สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3095

ทุกคนสะดุ้งตกใจ

พวกเขานึกว่าอย่างมากหลินหยางคงสั่งสอนคนพวกนี้ แต่กลับไม่คิดว่า หลินหยางจะต้องการชีวิตของคนคนนี้

บรรดานักเรียนถูกทำให้ตกใจกลัวอีกครั้ง

“คนคนนี้คือพี่ชายของเสี่ยวเตี๋ยเหรอ? ทะ...ทำไมฉันไม่เคยเจอ?”

“นั่นสิ พี่ชายของเสี่ยวเตี๋ยเหมือนว่าจะชื่อเหลียงผิงเฉากับเหลียงกวนเจ๋อนะ ก่อนหน้านี้ตอนที่เสี่ยวเตี๋ยฉลองวันเกิด พวกเขาก็มา แต่คนคนนี้....ไม่คุ้นหน้าเลย....”

“เดี๋ยวนะ เขาเหมือนคนคนหนึ่ง…”

“เหมือนคนคนหนึ่ง?”

บรรดานักเรียนต่างก็มองไปที่หลินหยาง

แต่เพราะแสงที่สลัวเกินไป ทำให้พวกเขามองไม่ชัด ทำได้เพียงมองผ่านเงาที่เลือนราง

“พี่ชาย อย่าฆ่าฉันเลยนะ! อย่าฆ่าฉัน....ฉันผิดไปแล้ว! ปล่อยฉันไปเถอะ!”

ชายแขนลายพร้อยตกใจจนตั้งสติแทบไม่ได้ ร้องออกมาไม่ชัดพร้อมเลือดที่เต็มปาก

“ก่อนหน้านี้เหมือนฉันจะได้ยินจากนาย ว่าคุณชายนายต้องการจับเสี่ยวเตี๋ยของเรา ใช่ไหม?”

หลินหยางถาม：“บอกฉันมาก่อน มันเป็นใคร!”

“พี่ชาย ระ...เรื่องนี้....”

ชายแขนลายพร้อยตัวสั่น ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงดี

“ไม่บอก? ไม่เป็นไร ฉันค่อยสืบเอาเองก็ได้!”

หลินหยางเหนี่ยวไกปืน

“ฉันบอก! ฉันบอก! คุณชายเจี่ยง! คุณชายเจี่ยงที่ชื่อเจี่ยงเจิ้งเฉียง!”

ชายแขนลายพร้อยรีบตะโกนออกมา ไม่กล้ามีความลังเลแม้แต่นิด

“อะไรนะ? เจี่ยงเจิ้งเฉียงเป็นคนทำ?”

“มิน่าล่ะคนพวกนี้ถึงต้องก่อกวนห้องพวกเราให้ได้! ที่แท้พวกเขาก็ได้รับคำสั่งจากเจี่ยงเจิ้งเฉียง!”

บรรดานักเรียนถกเถียงกัน

“ฉันนึกออกแล้ว ทั้งหมดนี้เป็นแผนการของเจี่ยงเจิ้งเฉียง!”

นักเรียนหญิงคนหนึ่งลุกขึ้นยืน แล้วรีบตะโกนออกมา

“หัวหน้าห้อง?”

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยนิ่งอึ้งไป

กลับเห็นเบ้าตาของนักเรียนหญิงคนนั้นแดงก่ำ ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด：“เจี่ยงเจิ้งเฉียงเป็นคนให้คูปองพวกนั้นกับฉัน บอกว่าสามารถใช้ลดราคาที่ราชาคาราโอเกะได้ ฉันก็เลยจองห้องที่นี่ ตอนนี้ดูแล้ว เขาคงเจตนาล่อให้พวกเรามา ฉันเป็นคนทำร้ายทุกคนเอง ขอโทษนะ….”

“หัวหน้าห้อง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ เธอไม่รู้สักหน่อยว่าเขาเป็นคนแบบนั้น!”

“เจี่ยงเจิ้งเฉียงคนนี้ ฉันได้ยินมานานแล้วว่าเขากำลังจีบเสี่ยวเตี๋ยอยู่ แต่เสี่ยวเตี๋ยไม่สนใจไม่ชายตามองเขา คิดไม่ถึงว่าเขาจะทำแบบนี้!”

“ต่ำช้าที่สุด!”

“เศษสวะจริงๆ!”

“พวกเราต้องร้องเรียนให้ทางโรงเรียนไล่เขาออก!”

“ต้องแจ้งตำรวจด้วย เขาต้องได้รับโทษตามกฎหมายที่ควรได้รับ!”

“ใช่ ต้องเรียกร้องความเป็นธรรม!”

“พูดถูก!”

ทุกคนต่างก็พูดคุยกันด้วยความฮึกเหิม

“แต่ฉันได้ยินมาว่า เจี่ยงเจิ้งเฉียงมีความเกี่ยวข้องกับราชาคาราโอเกะนะ อยากจะจัดการกับเขาคงไม่ง่ายขนาดนั้น!”

เวลานี้ ไม่รู้ว่านักเรียนคนไหนพูดขึ้นมา

ทุกคนเริ่มสั่นกลัว

ถ้าเบื้องหลังของเจี่ยงเจิ้งเฉียงใหญ่โตขนาดนี้ คิดจะจัดการกับเขามันจะยากลำบากขนาดไหนล่ะเนี่ย?

ปัง!

และในเวลานี้ ประตูจู่ๆก็ถูกคนถีบออก

ทุกคนสะดุ้งตกใจ ทยอยเงยหน้าขึ้น

กลับเห็นคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง

หลังจากนั้นชายคนหนึ่งท้องใหญ่อย่างกับทะเลเมดิเตอร์เรเนียนคาบบุหรี่เดินเข้ามา

“ใครวะ? กล้ามาก่อเรื่องที่ของฉัน? ใจกล้าดีนี่!”

ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนพูดด้วยท่าทางเกเร

บรรดานักเรียนกลัวจนตัวสั่น

หลินหยางหันกลับมา มองไปทางทะเลเมดิเตอร์เรเนียน

“นายเป็นเถ้าแก่ที่นี่?”

“ฉันเอง”

“ดี!”

หลินหยางพยักหน้า หลังจากนั้นก็หมุนตัวลั่นไกไปทางชายแขนลายพร้อย

ปัง!

กระสุนถูกยิงไปที่หน้าผากของชายแขนลายพร้อย

เลือดสาดกระเด็นออกมา

ชายแขนลายพร้อยตัวสั่น หลังจากนั้นร่างก็ล้มลงไปนอน กลางหน้าผากมีเลือดที่ไหลออกมาจากรู แล้วเขาก็ตายไปทั้งอย่างนี้

ทุกคนพร้อมใจกันอึ้ง

“บะ....บังอาจ! กล้าดียังไง?”

ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตั้งสติได้ ก็คีบบุหรี่มาไว้ในมือแล้วชี้ไปที่หลินหยาง ทั้งตกใจทั้งโมโห

บอดี้การ์ดด้านหลังเขาทยอยหยิบปืนออกมา จ่อไปที่หลินหยาง ขอแค่ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนออกคำสั่ง พวกเขาก็จะลั่นไกทันที

“ฉันว่าทางที่ดีนายอย่าทำแบบนี้ดีกว่า! ไม่งั้น จุดจบของนายก็จะเหมือนกับเขา”

หลินหยางพูดด้วยท่าทางสงบ

“เสี่ยวเตี๋ย พวกเรายังเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่ใช่ไหม? ทั้งๆที่เธอก็รู้ว่าฉันชื่นชอบหมอเทวดาหลิน แต่เธอกลับไม่บอกฉัน?”

“เธออยากเก็บหมอเทวดาหลินไว้คนเดียวใช่ไหม?”

“เกินไปแล้วนะเสี่ยวเตี๋ย!”

บรรดานักเรียนจู่ๆก็ตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง นักเรียนหญิงพวกนี้ต่างก็ตำหนิเหลียงเสี่ยวเตี๋ย

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยค่อนข้างจะลำบากใจ ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไง

ความจริงแล้วในใจเธอมีความคิดแบบนั้นอยู่จริงๆนั่นแหละ

“หัวหน้าหน่วยยุทธการเหลย ฝากคนพวกนี้ด้วย แล้วก็ถามเขาด้วย คนที่ชื่อเจี่ยงเจิ้งเฉียงนั่นอยู่ที่ไหน? ถ้าหาเจอแล้วก็ฝากนายจัดการด้วย เจี่ยงเจิ้งเฉียงคนนี้เป็นคนวางแผนทำร้ายน้องสาวฉัน ควรจะจัดการยังไงนั้น นายรู้ดีใช่ไหม?”

หลินหยางพูดอย่างนิ่งสงบ

“วางใจได้ครับผู้บัญชาการหลิน....หมอเทวดาหลิน ผมจะจัดการให้เรียบร้อย”

เหลยฟู่ยิ้มแล้วตอบ

“ส่วนราชาคาราโอเกะนี่ ยึดทรัพย์สินเข้าหลวงแล้วกัน เพราะยังไงซะเถ้าแก่พวกเขาก็ต้องได้รับโทษประหาร!”

หลินหยางพูด หลังจากนั้นโบกมือ แล้วพาเหลียงเสี่ยวเตี๋ยออกไปจากที่นี่

ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนถูกเหลยฟู่โยนขึ้นมาบนรถ กำลังจะไปที่สถานีตำรวจ

บนรถ

“ปล่อยฉัน! พวกนายปล่อยฉันนะโว้ย! ทำไมพวกนายไม่ยุติธรรมแบบนี้? ต่อให้เขาเป็นหมอเทวดาหลินแห่งเมืองเจียงเฉิง! แต่เขาฆ่าคน! เขาทำผิดกฎหมาย พวกนายทำไมไม่ไปจับเขา?”

ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนดิ้นอย่างบ้าคลั่ง ร้องตะโกนไม่หยุด

เหลยฟู่ยิ้มเยาะ：“นายคิดว่าเขาเป็นแค่หมอเทวดาหลินแห่งเมืองเจียงเฉิงเท่านั้นเองเหรอ? ฉันจะบอกนายให้ เขาไม่ใช่แค่หมอเทวดาหลินแห่งเมืองเจียงเฉิง แต่เขายังเป็นผู้บัญชาการมังกรคนที่สามของอาณาจักรหลงกั๋วอีกด้วย!”

“ว่าไงนะ?”

ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนนิ่งอึ้ง：“ผะ...ผู้บัญชาการมังกร?”

“ใช้ปืนจ่อหน้าผู้บัญชาการมังกรของอาณาจักรหลงกั๋ว นี่ไม่ใช่โทษประหารหรือไง? คนที่เขาฆ่าคนนั้น สมควรตายอยู่แล้ว! ส่วนพวกนาย ความจริงก็สมควรตายเช่นกัน! แต่ผู้บัญชาการมังกรไม่ได้ลงมือ ถือว่าเมตตาต่อพวกนายมากแล้วล่ะนะ เพราะงั้นทำตัวดีๆหน่อย”

เหลยฟู่สบถเหอะ แล้วบอกคนให้ขับรถเร็วขึ้น

ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนอ้าปากค้าง ไม่อยากจะเชื่อ

ทันใดนั้น เหมือนว่าเขาจะนึกอะไรขึ้นได้ เลยพูดอย่างร้อนใจ：“ท่าน ฉันต้องการโทรศัพท์! ตอนนี้ฉันต้องการโทรศัพท์!”

“นายจะโทรไปหาใคร?”

“ฉะ….ฉันจะโทรไปหาทนายของฉัน....”

ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนพูดด้วยความตัวสั่น

“โทรหาทนายของนาย? ฉันว่านายโทรหาคนในกลุ่มธุรกิจซางเหมิงมากกว่ามั้ง?”

เหลยฟู่ยิ้มเยาะ：“ฉันจะบอกนายให้ ไม่มีโอกาสแล้ว ผู้บัญชาการหลินกำชับฉันไว้แล้ว ห้ามนายติดต่อใครหน้าไหนทั้งนั้น และห้ามนายโทรหาใครเด็ดขาด! นายนอนรออยู่ที่นี่ไปเถอะ!”

สีหน้าทะเลเมดิเตอร์เรเนียนราวกับเถ้าที่มอดดับไป นิ่งอึ้ง ทันใดนั้น เขาก็ตะโกนออกมา

“แผนการ! นี่คือแผนการ! นี่ต้องเป็นแผนการของหมอเทวดาหลินแน่! ปล่อยฉันออกไป! ปล่อยฉันออกไป!”

อย่างไรก็ตามไม่ว่าเขาจะร้องตะโกนยังไง ก็แก้ไขอะไรไม่ได้อยู่ดี....