สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3092

“เสี่ยวเตี๋ย?”

เหลียงซวนเหม่ยตกใจอย่างมาก รีบเดินขึ้นไปกุมหน้าเหลียงเสี่ยวเตี๋ยเอาไว้ แล้วพูดอย่างร้อนใจ：“เกิดอะไรขึ้นกับเธอน่ะ? เธอไปร่วมงานเลี้ยงเพื่อนในโรงเรียนไม่ใช่เหรอ? ทำไมกลายเป็นแบบนี้?”

“ใครเป็นคนทำเธอ?”

หลินหยางกวาดสายตามองหน้าของเหลียงเสี่ยวเตี๋ย ยื่นมือไปลูบเบาๆ ใบหน้ารูปไข่ที่บวมเป่งค่อยๆดีขึ้น

“พี่ ฉันไปงานเลี้ยงเพื่อนในโรงเรียนจริงๆ พวกเราไปร้องเพลงที่ราชาคาราโอเกะ แต่ดันเจอพวกอันธพาลกลุ่มหนึ่ง พวกนั้นต้องการให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนดื่มเหล้า ฉันไม่ยอม พวกเขาเลยทำร้ายฉัน เพื่อนของฉันเลยออกหน้าอัดพวกเขา สุดท้ายกลับถูกพวกเขากักตัวไว้ เพื่อนฉันกลัวว่าฉันจะถูกพวกอันธพาลนั้นทำร้าย เลยแอบส่งฉันออกจากราชาคาราโอเกะ แต่เกรงว่าพวกเขาคงหนีไม่รอด!”

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยร้องไห้แล้วพูดออกมา

“อะไรนะ?”

เหลียงซวนเหม่ยตกใจอย่างมาก พูดด้วยความเร่งรีบ：“เธอรีบแจ้งตำรวจสิ!”

“มือถือฉันถูกพวกมันเก็บไว้...เลยโทรไม่ได้ ฉันเลยวิ่งกลับมา”

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยปาดน้ำตาแล้วพูด

“ราชาคาราโอเกะถือว่าห่างจากที่นี่ไม่ไกล”

เหลียงซวนเหม่ยรีบหยิบมือถือออกมา เตรียมจะแจ้งความ

ส่วนหลินหยางรีบพูดออกมา：“ซวนเหม่ย เธอไปขับรถ พวกเราจะไปราชาคาราโอเกะ”

“ได้!”

เหลียงซวนเหม่ยพยักหน้า โทรศัพท์ไปด้วยขับรถไปด้วย

ไม่นาน ทั้งสามก็มาถึงหน้าประตูราชาคาราโอเกะ

ราชาคาราโอเกะที่แห่งนี้มีชื่อเสียงมากในเมืองหลวง เพราะมันไม่เพียงแต่เป็นที่ระดับสูง ที่สำคัญก็คือด้านในนั้นสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ไม่ว่าจะกิจกรรมบันเทิงรูปแบบไหนก็มีพร้อม บวกกับกิจการคาราโอเกะและพนักงานบริการที่เชิญมาทำงานหน้าตาดีทั้งชายทั้งหญิง ทำให้ที่นี่มีความนิยมเพิ่มมากขึ้น

“ตำรวจกำลังมา”

พอลงจากรถ เหลียงซวนเหม่ยจึงพูดขึ้น

“ก่อนที่ตำรวจจะมา เข้าไปดูก่อนเถอะว่าอีกฝ่ายเป็นคนแบบไหน”

หลินหยางพูดด้วยเสียงเรียบเฉย สายตาประกายให้เห็นความโกรธ

สำหรับเขา เสี่ยวเตี๋ยก็คือน้องสาวเขา

ตำรวจจับคนได้ นั่นก็เป็นเรื่องของตำรวจ

แต่ถ้าแตะต้องน้องสาวเขา นั่นเป็นเรื่องต้องห้าม

ก่อนหน้านี้ที่แม่บุญธรรมบาดเจ็บ ในใจหลินหยางนั้นรู้สึกผิดอย่างมาก ตอนนี้เขาอยู่ที่นี่แล้ว เหลียงเสี่ยวเตี๋ยก็ยังถูกคนรังแกอีก?

เขาจะทนได้ยังไงกัน?

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยเดินมาถึงหน้าประตูใหญ่ ใบหน้าเผยให้เห็นถึงความหวาดกลัว แต่เหลียงซวนเหม่ยกลับปลอบเธอ ยิ้มเบาๆแล้วพูด：“อย่ากังวลไป เธอลืมไปแล้วเหรอว่าพี่หลินเป็นใคร? เขาเป็นถึงหมอเทวดาหลินแห่งเมืองเจียงเฉิงที่มีชื่อเสียงเชียวนะ ไม่ต้องกลัว”

“อืม!”

ตึงๆๆ

รปภ.ชุดสูทน่าเกรงขามสี่คนพุ่งเข้ามา ในมือทุกคนถือกระบอง จ้องทั้งสามคนตาเขม็ง

สีหน้าเหลียงซวนเหม่ยไม่พอใจ กำลังจะลงมือ แต่ก็ถูกหลินหยางห้ามไว้

เขามองไปที่สัญลักษณ์บนกำแพงทางแผนกต้อนรับ จู่ๆก็นึกอะไรขึ้นได้

สีหน้าเขาเหมือนว่ากำลังครุ่นคิด สายตาเผยให้เห็นความยิ้มเยาะ หลังจากนั้นก็พูดด้วยเสียงเรียบเฉย：“น้องสาวฉันร้องเพลงอยู่ในห้อง 333 แต่ถูกคนต่อยมา ฉันถามเธอหน่อย คนที่ต่อยน้องสาวฉัน ใช่เถ้าแก่เธอหรือเปล่า? หรือว่าเป็นคนในร้านของเธอ?”

“คุณผู้ชาย ฉันว่าคุณรีบกลับไปแต่โดยดีดีกว่านะ เรื่องอื่นอย่าพูดถึงเลย ไม่เช่นนั้นคุณจะลำบาก” แผนกต้อนรับยิ้มอย่างจองหอง ไม่ยอมให้หลินหยางพูดถึงเรื่องนี้

“แบบนี้นี่เอง….”

หลินหยางพยักหน้า หลังจากนั้นก็หยิบมือถือออกมา แล้วกดโทรหาเบอร์เบอร์หนึ่ง

“ผู้บัญชาการหลิน ดึกดื่นขนาดนี้โทรหาฉันมีเรื่องดีๆอะไรงั้นเหรอ?” ปลายสายมีเสียงยิ้มแย้มดังขึ้น

“เรื่องดีๆน่ะมีแน่นอน ฟังนะ รีบส่งกลุ่มฝึกซ้อมมา สถานที่ ที่ราชาคาราโอเกะ ถนนหนานลู่”

หลินหยางพูดด้วยเสียงเรียบเฉย

“ฝึกซ้อม?”

แผนกต้อนรับนิ่งอึ้งไป