สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2734

พลัก.....พลัก.....พลัก....พลัก....

ตามพละกำลังฝ่ามือของตู๋กูเวิ่นที่ปล่อยออกมา ฉับพลันก็เหมือนมีเสียงน้ำเดือดพล่านดังออกมาในอากาศ

แววตาของหลินหยางแข็งทื่อ เขามองซ้ายมองขวา

ฉับพลันก็เห็นทั้งสองด้านบิดเบี้ยวอยู่ในอากาศ ดูเหมือนว่ามีบางอย่างปั่นป่วนอยู่ภายใน

ทันทีหลังจากนั้น!

ฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้ว.....

เข็มปราณจำนวนมากพุ่งออกมาอย่างฉับพลัน รวมตัวกันอย่างหนาแน่นทิ่มแทงเข้าไปที่หลินหยาง

หลินหยางรีบถอยหลังทันที เพื่อหลบเลี่ยงเข็มปราณเหล่านี้

เป็นเข็มปราณที่โปร่งใสไร้รูปร่างและมองไม่เห็น เพียงแต่ถูกเข็มทิ่มแทงเข้าไปสักเข็ม ก็จะต้องตายคาที่ทันที

เขารีบสะบัดนิ้วมืออย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันก็สะบัดเข็มปราณออก จู่โจมเข้าไปที่เข็มปราณเหล่านั้น

ปังๆๆๆ!

เข็มปราณกับเข็มปราณชนประสานกัน และระเบิดออกโดยตรง

แต่เข็มปราณในอากาศทั้งสองด้านดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด โจมตีเข้าไปที่หลินหยางอย่างบ้าคลั่ง การต้านทานของหลินหยางเดิมทีไม่มีประสิทธิผล

ในที่สุด เขาลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย ในระหว่างที่ต้านทานเข็มปราณก็ปรากฏช่องว่างออกมา

แววตาของตู๋กูเวิ่นแข็งทื่อ คิดที่จะฉวยโอกาสโจมตี แต่มีความลังเลใจเล็กน้อย

แต่ทว่าความลังเลใจนี้ของเขา กลับถูกหลินหยางคว้าโอกาสไป

หลินหยางรวบรวมเข็มปราณสีครามสองเข็ม และปล่อยออกไปในอากาศทางซ้ายทางขวาทันที

เข็มปราณสีครามเหมือนดาวตกมันจมหายเข้าไปในอากาศทันที

ในชั่วพริบตา

ตูม!

ในอากาศด้านซ้ายด้านขวามีการระเบิดออกมาอย่างน่าตกใจ

เขตการแข่งขันทั้งหมดสั่นสะเทือน

ตู๋กูเวิ่นมีสีหน้าเปลี่ยนไป และถอยหลังทันที

แต่สายไปซะแล้ว!

หารโจมตีของหลินหยางกะทันหันอย่างมาก เพียงไม่กี่ก้าวก็ทำให้คนตอบโต้ไม่ทัน

เห็นได้ชัดว่าคนที่มือไม้อ่อนต่อต้านอย่างยากลำบากเมื่อครู่นี้ กลับโต้ตอบกลับได้อย่างกะทันหัน อีกทั้งยังมีพละกำลังและความกล้าหาญเช่นนี้

การเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ทำให้คนไม่ทันตั้งตัวเลยจริงๆ

ตึง! ตึง! ตึง!

หลินหยางพุ่งเข้ามา กระแทกฝ่ามือสามครั้งติดต่อกัน เข้าไปที่หน้าอกของตู๋กูเวิ่น

ตู๋กูเวิ่นไม่ทันได้ป้องกัน จึงถูกสั่นสะเทือนจนลอยออกไปโดยตรง ส่วนหลังกระแทกเข้าสิ่งกีดขวางอย่างแรง และหยุดลง

เขารีบทรงตัวให้มั่นคง หยิบเข็มเงินขึ้นมา แทงเข้าไปที่หน้าอกอย่างรวดเร็ว

ต้องรู้ว่า ในการต่อสู้ระหว่างศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ ทุกกระบวนท่าล้วนมีพิษร้ายแรง หรือมีความทรงพลังและแยบยล หากไม่ใช่ความแรงของพิษที่ส่งผลกระทบอย่างรุนแรงจนถึงแก่ความตาย ก็ต้องเป็นการใช้ความแยบยลในการทำลายเส้นชีวิตของอีกฝ่ายโดยตรง

หากปกป้องเส้นชีวิตได้ไม่ทันเวลา และสกัดกั้นสารพิษเอาไว้ ต่อให้คนคนหนึ่งจะแข็งแกร่งเพียงใด ไม่กี่กระบวนท่าก็สามารถฆ่าเขาตายได้เลย

"สุ่ยเยว่ คุณเห็นอะไรเหรอ?"

ฉีจ้งคุนและคนอื่นๆ ทางด้านนี้รีบมองไปที่ฉีสุ่ยเยว่

แต่กลับเห็นฉีสุ่ยเยว่ยิ้มอย่างขมขื่น : "คุณหลินท่านนี้ ช่างน่ากลัวเหลือเกิน! เดิมทีเป้าหมายของเขาตั้งแต่ต้นก็คือตู๋กูเวิ่น! ไม่ใช่ตู๋กูหวย!"

"อะไรนะ?"

"คุณสุ่ยเยว่ คุณกำลังพูดอะไรอยู่? พวก....พวกเราฟังไม่เข้าใจ"

คนของหุบเขาฉีเฟิงกล่าวอย่างงุนงงสงสัย

แม้แต่ตระกูลอื่นที่อยู่ข้างๆ ก็อดไม่ได้ที่จะมองมายังฉีสุ่ยเยว่

"ฉันจะอธิบายให้ฟัง อันที่จริงนับตั้งแต่ช่วงเวลานั้นที่ตู๋กูหวยลงสนาม คุณหลินก็งางเป้าหมายเอาไว้ที่ตัวของตู๋กูเวิ่นแล้ว ในความเป็นจริงคุณหลินไม่ได้สนใจตู๋กูหวยเลย ก่อนหน้านี้ที่เราเห็นคุณหลินต่อสู้กับตู๋กูหวยอย่างแปลกประหลาดนั้น ก็เป็นเพราะว่าคุณหลินกำลังทดสอบกระบวนท่ามาตลอด!"

"ทดสอบกระบวนท่า?"

ผู้คนโดยรอบต่างตกตะลึง

"ทดสอบกระบวนท่าอะไรกัน?" ฉีจ้งคุนรีบเอ่ยถาม

"พ่อ ทำไมถึงโง่เขลาเช่นนี้? ยังจะทดสอบกระบวนท่าอะไรอีกล่ะ? แน่นอนว่าเป็นการทดสอบกระบวนท่าของเมืองตู๋กูอย่างไรล่ะ!" ฉีสุ่ยเยว่กล่าวอย่างอารมณ์เสีย

ฉีจ้งคันได้ยินเช่นนี้ ก็ต้องสูดหายใจเข้าลึกๆ

"ลูกสาว คุณหมายความว่า.....การที่คุณหลินเผชิญหน้ากับตู๋กูหวย มันเป็นการทดสอบกระบวนท่าของตู๋กูเวิ่น ว่าจะจัดการกับตู๋กูเวิ่นอย่างไรดีใช่ไหม??"

"ถูกต้อง!" ฉีสุ่ยเยว่พยักหน้า

เมื่อคำพูดนี้จบลง ผู้คนโดยรอบต่างรู้สึกสะพรึงกลัว