สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2875

"หมิงเอ๋อร์ อย่าทำเป็นเล่นไป! เขากำลังจงใจยั่วยุลูกอยู่!"

สีหน้าของเชวียชิวเปลี่ยนไปและรีบร้องตะโกนออกไป

"ท่านแม่ จะไปกลัวเขาทำไม? เขาก็แค่คนที่ได้ตำแหน่งมาเพราะเส้นสายของตัวเองเท่านั้น เขาคงไม่รู้ถึงความร้ายกาจของคนบนเกาะบูรพาศักดิ์สิทธิ์ของเรา!" เชวียหมิงกล่าวอย่างไม่แยแส

"รองผู้นำ ปล่อยให้คุณชายลองดูเถอะ!"

ผู้อาวุโสที่อยู่ข้างๆ กล่าวและมองไปที่หลินหยาง "จากเท่าที่ผมรู้มา ศิลปะการต่อสู้ของอาณาจักรมังกรอยู่ในช่วงถดถอย ทักษะโบราณที่ถูกสืบทอดกันมาก็ได้สูญหายไปจำนวนมาก ในสายตาของพวกเราแล้ว พวกเขาแทบไม่มีความรู้พื้นฐานในศิลปะการต่อสู้เลยสักนิด แม้ว่าเขาจะเป็นถึงผู้บัญชาการ แต่จะไปกลัวอะไร? ผมคิดว่าคุณชายหมิงจัดการเขาได้อย่างง่ายดายแน่นอน!"

"จริงด้วย รองผู้นำ ปล่อยให้คุณชายหมิงต่อสู้กับเขาดูสักตั้ง ให้เขารู้ถึงทักษะฝีมือของเกาะเราสักหน่อย!"

"อย่าปล่อยให้คนเหล่านี้ดูถูกเกาะบูรพาศักดิ์สิทธิ์ของเราได้!"

ทุกคนต่างพากันพูดออกมาต่างๆ นานา

เชวียชิวขมวดคิ้วด้วยสีหน้าตึงเครียด ทว่ากลับไม่สามารถฝืนความต้องการของทุกคนได้ และลูกชายของตัวเองก็อยู่ในอารมณ์รุนแรง

เธอไตร่ตรองอยู่นานและจากนั้นก็กล่าวออกไปอย่างเคร่งขรึม "หมิงเอ๋อร์ ไปเถอะ จำไว้ว่าอย่าประมาทและอย่าทำให้เสียหน้าเกาะบูรพาศักดิ์สิทธิ์ของเราได้!"

"ท่านแม่ไม่ต้องเป็นห่วง การจะกำจัดเขาคนนี้ไม่จำเป็นต้องเสียเวลามากเลย!"

เมื่อพูดจบเขาก็กระโดดไปยังบริเวณที่ว่างนอกห้องโถงและหันไปตะโกนเรียกหลินหยาง "ออกมาสิ! ออกมาสู้กัน!"

หลินหยางเดินออกไปอย่างผ่อนคลายและจากนั้นทุกคนก็เดินตามออกไปติดๆ

และผู้คนจำนวนมากที่ได้ยินข่าวก็ต่างพากันมารวมตัวกันเพื่อเฝ้าดูอย่างจดจ่อ

แม้แต่ลูกเรือที่อยู่อาคารด้านข้างก็ต่างชะโงกหน้าออกไปดู

"เกิดอะไรขึ้น?"

"ไม่รู้เหมือนกัน เหมือนว่าผู้บัญชาการหลินกำลังจะต่อสู้กับเจ้าหมอนั่น!"

"ฮึ เจ้าหมอนั่นเหรอจะเป็นคู่ต่อสู้ของผู้บัญชาการหลินของเรา? ไม่หัดดูตัวเองเอาซะเลย!"

"ก็แหงน่ะสิ! ผู้บัญชาการหลินของเราสามารถควบคุมสายฟ้าได้และถือเป็นเทวดาที่มีอยู่จริง เจ้าหมอนั่นคงไม่รู้ถึงความร้ายกาจของผู้บัญชาการหลินของเราซะแล้ว!"

บรรดาลูกเรือต่างตื่นเต้นดีอกดีใจและต่างเฝ้าจับตามอง

แม้จะได้เห็นท่าทางที่ดูทรงพลังราวกับเทพเซียนของหลินหยางบนดาดฟ้า แต่ก็ไม่เคยเห็นฝีมือของหลินหยางในการต่อสู้กับศัตรูเลย ฉะนั้นพวกเขาจึงคาดหวังที่จะได้เห็นอย่างยิ่ง

สถานการณ์เป็นไปอย่างโกลาหล

เชวียชิวส่งเสียงออกมาทำให้ผู้คนต่างเงียบลง

"ฟังนะ การต่อสู้ครั้งนี้จะจบลงหลังจากที่สัมผัสแตะต้องตัวอีกฝ่ายได้ ห้ามทำให้อีกฝ่ายบาดเจ็บหรือได้รับอันตรายใดๆ โดยเด็ดขาด! ฉันไม่อยากให้เกิดการนองเลือดเกิดขึ้น หากใครไม่เชื่อฟัง! ก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือน!"

เชวียชิวกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"ไม่ต้องห่วงท่านแม่ ผมเพียงแค่สั่งสอนเขาเล็กน้อยเท่านั้น ไม่ถึงกับเอาชีวิตเขาหรอก!"

เชวียหมิงยิ้ม

"งั้นผมแนะนำให้คุณออกแรงทั้งหมดที่มีจะดีกว่า" หลินหยางกล่าว

"ฮึ เป็นเพียงคนด้อยความสามารถคนหนึ่งของอาณาจักรมังกรเท่านั้น จำเป็นต้องออกแรงทั้งหมดที่มีเลยเหรอ!"

เชวียหมิงกล่าวอย่างไม่แยแส

"ด้อยความสามารถ?"

หลินหยางขมวดคิ้ว "พวกคุณอยู่ที่นี่มานานกว่าร้อยปีเลยไม่รู้เรื่องภายนอกเลยสักนิดสินะ!"

"หยุดพูดเหลวไหลซะที! ท่านแม่ เริ่มได้หรือยัง?" เชวียหมิงตะโกนถาม

"ผู้บัญชาการหลิน มีพร้อมแล้วหรือยัง?" เชวียชิวมองไปที่หลินหยาง

"เริ่มได้ทุกเมื่อ"

"งั้นก็ดี ตอนนี้ฉันขอประกาศว่าการแข่งขันเริ่มได้ ณ บัดนี้!"

เชวียชิวตะโกนเสียงดัง

จากนั้นเชวียหมิงก็รีบก้าวเดินไปหาหลินหยาง

ทันใดนั้นเอง พลังทั้งหมดรอบตัวเขาก็พุ่งถาโถมเข้าใส่หลินหยาง

การเคลื่อนไหวทั้งหมดราวกับการเคลื่อนย้ายพายุลมและสายฟ้าเพื่อดูดซับธาตุทั้งห้า!

อดพูดไม่ได้ว่าพื้นภูมิของชาวเกาะบูรพาศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

หากสามารถทำให้คนกลุ่มนี้เดินทางไปที่ลัทธิปีศาจสวรรค์ได้จะต้องทำให้ลัทธิปีศาจสวรรค์นั่งไม่ติดอย่างแน่นอน!

"หมอบลงเดี๋ยวนี้!"

เชวียหมิงก้าวเข้ามากว่าร้อยเมตรและทันใดนั้นก็มาปรากฏตัวต่อหน้าหลินหยางพร้อมกับตะคอกด้วยความโมโหและยกหมัดขึ้นต่อยหน้าผากของหลินหยางอย่างแรง

หมัดนี้มีพลังมหาศาลและน่าทึ่ง ราวกับต้องการแยกความว่างเปล่าลงเป็นเสี่ยงๆ

ด้วยฝีมือการลงมือเช่นนี้ หากอยู่ในการแข่งขันอวี่เจวี๋ยละก็ การจะได้รางวัลร้อยอันดับแรกถือเป็นเรื่องง่ายดายมาก

ทว่าเมื่อเทียบกับหลินหยางที่ได้อันดับหนึ่งในการแข่งขันอวี่เจวี๋ยแล้วนั้น ถือว่ายังอ่อนหัดอยู่พอสมควร

หลินหยางขยับเท้าไปข้างหลังเล็กน้อยเพื่อหลบและจากนั้นก็พลิกฝ่ามือขึ้นมาแตะไปยังหมัดของเชวียหมิงอย่างแผ่วเบา

เขามาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือและไม่ได้มาเพื่อสร้างศัตรูหรือความแค้นใดๆ ฉะนั้นเขาจึงออมมือไม่น้อย

ทว่าแม้จะออกแรงเพียงเล็กน้อย แต่ก็เป็นพลังที่เชวียหมิงไม่อาจต้านทานได้

ขณะที่ฝ่ามือนั่นสัมผัสไปยังหมัดของเชวียหมิง เขาก็กระเด็นถอยออกไปทันทีจนเกิดถอยเท้าลากไปเป็นทางยาว

ผู้คนต่างตกตะลึง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน