สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2732

นี่ยอมแพ้หรอ?

บางคนก็รับไม่ได้

ตู๋กูหวยที่กำลังได้เปรียบอยู่ตอนนี้โดนหลินหยางตอบโต้อย่างกะทันหันและต่อยเขาจนล้มลงในทีเดียว

ผู้นำสำนักชิงเซวียนอึ้งเหมือนไก่ตาแตก

อ้ายหร่านมองอย่างตะลึงไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น

ผู้คนจากวิหารหยุนเซียวซาน, สำนักเซียงหยุน, หนานหลี่เฉิง และกลุ่มชนอื่นๆก็ตกตะลึงเช่นกัน

“ทําไมการแข่งขันครั้งนี้ถึงแปลกนัก?” เจ้าแห่งวิหารหยุนเซียวซานก็อดไม่ได้ที่จะพูด

“มันแปลกมาก ตอนแรกคุณหลินโดนตู๋กูหวยโจมตีมาตลอดแต่ทันใดนั้นคุณหลินก็สวนกลับดูเหมือนจะเอาชนะตู๋กูหวยได้ การพลิกกลับแบบนี้น่าตื่นเต้นมาก” คนในวิหารหยุนเซียวซานอดไม่ได้ที่จะพูดเหมือนกัน

“บางทีคุณหลินอาจมองหาโอกาสสวนคืนมาตลอดมั้งและหมัดมือเมื่อกี้เขาอาจะหาจุดอ่อนของตู๋กูหวยและลงมือทันที! การโจมตีเพียงครั้งเดียวก็รู้ผลลัพธ์แล้ว!” อีกคนหัวเราะ

แต่เจ้าแห่งวิหารหยุนเซียวซานอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ เขาไม่ได้มองหาจุดอ่อน ฉันรอดูอยู่ครึ่งวันรู้สึกเหมือนเขากําลังรออะไรอยู่มากกว่า”

“รออะไร”

คนรอบข้างมองเจ้าแห่งวิหารหยุนเซียวซานด้วยความตกตะลึง เห็นได้ชัดว่าไม่เข้าใจความหมายของคําพูดนี้

“ขอให้ท่านชี้แจงอย่างชัดเจนด้วย”

“นี่... ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจ แต่ฉันแน่ใจว่าคุณหลินวางแผนแบบนี้เพื่อจุดประสงค์บางอย่าง” เจ้าแห่งวิหารหยุนเซียวซานพูด

ผู้คนมองไปที่เขาด้วยความไม่เข้าใจ

หลินหยางยืนขึ้นและเดินไปที่ตู๋กูหวยที่อยู่ตรงนั้น

ตู๋กูหวยรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ร่างกายกลับไม่มีแรงและโชคไม่เข้าข้างเขากระอักเลือดออกมาไม่สามารถสู้ได้

“คุณแพ้แล้วตู๋กูหวยคุณยอมแพ้เถอะ” หลินหยางพูด

“ไอ้สารเลว! ฉันไม่ยอมแพ้ ฉันจะฆ่าแกเป็นชิ้นๆ ฉันจะไม่แพ้!”

ตู๋กูหวยคำรามออกมาดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง เขาอยากที่จะก้าวไปข้างหน้าและต่อสู้

“อาหวย ยอมแพ้เร็วๆเถอะ!”

ในขณะนั้นตู๋กูเวิ่นก็พูดออกมา

“พี่ ฉันยังสู้ได้อีก!” ตู๋กูหวยกัดฟันแน่น

“รีบยอมแพ้เดี๋ยวนี้! ถ้าคุณไม่ยอมแพ้ตั้งแต่วันนี้ไปก็ไม่ใช่คนในตระกูลตู๋กูอีกแล้ว!” ตู๋กูพูดด้วยสีหน้าจริงจังอย่างอย่างมาก

ตู๋กูหวยอึดอัดมาก

เขาไม่เคยเห็นพี่ชายของเขาแสดงสีหน้าแบบนี้มาก่อน

ท่าทางนั้นดูเหมือนจะผิดหวังกับเขามากแล้ว

ตู๋กูหวยรู้สึกเหมือนหัวใจของเขาถูกแทงด้วยธนูหลายเล่มจนหน้าซีดและหัวใจก็สั่น

“อาหวย ฟังพี่ชายคุณรีบยอมแพ้เถอะ!”

หัวหน้าตระกูลตู๋กูที่ยืนอยู่ข้างๆพูดขึ้นมาอย่างช้าๆ

“พ่อ...”

“ยอมแพ้เถอะ จะได้ไม่ขายหน้า!”

เมื่อได้ยินคําพูดนี้ ความตั้งใจในการต่อสู้ครั้งสุดท้ายในใจตู๋กูหวยก็เหมือนถูกฆ่าตายแล้ว

เขาจ้องมองหลินหยางอย่างเย็นชาและกัดฟันพูดว่า “หลินหยาง แม้ว่าฉันจะพ่ายแพ้ต่อมือคุณแต่ตระกูลตู๋กูของฉันไม่ได้พ่ายแพ้ พี่ชายของฉันจะเอาชนะคุณแน่นอนและฉันจะให้คุณคุกเข่าขอความเมตตา!”

พูดจบตู๋กูหวยก็กุมหน้าอกและเดินออกไปนอกสนาม

หลินหยางไม่ได้พูดอะไรสักคําเขามองอย่างเงียบๆ

รอให้ตู๋กูหวยเดินออกจากสนามแข่งขัน

“จบการแข่งขัน ผู้ชนะในการแข่งขันนี้คือผู้เล่นหลินหยาง!”

ชายอาวุโสตะโกน

หลังรอที่จะเข้าไป

บูม!

แสงสว่างบานสะพรั่งออกเป็นแสงสีขาวเป็นประกายล้อมรอบหลินหยาง

ทันใดนั้น หลินหยางรู้สึกว่าการมองเห็นของเขาหายไปเขามองไม่เห็นอะไรเลย

แต่ร่างกายของเขากลับมีความรู้สึกชาเป็นพัก ๆ

เขาสัมผัสอย่างระมัดระวังราวกับว่าเข็มเล็กๆแทงร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง

“นี่มัน?”

หลินหยางหายใจแรงและรีบรู้สึกตัวทันที

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็รู้สึกตัว

“ที่แท้สิ่งที่เรียกว่าการพลิกกลับครั้งใหญ่ เป็นแค่เครื่องจักรซ่อมเครื่องหนึ่งเท่านั้น”

หลินหยางมีรู้สึกตื่นเต้นในใจ

เครื่องนี้ไม่เพียงแต่ใช้วิธีการบําบัดด้วยอากาศที่หลินหยางเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้เท่านั้นแต่ยังใช้วิธีการบําบัดได้ด้วยแสง

หลังจากหลินหยางเข้าสู่สนามรบ แรงกระตุ้นครั้งใหญ่และกําลังภายในสนามรบจะผลิตเข็มบินเล็กๆจํานวนมาก

เข็มบินเหล่านี้ยอดเยี่ยมมาก พวกมันจะใช้เข็มชุดหนึ่งกับผู้ที่เข้าสนามอย่างแม่นยำก็คือเข็มชุดนี้ใช้ในการรักษาอาการบาดเจ็บของผู้ที่เข้าสนาม นอกจากนี้พลังงานส่องแสงที่ปล่อยออกมาจากสนามใหญ่จะครอบคลุมผู้ที่เข้าสู่สนามและเติมพลังและจิตวิญญาณของพวกเขา ด้วยวิธีนี้คนที่เข้าสู่สนามรบจะออกจากที่นี่ก็คือการรักษาร่างกาย การฟื้นฟูพลังและจิตวิญญาณและดูเหมือนจะกลับสู่สภาพดีก่อนการต่อสู้

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เรียกว่าวงเวทย์การพลิกกลับ

วงเวทย์การพลิกกลับแบบนี้ ถ้าสามารถเรียนรู้ได้และใช้กับหยางหัวได้ก็จะเป็นการรับประกันถึงความแข็งแกร่งที่ยิ่งใหญ่

หลินหยางคาดเดาในใจและพยักหน้าอย่างเงียบๆ

“ผู้เข้าแข่งขันหลินหยาง โปรดออกจากการแข่งขันใหญ่ ผู้เข้าแข่งขันหลินหยางคุณได้ยินฉันพูดไหม โปรดออกจากการแข่งขันใหญ่!”

ในตอนนี้เสียงตะโกนดังมาจากข้างหูปลุกหลินหยางในความคิดให้ตื่นขึ้น