สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2711

เหวยหว่อมิ่งรู้สึกผิดปกติจะขัดขวางแต่ไม่ทันแล้ว

หลินหยางเปิดฝาขวดออก จากนั้นเทยาที่อยู่ด้านในยัดเข้าปาก

พอหลินหยางกินเข้าไป พลังวิญญาณชั่วร้ายที่อยู่รอบตัวของเขาก็หายไป

ไม่ใช่แค่นี้ พิษที่อยู่บริเวณบาดแผลกับวิญญาณชั่วร้ายที่อยู่บนตัวเขาก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย สิ่งที่ยิ่งทำให้คนตื่นตะลึงคือบาดแผลบริเวณทรวงอกของเขาเริ่มสมานเข้ากันกลับคืนสู่สภาพเดิม

เหวยหว่อมิ่งหายใจติดขัด สับสนวุ่นวายไปหมด

ถึงแม้ยาเฟิงเสวี่ยโฉว่ฮวาตันจะทำให้เขากลายเป็นครึ่งคนครึ่งสับประหลาด คนทั้งคนตกอยู่ในช่วงบ้าคลั่ง แต่เขาก็ยังมีสติเล็กน้อย

เขาดูออกว่ายาที่หลินหยางกินไม่ธรรมดา

จะให้โอกาสหลินหยางไม่ได้!

เหวยหว่อมิ่งโกรธจัด กระโจนเข้าไปหาหลินหยาง

“ผมจะฉีกคุณให้แหลก!”

เหวยหว่อมิ่งโมโห กวาดมือที่น่ากลัวไปทางหลินหยาง

พลังเล็บมือนี้ทำลายล้าง ต่อให้เป็นเหล็กหินที่แข็งก็สามารถทำลายได้เป็นเศษผง

หลินหยางหลบไม่ทัน

ปัง!

เล็บมือตะปรบเข้าที่ร่างกายหลินหยาง แผ่นอกของเขาทีเลือดซึมน่ากลัวลอยกระเด็นออกไปบนฉากกำบัง จากนั้นตกกระแทกลงมา

“ตายซะเถอะ!”

เหวยหว่อมิ่งแผดร้อง โจมตีหลินหยางไม่ให้โอกาสหายใจเลย

เป็นการโจมตีสังหารอีกครั้งแล้ว

หลินหยางเหมือนไม่มีแรงจะต้าน คนทั้งคนตัวสั่นระริก ส่วนเหวยหว่อมิ่งโจมตีอย่างบ้าคลั่ง คิดไม่ถึงว่าไม่มีการป้องกันตัวอะไรเลย

ทุกครั้งที่โจมตีลงไป ร่างกายของหลินหยางเต็มไปด้วยเลือดและรอยเล็บที่น่ากลัว

คนที่อยู่ด้านล่างมองด้วยความตะลึง

“นี่คือพลานุภาพของเฟิงเสวี่ยโฉว่ฮวาตันเหรอ?”

“คนนอกดินแดนที่เก่งอย่างไม่น่าเชื่อเมื่อกี้นี้ คิดไม่ถึงว่าตอนนี้จะถูกซ้อมขนาดนี้….”

“ยังไงเหวยหว่อมิ่งก็คือเหวยหว่อมิ่ง เก่งกาจมาก!”

“ถ้าเป็นฉันอยู่บนสังเวียนนะ เกรงว่าแหลกไม่มีชิ้นดีละ”

ทุกคนพากันพูดคุยกัน

ครั้งนี้ ไม่ว่ายังไงก็ต้องฆ่าหลินหยาง!

เหวยหว่อมิ่งหายใจหอบ ดวงตาอำมหิตแน่วแน่

แต่เวลานี้ จู่ๆหลินหยางที่นอนอยู่บนพื้นก็ตัวสั่น จากนั้นคลานขึ้นมาช้าๆ

เหวยหว่อมิ่งอึ้ง ดวงตาโลหิตเหม่อลอย

เขาเห็นผมของหลินหยางกลายเป็นสีโลหิต ผิวพรรณกลายเป็นเส้นๆสีแดงเหมือนไส้เดือน น่ากลัวมาก

เขาเงยหน้าขึ้นช้าๆ ดวงตาที่แดงกว่าดวงตาของเหวยหว่อมิ่งสะท้อนอยู่ในตาของผู้คน

วินาทีที่เงยหน้าขึ้น

ฮู!

เลือดที่น่ากลัวพุ่งออกมาจากตัวเขา กระทบเข้ากับฉากกำบังโดยรอบ

วินาทีนี้ ฉากกั้นที่อยู่โดยรอบแยกออก เหมือนแก้วที่แตกเป็นเสี่ยงๆ และกำลังจะแตก

“อะไร?”

ทุกคนตกใจ

เหวยหว่อมิ่งพูดขมุบขมิบ คุกเข่าลงบนพื้น สายตาจ้องมองร่างที่เป็นเหมือนดั่งเทพสังหารนั่น….