สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3098

"หมอเทวดาหลินอาจจะเข้าใจอะไรบางอย่างผิดไป เราไม่ได้คิดจะเข้าไปแบ่งแย่งทรัพย์สินของหยางหัวแม้แต่นิดเดียว เราเพียงต้องการเข้าไปลงทุนด้วยวิธีการถือหุ้นต่างหาก"

ซือหม่าชิวเย่กล่าวด้วยรอยยิ้ม "เรามีผู้เชี่ยวชาญที่คาดการณ์สถานการณ์ในหยางหัวและพบว่าหยางหัวมีศักยภาพและมีอนาคตที่เจริญก้าวหน้าอย่างมาก และหากมีซางเหมิงคอยให้การสนับสนุนเสริมทัพ ผมคิดว่าหยางหัวจะต้องเจริญรุ่งโรจน์โชติช่วงอย่างมากแน่"

"ขอโทษที่ผมต้องปฏิเสธ"

หลินหยางยังคงยืนกราน

จำนวนที่ซางเหมิงจะเข้ามาถือหุ้นนั้นมากเกินไป

หากจะปล่อยให้ซางเหมิงเข้ามายุ่งเกี่ยวจริง เช่นนั้นหยางหัวก็จะไม่ใช่หยางหัวของหลินหยางอีกต่อไป แต่กลับต้องเป็นหยางหัวของซางเหมิง

หลินหยางไม่มีทางยอมปล่อยให้หยางหัวที่เขาสร้างมากับมือด้วยน้ำพักน้ำแรงทั้งหมดต้องตกไปเป็นทรัพย์สินของคนอื่นอย่างแน่นอน

เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ ซือหม่าชิวเย่ก็ขมวดคิ้ว "หมอเทวดาหลิน ผมเองก็ทำเพื่อหยางหัว คุณไม่คิดจะไตร่ตรองดูให้ดีหน่อยเหรอ?"

"ไม่มีอะไรให้ต้องไตร่ตรอง ที่ผมก่อสร้างหยางหัวขึ้นมา เดิมทีก็ไม่ได้คิดหวังผลประโยชน์อะไร แต่ในฐานะที่เป็นหมอคนหนึ่ง ผมเพียงแค่ต้องการช่วยเหลือประชาชนเท่านั้น! เรื่องการถือหุ้นขอให้คุณลืมไปเถอะ! ตอนนี้ผมไม่สนใจจะร่วมหุ้นกับซางเหมิง"

"หมอเทวดาหลิน ผมคิดว่านี่ไม่ใช่การตัดสินที่ฉลาดเลย การที่คุณหันมาพึ่งพาซางเหมิงจะทำให้บริษัทของคุณเดินไปได้ไกลยิ่งกว่า แต่หากคุณยังคงเย่อหยิ่งและมั่นใจในตัวเองมากเกินไปเช่นนี้ ผมเกรงว่าคุณอาจสะดุดลงได้สักวัน คิดดูให้ดี มองการณ์ไกลเข้าไว้ไม่มีอะไรผิดพลาดแน่นอน"

ซือหม่าชิวเย่ยังคงยิ้มให้หลินหยางโดยไม่แสดงสีหน้าโกรธเคืองแต่อย่างใด

"ผู้นำพันธมิตรซือหม่ากำลังเตือนผมเหรอ?" หลินหยางขมวดคิ้วถาม

"ไม่ๆ หมอเทวดาหลินอย่าเข้าใจผิดไป ผมไม่ได้เตือนคุณ ผมแค่พูดออกมาเฉยๆ เพราะคุณอายุยังน้อยอยู่และก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่คุณยังมีความเย่อหยิ่งใจร้อนอยู่ในตัว"

ซือหม่าชิวเย่รีบปฏิเสธ

"ผมมีความเย่อหยิ่งใจร้อนอยู่จริง เมื่อวานผมเพิ่งไปพังร้านมาร้านหนึ่ง คุณรู้ไหมว่าเพราะอะไร?"

หลินหยางกล่าว

ซือหม่าชิวเย่ตกใจและรีบส่ายหน้า "ไม่รู้"

"เหตุผลง่ายมาก เพราะมีคนทำร้ายน้องสาวของผม! ทำร้ายคนในครอบครัวของผม ฉะนั้นผมเลยฆ่าคนที่ลงมือทำร้ายน้องสาวของผม รวมถึงร้านของเขาคนนั้นที่ต้องรับผิดชอบในการกระทำนี้ไปพร้อมๆ"

หลินหยางกล่าวอย่างสงบ

"พูดแบบนี้ก็แสดงว่าหมอเทวดาหลินเป็นคนที่เลือดร้อนคนหนึ่งเลยนะ คนอื่นแค่มารังแกคนในครอบครัวของคุณ คุณก็ลงมือฆ่าเขา แบบนี้ไม่เกินไปหน่อยเหรอ ผมคิดว่าคุณทำไม่ถูก คุณต้องนิ่งกว่านี้ให้มาก เพราะคุณเพิ่งผ่านช่วงวัยหัวเลี้ยวหัวต่อมา!"

ซือหม่าชิวเย่ส่ายหน้า

"ไม่ เขาคนนั้นสมควรตาย! ฉะนั้นผมเลยต้องฆ่าเขา แม้ว่าผมไม่ฆ่าเขา เขาก็หนีไม่พ้นความตายหรอก!"

"ทำไมถึงพูดแบบนั้น?"

"เพราะเขาเอาปืนมาจ่อผมแล้ว!"

หลินหยางกล่าว

ซือหม่าชิวเย่ตกใจและยิ้มเจื่อนๆ "ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง ผมได้ยินมาว่าหมอเทวดาหลินมีตำแหน่งเป็นถึงผู้บัญชาการ หากใช้ปืนจ่อผู้บัญชาการแบบนี้ ตามกฎของอาณาจักรมังกรแล้วเขาก็สมควรตายจริงๆ!"

"ใช่ไหม? ฉะนั้นเขาต้องตาย และผมจะจัดการคิดบัญชีกับคนที่อยู่เบื้องหลังของเขาอย่างแน่นอน!"

หลินหยางกล่าวเสียงแหบแห้ง

"สมควรแล้วครับ"

ซือหม่าชิวเย่ยิ้มและแอบขมวดคิ้วด้วยความรู้สึกแปลกๆ

"งั้นผู้นำพันธมิตรซือหม่า คุณคิดว่าเรื่องนี้ควรจัดการยังไงดี?"

หลินหยางจับจ้องเขาและถามออกมา

"ทำไมหมอเทวดาหลินถึงถามผมว่าควรจัดการยังไงดี?"

"เพราะร้านนี้ชื่อว่าร้านราชาคาราโอเกะ เป็นร้านที่อยู่ในเมืองหลวง!"

หลินหยางกล่าวอย่างเคร่งขรึม

เมื่อพูดจบ ซือหม่าชิวเย่ก็สูดหายใจเข้า

"ราชาคาราโอเกะ?"

ไป๋ฮั่วสุ่ยเองก็ตกใจและจากนั้นก็ยิ้มมุมปากมองไปที่หลินหยางพร้อมกับกวาดสายตามองไปที่ซือหม่าชิวเย่ "ผู้นำพันธมิตรซือหม่า ฉันจำได้ว่านี่คือร้านที่คุณลงทุนเปิดในเมืองหลวงร้านหนึ่งใช่ไหม"

"หมอเทวดาหลินแน่ใจเหรอว่าคือร้านราชาคาราโอเกะที่เปิดที่เมืองหลวง?"

ซือหม่าชิวเย่ถาม

"ให้ผมส่งที่อยู่ให้คุณไหม?"

หลินหยางเคาะนิ้วลงโต๊ะและจับจ้องไปที่ซือหม่าชิวเย่พร้อมกับกล่าวออกมา "ฟังจากที่คุณพูดมา ร้านนี้...เป็นร้านของคุณสินะ?"

ซือหม่าชิวเย่ทำหน้าเคร่งเครียดและก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม "หมอเทวดาหลินเข้าใจผิดแล้ว เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว ผมแค่ลงทุนไปนิดหน่อยเท่านั้น ความจริงแล้วเพื่อนของผมต่างหากที่เป็นเจ้าของร้านนี้ ผมมีหุ้นส่วนไม่ได้เยอะอะไรเลย"

ตอนนี้ซือหม่าชิวเย่รู้แล้วว่าหมอเทวดาหลินแห่งเจียงเฉินคนนี้ร้ายกาจมากแค่ไหน

เขาไม่ได้รับข่าวจากเมืองหลวงเลยแม้แต่นิดเดียว

แบบนี้ก็เห็นแล้วว่า หมอเทวดาหลินได้ปิดข่าวทางนั้นก่อนล่วงหน้าแล้ว ทำให้เขาไม่รู้ข่าวเรื่องร้านราชาคาราโอเกะตั้งแต่วินาทีแรก

และตอนนี้ หมอเทวดาหลินเดินทางมาด้วยเหตุผลเรื่องการเจรจาร่วมลงทุน แต่ความเป็นจริงแล้วเขาไม่ได้อยากร่วมหุ้นอะไรกันเลยแม้แต่นิดเดียว

เขาเดินทางมาเพื่อคิดบัญชีกับซือหม่าชิวเย่

เขารู้แล้วแน่ๆ ว่าร้านราชาคาราโอเกะเป็นร้านของซือหม่าชิวเย่

ซือหม่าชิวเย่ยิ้มแต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความโกรธ

ไป๋ฮั่วสุ่ยสูดหายใจเข้าและกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ก็ได้ นานๆ ทีผู้นำพันธมิตรซือหม่าจะมีความคิดแบบนี้ ฉันคิดว่าก็ควรให้การสนับสนุนตามความเหมาะสม ประเดี๋ยวฉันจะทำเป็นหนังสือออกมาแล้วคุณค่อยนำไปเผยแพร่แล้วกัน"

"ขอบคุณมากครับผู้นำพันธมิตร!"

ซือหม่าชิวเย่รีบยกกำปั้นขึ้นกล่าวขอบคุณอย่างดีใจ

"หมอเทวดาหลิน แบบนี้พอใจไหม?"

ไป๋ฮั่วสุ่ยมองไปที่หลินหยางและถามด้วยรอยยิ้ม

"ไม่เลว ซางเหมิงทำเพื่อชาติและเพื่อประชาชน น่าชื่นชมๆ!"

หลินหยางปรบมือให้

"เอาล่ะ ในเมื่อเจรจาทุกอย่างเสร็จแล้ว ถ้าหมอเทวดาหลินไม่รังเกียจละก็ เรามาร่วมรับประทานอาหารด้วยกันไหม ฉันได้สั่งให้คนเตรียมพร้อมแล้ว ทุกคนมาร่วมกินร่วมดื่มกันดีกว่า!"

ไป๋ฮั่วสุ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ไม่ดีกว่า เจียงเฉินยังมีเรื่องให้จัดการอีกมาก ผมคงต้องขอตัวกลับก่อน"

หลินหยางลุกขึ้น

"งั้นฉันเดินไปส่งหมอเทวดาหลินแล้วกัน!"

ไป๋ฮั่วสุ่ยเองก็ลุกขึ้นยืนและเดินตามหลินหยางไปข้างนอก

ซือหม่าชิวเย่ยังคงยืนอยู่ในห้องโถง เมื่อทั้งสองเดินออกไปรอยยิ้มของเขาก็หายไปและตามมาด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมตึงเครียดอย่างมาก

"คุณท่าน!"

ชายคนหนึ่งปรากฏตัวข้างกายซือหม่าชิวเย่และโค้งคำนับ

ปัง!

ซือหม่าชิวเย่ตบโต๊ะอย่างแรงด้วยสีหน้าเกรี้ยวกราด

ชายคนนั้นรีบก้มตัวต่ำ

แต่ไม่นาน ซือหม่าชิวเย่ก็แสดงสีหน้าปกติและความโกรธที่มีก็หายไป

"รีบติดต่อไปที่เมืองหลวงและรายงานเรื่องที่ราชาคาราโอเกะให้ผมเดี๋ยวนี้!"

"ครับ"

"แล้วก็ส่งคนไปคอยจับตาดูหมอเทวดาหลิน คุณต้องหาข้อมูลเขาคนนี้ทุกเรื่อง ทุกการกระทำของเขาอย่างละเอียด แล้วนำมาวางที่โต๊ะทำงานของผมก่อนที่พระอาทิตย์จะตก ถ้าทำไม่ได้ก็ตัดศีรษะของตัวเองมาวางที่โต๊ะแทน!"

"รับทราบครับ!"