สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3093

ได้ยินคำพูดที่หลินหยางคุยโทรศัพท์ สีหน้าของแผนกต้อนรับก็ดูเคร่งเครียด

เขาลังเลสักพัก แล้วรีบหยิบมือถือในลิ้นชักเคาน์เตอร์ออกมา โทรหาเบอร์เบอร์หนึ่ง

“พอแล้ว อย่าเสียเวลาอีกเลย พวกเราไปห้อง 333 กันก่อน”

หลินหยางพูดเสียงเรียบเฉย แล้วเดินไปทางโถงทางเดิน

“ขวางพวกเขาไว้!”

แผนกต้อนรับวางมือถือลงแล้วตะโกน

แต่ผ่านไปไม่กี่วินาที เหลียงซวนเหม่ยก็พุ่งไปข้างหน้า จนล้มบอดี้การ์ดพวกนั้นได้

“อะไรน่ะ?”

แผนกต้อนรับนิ่งอึ้งไป

“เมื่อกี้เธอโทรบอกเถ้าแก่พวกเธอแล้วหรือยัง?”

หลินหยางมองไปทางแผนกต้อนรับที่แข็งทื่อราวกับกลายเป็นหินไปแล้ว

“ทะ...โทรแล้ว...”

แผนกต้อนรับพูดด้วยความสั่นเทา

“เช่นนั้น เขาโกรธมากหรือเปล่า? จะพาคนมาจัดการฉันไหม?” หลินหยางถามอีก

แผนกต้อนรับผู้ชายตั้งสติได้ ก็ตอบด้วยความไม่พอใจ：“นายพูดถูก! เถ้าแก่ฉันกำลังจะมาแล้ว! พอเขามาถึง พวกนายจบเห่แน่! ยังไม่เคยมีใครกล้าผยองที่ราชาคาราโอเกะมาก่อน! พวกนายตายแน่....”

พลั่ก!

แผนกต้อนรับพูดยังไม่ทันจบ หลินหยางก็คว้าคอเสื้อเขามาแล้วโยนลงไปข้างๆ

ฟึบ!

คนที่เหลือลงไปนอนกองกับพื้น กลิ้งลงไปจนสลบเหมือดก็มี

ลูกค้าที่ออกมาเห็นเข้า สะดุ้งตกใจ

ส่วนหลินหยางก็เดินไปทางห้อง 333 เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เวลานี้ ในห้อง 333 นักเรียนมหาวิทยาลัยเยี่ยนขดตัวอยู่มุมห้องด้วยความสั่นกลัว

ชายคนหนึ่งที่แขนมีรอยสักลายพร้อยสูบบุหรี่ มองคนพวกนี้ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“ให้ตายเหอะ ทำไมถึงให้คนหนีไปได้? พวกแกดูกันยังไงวะ?”

ชายหนุ่มโยนก้นบุหรี่ลงไปที่ใบหน้าของใครสักคนที่เป็นลูกน้องเขา

ลูกน้องคนนั้นไม่กล้าปริปากร้องออกมา ทำได้แค่ก้มหน้าสั่นเทา

“ลูกพี่ นักเรียนพวกนี้หน้าตาไม่เลวกันตั้งหลายคน ลากพวกเธอออกมาสนุกกันสักสองสามคนไม่ดีกว่าเหรอ?”

ชายหนุ่มคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆพูดขึ้น

เพี๊ยะ!

ชายแขนลายพร้อยฟาดไปหนึ่งฉาด

“ปัญญาอ่อนหรือไงวะ? คุณชายต้องการแค่ผู้หญิงคนนั้น! คนอื่นเขาไม่สน!”

“แต่ว่า….เธอหนีไปแล้ว พวกเราจะไปหาที่ไหน?”

ชายหนุ่มกุมหน้าแล้วพูดอย่างตัดพ้อ

“ไม่รีบ! เพื่อนตัวประกันมันอยู่ที่นี่! ถ้ามันไม่มา ก็จับเพื่อนมันเชือดซะ!”

ชายแขนลายพร้อยชี้ไปที่นักเรียนชายคนหนึ่ง แล้วตะโกน：“ลากมันออกมา! จัดการซะ!”

“ได้เลย!”

ชายหนุ่มสองคนเดินเข้าไป ลากนักเรียนชายคนนั้นออกมา

สีหน้านักเรียนชายตกตะลึง เคร่งเครียดด้วยความหวาดกลัว

“จะ….จัดการอะไร?”

ชายแขนลายพร้อยพูดขู่ยกใหญ่

หญิงผมสั้นสะดุ้งตกใจจนแทบไม่มีสติ หยิบมือถือขึ้นมาส่งข้อความด้วยความสั่นหลัว

“ส่งหรือยัง?” ชายแขนลายพร้อมถามอย่างเรียบเฉย

“สะ….ส่งแล้ว....” หญิงสาวพูดทั้งใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา

“รอมันตอบกลับ”

ชายแขนลายพร้อยเริ่มจุดบุหรี่ แล้วพ่นควันออกมา

หญิงผมสั้นร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหล ยืนรอทั้งแบบนี้

ทว่าในเวลานี้ จู่ๆเธอก็เงยหน้าขึ้นแล้วพูดเสียงสั่น：“ละ….ลูกพี่....เธอตอบกลับแล้ว...”

“ตอบว่าอะไร? มันบอกว่าจะมาหรือเปล่า?”

ชายแขนลายพร้อยถาม

“เธอบอกว่าเธอถึงแล้ว….”

“ถึงแล้ว?”

ทุกคนนิ่งไป

“มันถึงไหนแล้ว?”

“ประ….ประตู...”

หญิงผมสั้นพูดทั้งตัวสั่น

พอพูดจบ

แกร่ก!

ประตูห้อง 333 ถูกคนจากด้านนอกบิดลูกบิด หลังจากนั้นประตูก็ค่อยๆเปิดออก