สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2733

หลินหยางตื่นขึ้นมา มองไปที่ชายชรา

"โปรดออกจากขบวนใหญ่โดยเร็ว อย่าใช้ทรัพยากรมากเกินไป" ชายชราพูดจริงจัง

"ขอโทษ ขอโทษ"

หลินหยางยิ้มแล้วกระโดดลงมาทันที

ชายชราไม่ได้พูดอะไรมาก แต่เต็มไปด้วยความหมายลึกซึ้งมองหลินหยาง แล้วตะโกนว่า “ตอนนี้ กล้าถามว่ายังมีผู้เข้าแข่งขันคนไหนอยากท้าทายหลินหยางอีก”

ผู้คนคุณมองผม ผมมองคุณ ไม่มีความหมายที่จะขึ้นไป

หลินหยางแปลกมาก

ไม่มีใครมั่นใจว่าจะชนะ

ถ้าขึ้นไปแล้ว ชนะก็ยังดี ถ้าแพ้ มันจะเป็นความอัปยศ

หลายคนจึงนิ่งเฉย

"พี่ ข้ายอมจํานนตามที่พวกเจ้าบอก ตระกูลตู๋กูเสียหน้า ท่านต้องทวงศักดิ์ศรีของตระกูลตู๋กูเรากลับมาให้ได้นะ"

ตู๋กูหวยที่เพิ่งถูกพาไปยังพื้นที่พักผ่อนด้านนี้ ตื่นเต้นและตะโกนทันที

เมื่อพูดจบ สายตาของทุกคนก็จับจ้องมาที่ตู๋กูเวิ่น

ตู๋กูเวิ่นไม่พูดอะไรสักคํา ได้แต่จ้องมองหลินหยางอย่างเงียบ ๆ

"ตู๋กูเวิ่น เจ้าทนไหวเหรอ ความรุ่งโรจน์ของตระกูลตู๋กู่ แต่ทั้งหมดก็ขึ้นอยู่กับเจ้าคนเดียวแล้ว" เสินกงชางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ชัยชนะหรือความพ่ายแพ้เป็นเรื่องปกติของทหาร ยิ่งไปกว่านั้น ความรุ่งโรจน์ของตระกูลตู๋กูไม่ได้มาจากสิ่งนี้"

ตู๋กูเวิ่นและหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเดินออกจากวงกลมและมุ่งหน้าไปยังสนามแข่ง

ฉากที่เดือดพล่านเงียบลงทันที

สุดท้ายตู่กูเวิ่นก็ลงมือแล้ว

"ดูนี้เร็ว ๆ คุณชายเวิ่นปรากฏตัวแล้ว"

"พ่อหนุ่ม นี่คือการแก้แค้นให้กับคนตระกูลตู๋กู"

"ครั้งนี้คนนอกอาณาเขตตกอับแล้ว"

"คุณชายเวิ่นไม่ใช่คนที่ตู๋กูหวยจะเทียบได้ คนนี้เป็นปีศาจสุดยอดที่เทียบได้กับอัจฉริยะ"

"คนนอกอาณษเขตกําลังจะได้รับผลกระทบอย่างหนัก!"

ผู้คนต่างก็พูดไม่ออก แม้แต่ผู้เล่นทุกคนต่างก็รู้สึกเหลือเชื่อ

"คุณหลิน ระวังนะ" จางฉีตะโกน

หลินหยางพยักหน้า แต่บนใบหน้าไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใดๆและดวงตาของเขาสงบมาก

การต่อสู้ครั้งนี้ดูเหมือนว่าเขาจะเต็มไปด้วยความมั่นใจ

การขึ้นเวทีของตู๋กูเวิ่นได้ผลักดันรอบชิงชนะเลิศของการแข่งขันอวี่เจวี๋ยไปสู่จุดสุดยอด

ต้องรู้ว่า ตู๋กูเวิ่นเป็นการดํารงอยู่ของผู้เล่นเช่นเดียวกับเสินกงชาง

ตามเหตุผลแล้ว คู่ต่อสู้ของตู๋กูเวิ่นควรเป็นเสินกงชาง แต่ไม่เคยคิดว่าเขาลงสนามเร็วขนาดนี้

แต่ก็ด้วย

ตู๋กูหวยพ่ายแพ้อย่างย่อยยับ ตู๋กูเวิ่นต้องออกมารักษาหน้าตระกูลตู๋กู อย่างไรเสียนี่ก็คือคนนอก แพ้คนนอก มีผลกระทบต่อชื่อเสียงของตระกูลอย่างมากหากไม่แก้ไขอาจสั่นคลอนความเป็นเจ้าโลกของตระกูลตู๋กูได้

ยิ่งกลุ่มอิทธิพลใหญ่ยิ่งให้ความสำคัญกับปัญหาเรื่องศักดิ์ศรี

เพราะนี่คือพื้นฐานของการสื่อสารกับกลุ่มเผด็จการและกลุ่มอื่น ๆ

แต่ถึงแม้ว่าตู๋กูเวิ่นมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีต่อสิ่งนี้จะขึ้น

แต่เขากลับบอกไม่ได้ว่าทําไม

แต่เขาเชื่อว่าความรู้สึกที่หกของเขาจะไม่ผิด

ตู๋กูเวิ่นระมัดระวังเป็นพิเศษ

เมื่อเขาก้าวเข้าไปในสนาม ทั้งสนามก็เดือดพล่าน

"ตู๋กูเวิ่น ต้องเหยียบคนที่อยู่นอกนี้ไว้ใต้ฝ่าเท้าแรงๆ"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน