สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2840

บรรดาจอมปีศาจกรีดร้องอย่างน่าสังเวช เกลือกกลิ้งอยู่ในทะเลเพลิง ไม่นานก็ถูกเผาจนเป็นเถ้าถ่านตายไปอย่างอนาถ

"เอาเศษสวะเหล่านี้มาระบายความแค้นเหรอ? มันจะมีความหมายอะไรล่ะ?"

เงาปีศาจดำสนิทเงาหนึ่งได้เดินออกมาจากที่ลับ มองไปยังเทพอัคคีที่อยู่กลางอากาศ และกล่าวอย่างเย็นชา

เทพอัคคีไม่เยิ่นเย้อ พลิกฝ่ามือคว้าไปที่เขา

หึ่งๆ .....

พื้นดินใต้เท้าของจอมปีศาจคนนั้นแดงฉานขึ้นมาทันที จากนั้นแผ่นดินก็แยกออก เปลวเพลิงทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า และกลืนกินมัน

แต่ชั่วประเดี๋ยวเดียว คนคนนั้นก็ปรากฏอยู่ทางด้านขวาของเทพอัคคี

"ท่านเทพโมโหร้ายขนาดนี้เลยเหรอ?"

คนคนนั้นกล่าวอย่างไม่รีบร้อน

"คุณเป็นใคร?"

เทพอัคคีตระหนักได้ว่าอีกใยไม่ธรรมดา จึงตะโกนออกไปอย่างเย็นชา

"พวกเราเป็นใครมันไม่สำคัญหรอก ที่มาที่นี่ครั้งนี้ เพื่ออยากขอความคิดเห็นจากท่านเทพ"

อีกฝ่ายกล่าวอย่างช้าๆ ในชี่อสูรที่ซัดสาดไปมานั้น เป็นใบหน้าที่ซีดเผือด

"ความคิดเห็นอะไร?" เทพอัคคีกล่าวอย่างไม่พอใจ

"ยอมจำนนต่อลัทธิปีศาจสวรรค์ของฉัน เช่นนี้ ฉันจะไว้ชีวิตคุณ"

คนคนนั้นกล่าวอย่างนิ่งๆ

"ยอมจำนน?"

เทพอัคคีตกตะลึง จากนั้นก็หัวเราะเสียงดังทันที

"น่าตลก! น่าตลกสิ้นดี! คาดไม่ถึงว่าพวกคุณจะโน้มน้าวให้ฉันยอมจำนนอย่างนั้นเหรอ? ฮ่าๆๆๆ ....."

เขาหัวเราะอยู่หลายครั้ง จากนั้นดวงตาทั้งคู่ก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันที และกล่าวอย่างโหดเหี้ยมว่า : "ลัทธิปีศาจสวรรค์ของพวกคุณมีเจตนาจะทำให้ฉันเป็นปีศาจ การคิดบัญชีนี้ เดิมทีฉันยังไม่ได้ตามหาพวกคุณเพื่อคิดบัญชีเลยนะ! ตอนนี้พวกคุณกลับบอกให้ฉันยอมจำนนงั้นเหรอ? ฉันแทบจะรอไม่ไหวที่จะฆ่าจอมปีศาจทั้งหมดในลัทธิปีศาจสวรรค์ของพวกคุณให้สิ้นซาก! จะยอมจำนนได้อย่างไรกัน?"

"คุณจะปฏิเสธเหรอ? นี่ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีเลยนะ"

คนคนนั้นหัวเราะเยาะ

"อย่าพูดไร้สาระเลย ดูฉันแผดเผาคุณจนกลายเป็นเถ้าธุลีเถอะ!!"

เทพอัคคีตะคอกด้วยความโมโหอย่างยิ่ง และผลักมือทั้งสองออกมา

หึ่งๆๆๆๆ ......

พื้นดินโดยรอบของคนคนนั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นมา และแยกออกทีละนิ้วๆ

แผ่นดินสีแดงก่อตัวเป็นวงกลม ล้อมรอบเขาเอาไว้ หลังจากนั้นพื้นดินใต้เท้าของชายคนนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

ในที่สุด

ปังๆๆ .....

หินแมกมาที่ร้อนแผดเผาได้พุ่งออกมาจากพื้นดิน คนคนนั้นจมลงไป

ครั้งนี้ คนคนนั้นไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้เลย

เนื่องจากเทพอัคคีมองเห็นอย่างชัดเจนว่าอีกฝ่ายยืนอยู่ในหินแมกมาและยอมรับพิธีล้างบาปนี้

เพียงแต่.....

แมกมาอันร้อนผ่าวดูเหมือนว่าจะไม่หลอมละลายเขา และกลับกันคนคนนั้นยังยืนอย่างเงียบสงบอยู่ในแมกมา จ้องมองเทพอัคคีราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"อะไรกัน?"

เทพอัคคีหายใจกระชั้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

คนคนนั้นค่อยๆ เดินมาข้างหน้าสองสามก้าว แล้วก้าวออกจากขอบเขตของแมกมาเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และมายืนอยู่ตรงหน้าของเทพอัคคี

เทพอัคคีรู้สึกขนหัวลุก

เขาจึงตระหนักได้ว่า จอมปีศาจคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง!

"การให้คุณยอมจำนน มันคือโอกาสเดียวที่ฉันให้คุณ ถึงแม้ว่าคุณจะเป็นเทพอัคคี มีชื่อเสียงไปทั่วโลก แต่ในสายตาของพวกเรา คุณ เป็นเพียงแค่เศษสวะที่อ่อนหัดไร้ความสามารถเท่านั้น!" คนคนนั้นกล่าวอย่างเย็นชา

"พวกเรา?"

เทพอัคคีหายใจอย่างสั่นสะท้าน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน