบบนี้ งั้นชีวิตของคนผู้นั้นรักษาไว้ไม่ได้แล้วล่ะ!”

เทียนเจียวสูงสุดพูดอย่างราบเรียบ ตามด้วยสายตาอำมหิต จากนั้นบีบมือของว่านจิ้นซงและออกแรง

ชั่วพริบตาเดียว พลังอันแข็งแกร่งก็แผ่ตรงไปตามนิ้วของเทียนเจียวสูงสุดไปที่คอของว่านจิ้นซงโดยตั้งใจที่จะฉีกคอของเขาออกจากกันโดยสิ้นเชิง

แต่ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้

ฟิ้ว!

จู่ๆหลินหยางก็ยกมือขึ้น

ลำแสงเล็ก ๆ พุ่งเข้ามาเหมือนดาวตก กระทบหลังของว่านจิ้นซงทันที

“หืม?”

เทียนเจียวสูงสุดหายใจถี่ยิบ

ลำแสงนี้รวดเร็วจนเขาไม่สามารถรู้สึกได้ทันท่วงที

ลำแสงนี้คืออะไร?

เทียนเจียวสูงสุดขมวดคิ้วเป็นปมแน่น แต่วินาทีถัดมาก็เข้าใจได้ทันที

มือของเขาออกแรงแล้ว

แต่…ไม่สามารถหักคอของว่านจิ้นซงได้!

ที่แท้ลำแสงนี้เป็นแสงของเข็ม พอเข้าสู่ร่างกายของว่านจิ้นซงแล้วจึงทำให้เทียนเจียวสูงสุดไม่สามารถฆ่าว่านจิ้นซงได้!

“น่าสนใจดี! แต่ทำแบบนี้ก็ไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้!”

ส่วนว่านจิ้นซงตายโดยแรงระเบิดที่เกิดจากเข็มแสง ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือด และจากนั้นได้ล้มลงกับพื้นโดยไร้ซึ่งลมหายใจ

“แม่ทัพว่าน!”

ทหารที่อยู่บริเวณโดยรอบแผดร้องและกระโจนไปข้างหน้า

เทียนเจียวสูงสุดยิ้มอย่างราบเรียบมองหลินหยาง

“คุณอยากจะช่วยคนผู้นี้ แต่สุดท้ายเขาก็ตายในมือคุณ ยังไง? ความรู้สึกแบบนี้ งดงามไหม?”

“ท่านผู้นำ ทำดีมากค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ…”

ผู้หญิงชุดแดงหัวเราะเสียงดังลั่นมองหลินหยางด้วยสายตาหยอกล้อ

ไม่มีอะไรน่าสนใจเท่านี้ละ

หลินหยางฆ่าว่านจิ้นซง เกรงว่าทหารที่อยู่ในสนามตอนนี้เกลียดเขาเข้ากระดูกไปหมดแล้วล่ะ

แต่….หลินหยางกลับพูดอย่างราบเรียบว่า“เขาไม่ตาย!”

“คุณว่าอะไรนะ?”เทียนเจียวสูงสุดขมวดคิ้วเป็นปม จู่ๆก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ สีหน้าดูไม่ได้ทันที

เขาเห็นหลินหยางเดินมาข้างหน้า ผลักทหารเหล่านั้นออก จากนั้นควักเอาเข็มมังกรหงเหมิงออกมาแทงบนตัวของว่านจิ้นซง

ชั่วพริบตาเดียว หัวใจของว่านจิ้นซงก็กลับมาเต้นอีกครั้ง….