สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3099

"ร้ายกาจที่สุด!"

เมื่อเดินออกมาจากตึกและเดินอยู่บนถนนที่กว้างและเงียบสงบ ไป๋ฮั่วสุ่ยก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

"ทำไมเหรอ?"

หลินหยางทำหน้าไร้เดียงสา

"ยังแสร้งอีกเหรอ? คิดว่าฉันดูไม่ออกเหรอ? คุณไม่ได้เดินทางมาเพื่อเจรจาเข้าร่วมซางเหมิงกับซือหม่าชิวเย่ คุณแค่มาหาเรื่องเขาเท่านั้น!"

"ใส่ร้ายชัดๆ ผมไม่ได้หาเรื่องอะไรเขาเลย เรื่องเงินบริจาคอะไรนั่นเขาก็เป็นคนพูดขึ้นมาเอง ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมเลย"

"ฮึ ถึงขั้นนี้แล้วยังแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรอีกเหรอ? ไหนคุณเล่าให้ฉันฟังหน่อยว่าคุณเป็นคนเตรียมการเรื่องที่ราชาคาราโอเกะใช่ไหม?"

ไป๋ฮั่วสุ่ยกะพริบตาถามอย่างหยอกล้อ

"เรื่องนี้...บอกได้แค่ว่าเป็นเรื่องบังเอิญเท่านั้น"

หลินหยางส่ายหน้าและเผยให้เห็นความเย็นชา "ซือหม่าชิวเย่ทำผิดต่อผมจริง ถ้าวันนี้เขาทำให้ผมพอใจไม่ได้ วันนี้เขาคงไม่ได้กลับไปง่ายดายแบบนี้หรอก!"

"แล้วคุณปล่อยเขาไปทำไม?"

"ผมไม่ได้ปล่อยเขาไป แต่คุณต่างหากที่ปล่อยเขาไป ผมได้ยกอำนาจตัดสินใจนี้ให้คุณไปแล้ว คุณต่างหากที่ตัดสินใจจะช่วยเขา"

ไป๋ฮั่วสุ่ยได้ยินเข้าก็ยิ่งยิ้มกว้างมากขึ้น ราวกับดอกไม้แรกแย้มที่เบ่งบานน่าหลงใหล

มีเหรอที่เธอจะไม่รู้ว่าหลินหยางได้ให้อำนาจเธอเป็นคนตัดสินใจ

หากเมื่อสักครู่ไป๋ฮั่วสุ่ยก็ตัดสินใจจะจัดการซือหม่าชิวเย่ เช่นนั้นเธอก็คงไม่ตอบตกลงให้เขาใช้ชื่อของซางเหมิงในการเรียกระดมเงินบริจาค และเมื่อหลินหยางได้รับการตัดสินใจของเธอแล้ว เกรงว่าเขาก็คงรีบจัดการซือหม่าชิวเย่อย่างแน่นอน

อันที่จริงหลินหยางก็ตัดสินใจจะกำจัดซือหม่าชิวเย่อยู่แล้ว แต่ด้วยเหตุผลนี้ ทำให้สมัชชาใหญ่ยากที่จะเอาเรื่องนี้มาจัดการหลินหยางได้

ทว่าหลินหยางกลับกังวลว่าการกระทำนี้จะประมาทและเสี่ยงเกิดไป เขาเองก็ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะส่งผลกระทบอะไรต่อไป๋ฮั่วสุ่ยบ้าง ฉะนั้นจึงมีเรื่องของการให้อำนาจเธอตัดสินใจขึ้นมา

ตอนนี้ดูเหมือนว่าไป๋ฮั่วสุ่ยเห็นว่าไม่สมควรฆ่าซือหม่าชิวเย่

"โชคดีที่คุณยังพอมีสติและเฉลียวฉลาด หากวันนี้คุณกำจัดซือหม่าชิวเย่ละก็ต้องแย่แน่ๆ"

ไป๋ฮั่วสุ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"เบื้องหลังของซือหม่าชิวเย่คือตระกูลซือหม่า และตระกูลซือหม่านี้...มีอำนาจต่อรองในสมัชชาใหญ่ไม่น้อย มีคนของตระกูลซือหม่าจำนวนมากที่ดำรงตำแหน่งในสมัชชาใหญ่ หากวันนี้คุณรีบเร่งจัดการซือหม่าชิวเย่ไปละก็ ฉันเกรงว่าอนาคตคุณจะต้องลำบากอย่างแน่นอน รวมถึงคนในหยางหัวเองด้วย!"

ไป๋ฮั่วสุ่ยกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

หลินหยางไม่พูดอะไรทว่ากลับขมวดคิ้วอยู่ตลอดเวลา

"ฉะนั้นคุณเลยให้เกียรติเขา?"

"ฉันเองก็ทำไปเพื่อคุณ เพราะถึงยังไงเรื่องแผนการทางตอนใต้ก็เป็นแผนการของซือหม่าชิวเย่ และตระกูลซือหม่าก็ใช้สิ่งนี้เพื่อเป็นการหาเงินทำกำไรกอบโกยเข้าตัวเอง!"

"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง!"

"หลินหยาง ฉันรู้ว่าคุณรู้สึกไม่ดีกับแผนการทางตอนใต้ แต่ฉันคิดว่าคุณควรหยุดเรื่องนี้ไว้สักพักหนึ่ง ที่ซือหม่าชิวเย่ยอมบริจาคเงิน ฉันคิดว่าช่วงนี้เขาคงยังไม่ก่อเรื่องอะไรขึ้นมาอีกอย่างแน่นอน! ส่วนที่เหลือให้เป็นหน้าที่ของฉันจัดการดีกว่า ถ้าคุณเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วยจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ซะเปล่า"

ไป๋ฮั่วสุ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม "แผนการทางตอนใต้นั้นขัดกับแผนพัฒนาธุรกิจของซางเหมิง ถึงยังไงเราก็ต้องขัดขวางแผนการนี้ของเขาอยู่แล้ว ฉะนั้นคุณไม่จำเป็นต้องเอาตัวเองเข้ามาจัดการเรื่องนี้ก็ได้ จะได้ไม่สร้างปัญหาให้กับฉัน"

"งั้นคุณเองก็ต้องระมัดระวังตัวให้ดี"

หลินหยางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวเสียงแหบแห้ง "ซือหม่าชิวเย่เป็นคนร้ายลึกและยอมทนทำอะไรหนักๆ ได้ เขาไม่ใช่คนธรรมดาเลย"

"ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันเป็นใคร? ฉันเป็นถึงผู้นำพันธมิตรเชียวนะ คิดว่าฉันกลัวเขาเหรอ?"

ไป๋ฮั่วสุ่ยหัวเราะด้วยสีหน้าไม่หวาดกลัว

หลินหยางไม่พูดอะไร

ไม่นานรถก็ขับเข้ามา

"เชิญประธานหลินขึ้นรถครับ!"

ชายสวมเนกไทและชายสวมแว่นตาคนก่อนหน้าได้พากันเดินเข้ามาพร้อมกับเปิดประตูรถ

หลินหยางกวาดสายตามองทั้งสองและเอ่ยปากถาม "ผู้นำไป๋ เรื่องการบริจาคเงินช่วยการกุศลเป็นเรื่องที่ทุกคนต้องทำตามไหม?"

"ประเดี๋ยวฉันจะเขียนในประกาศว่าให้สมาชิกทุกคนเข้าร่วม" ไป๋ฮั่วสุ่ยพยักหน้า

"อืม งั้นก็เริ่มจากสองคนนี้แล้วกัน"

หลินหยางยิ้ม "พวกคุณทั้งสองคิดจะบริจาคคนละเท่าไร?"

"บริจาค?"

ทั้งสองต่างทำหน้าสับสนงุนงง

ณ บริเวณประตูใหญ่ของสำนักงานใหญ่ของหยางหัว

"ขอบคุณมากสำหรับเงินบริจาคของพวกคุณ ผมขอเป็นตัวแทนหยางหัวทุกคนขอบคุณพวกคุณทั้งสองด้วยใจจริง"

หลินหยางรับบัตรธนาคารสองใบที่มีมูลค่าถึงห้าสิบล้านเหรียญในบัตรและกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ทั้งสองต่างทำหน้าโศกเศร้าและจากนั้นก็ขับรถออกไปทันที

หลินหยางยิ้มหรี่ตาและจากนั้นก็เดินเข้าไปในสำนักงานใหญ่

"ประธานหลินกลับมาแล้ว? จู่ๆ ยอดเงินในบัญชีของเราก็เพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก เหมือนว่าจะมาจากซางเหมิง"

หม่าไห่เดินเข้ามาที่ห้องทำงานและกล่าวด้วยสีหน้าตกใจ

"นี่คือเงินบริจาคจากซางเหมิง รวบรวมดูว่าสุดท้ายจะได้เท่าไร"

หลินหยางนั่งจัดการกองเอกสารพร้อมกับกล่าวออกมา

"บริจาค?"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน