เข้าสู่ระบบผ่าน

สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3193

เอี๊ยด!

รถซานตาดาจอดอยู่หน้าประตูใหญ่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอี

มองเห็นคนเดินเข้าไปที่ประตูใหญ่ คนที่อยู่บนรถก็ขมวดคิ้ว

“เหมือนกับไม่เห็นหมอเทวดาหลิน!”

“ไอ้เลว!นึกไม่ถึงว่าเขาไม่ทำตามที่อาจารย์บอก!”

“มีอย่างที่ไหน! อาจารย์ ไอ้หนุ่มขี้เหร่คนนี้ไม่ได้เห็นคุณอยู่ในสายตา!”

คนบนรถพูดด่า โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

“ในข้อมูลบอกว่าหมอเทวดาหลินคนนี้อายุไม่ถึงสามสิบ สร้างหยางหัวยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ดูเหมือนจะเป็นเด็กหนุ่มที่มีพลัง ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!แต่ในหลงกั๋ว ก็เป็นได้แค่เขื่อนเล็กๆ เขาไม่เคยพบกับภูเขาข้างนอก อีกเดี๋ยว เขาคงจะไม่อวดดีบ้าระห่ำขนาดนั้น!”

ชายในชุดยาวแบบจีนพูดอย่างใจเย็น

“พี่ใหญ่ ตอนนี้จะทำยังไง?”

ชายในชุดสูทถาม

“เข้าไปหยั่งเชิงเขาก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

ชายชุดยาวแบบจีน ขยับนิ้วมือ“ขับรถเข้าไป!”

“ครับ”

คนขับรถรีบเหยียบคันเร่ง ขับเข้าไปในประตูใหญ่

“นี่ คุณผู้ชาย สถาบันของพวกเรารถไม่สามารถเข้าไปได้!”

พนักงานรักษาความปลอดภัยขวางรถไว้ทันที รีบพูดกับคนขับรถ

“ไสหัวไป!”

คนขับรถตะโกนด่า

มีพระใหญ่นั่งอยู่บนรถ เขาจะกลัวอะไร?

พนักงานรักษาความปลอดภัยได้ยิน ก็ชะงักไปทันที

ไม่มีใครเคยกล้ากำเริบเสิบสานในสถาบันแบบนี้!

“ทำไมเหรอ?”

ชวี่เทียนเหมือนจะสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวด้านข้าง ก็รีบวิ่งเข้ามาถามสถานการณ์ทันที

ได้ยินพนักงานรักษาความปลอดภัยพูด ชวี่เทียนก็รู้ทันที รีบยิ้มและพูด“ท่านมาหาประธานหลินของพวกเรา?”

“รู้ก็ดีแล้ว หลินอะไรของพวกนายล่ะ?ไม่ใช่บอกให้เขารออาจารย์อยู่หน้าประตูใหญ่ไหม?ทำไมถึงไม่มา?”

คนขับรถพูดด่า

ชวี่เทียนสีหน้าแย่มาก แต่ยังคงอดทนยิ้มและพูด“ประธานหลินสั่งให้ผมต้อนรับแขก เขามีเรื่องต้องไปจัดการ เชิญพวกท่านตามมารอที่ห้องประชุม ประธานหลินจะรีบกลับมาทันที”

“อะไรนะ?ยังต้องให้พวกเรารอ?”

คนขับรถโกรธมาก รีบกดบีบแตรรถ

“พอแล้ว!”

เวลานี้ ชายในชุดยาวแบบจีนก็พูดออกมา

“อาจารย์…”

“ไปรอเถอะ ไม่น่าจะนาน”ชายชุดยาวแบบจีนพูดเสียงเรียบเฉย

คนขับได้ยิน ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก พยักหน้า ถลึงตาใส่ชวี่เทียน ขับรถเข้าไปข้างใน

“นี่?”

พนักงานรักษาความปลอดภัยอยากจะพูดอะไร แต่ถูกชวี่เทียนห้ามไว้

เร็วมาก ชวี่เทียนก็พาคนไปรอที่ห้องรับแขกแล้ว

ชายชุดยาวแบบจีนหลับตาพักเหนื่อย ไม่พูดจา แต่คนที่ติดตามมาด้วยกลับสีหน้ารำคาญ เร่งรัดให้ชวี่เทียนไปเรียกหลินหยางมา

ชวี่เทียนอดทนความโกรธและยิ้มแย้ม

ตอนนี้รอยี่สิบนาทีเต็มแล้ว หลินหยางก็มาแล้ว

“ทุกท่าน ประธานหลินของพวกเรามาแล้ว!”

ชวี่เทียนยิ้มและพูด

“ขอโทษด้วย ให้รอนานแล้ว!”

หลินหยางรีบเข้ามาในห้องประชุม นั่งบนเก้าอี้ พลางดื่มน้ำชา

หลังจากพักหอบหายใจเสร็จแล้ว จึงยิ้มและพูด“ไม่รู้ว่าทุกท่านจากไหน?มาหาฉันมีธุระอะไร?”

“นายก็คือหมอเทวดาหลิน?”

ผู้ชายใช้นิ้วเคาะลงบนโต๊ะ พลางพูดเสียงเรียบเฉย

“ใช่ ฉันเอง ทุกท่านคือขุนนางชั้นสูง?”

“พวกเราเป็นใครไม่สำคัญ สำคัญก็คือนาย หมอเทวดาหลิน ได้ยินว่านายก่อความวุ่นวายกับเพื่อนปรมาจารย์ของพวกเราจนไม่สบายใจมาก พวกเรามาที่นี่ เพื่ออยากจะให้นายอธิบายเรื่องราว”

“ปรมาจารย์?”

“ใช่!”

ผู้ชายลุกขึ้น และแนะนำตัวอย่างเคร่งขรึม“ท่านนี้ มาจากพระราชวังสายฟ้า ปรมาจารย์เถี่ยน่งอู่หนึ่งในแปดปรมาจารย์ในสังกัดวังสายฟ้า!นายยังไม่รีบทำความเคารพปรมาจารย์เถี่ยอีก?”

“แปดปรมาจารย์?”

หลินหยางชะงักไปทันที

“หมอเทวดาหลิน เจอกันครั้งแรก กรุณาให้คำชี้แนะด้วย”

เถี่ยน่งอู่พูดเสียงเรียบเฉย ถึงแม้ว่าจะพูดเกรงใจ แต่สายตาและท่าทางกลับมองไม่เห็นความเคารพ

เขามองสังเกตหลินหยางมาโดยตลอด แทบจะอยากมองหาอะไรบนตัวของเขา

แต่มองอยู่นานมาก กลับรู้สึกว่าปกติ ไม่มีอะไรพิเศษ

“ปรมาจารย์เถี่ยเกรงใจเกินไปแล้ว ฉันอยากจะถามหน่อย เพื่อนของคุณคือใคร?”

หลินหยางถาม

“นายน่าจะรู้จัก เมื่อวาน พวกนายไม่ใช่เพิ่งจะเจอกันเหรอ?ก็คือฉีซือโหมว!”

เถี่ยน่งอู่พูดเสียงเรียบเฉย

“อ้อ?เดิมทีเป็นผู้กำกับฉีเชิญคนมา?”

หลินหยางนึกได้ทันที

“หมอเทวดาหลิน นี้เป็นที่ของนาย ฉันไม่อยากให้นายต้องลำบากใจ นายไปกับฉัน ฉันจะไม่ทำอะไรนาย เข้าใจไหม?”

เถี่ยน่งอู่พูดเสียงเรียบเฉย

เขาติดหนี้บุญคุณฉีซือโหมว ครั้งนี้มาที่นี่เพื่อตอบแทนบุญคุณเท่านั้น แค่นำหลินหยางไปที่ฉีซือโหมว งานของเขาก็เสร็จแล้ว

ถึงแม้ว่ารู้สึกว่าหลินหยางพลังไม่ได้เก่งกาจ และเขาก็ไม่อยากรังแกคนที่อ่อนแอกว่า

“ถ้าหากฉีซือโหมวต้องการแก้ไขปัญหานี้ ฉันคิดว่าเขาควรจะมาด้วยตัวเอง เช่นนี้ อย่างน้อยก็แสดงความบริสุทธิ์ใจ”หลินหยางพูด

เถี่ยน่งอู่ได้ยิน ฉับพลันสายตาก็ปรากฏความโกรธ

“คุณหลิน เหมือนนายจะไม่รู้ตำแหน่งของตัวเอง!พวกเราปรมาจารย์เข้ามาด้วยตัวเอง นายยังจะทำให้ฉันเสียเวลาอยู่ที่นี่?หรือว่า ต้องให้ปรมาจารย์พวกเราลงมือก่อน?”

ชายคนนั้นก็โมโหขึ้นมา ตบโต๊ะ พร้อมพูดตะโกน

หลินหยางพูด“อารมณ์เหมือนพวกคุณมาบังคับฉันไปกับพวกคุณ?”

“หรือว่าต้องให้พวกเราอุ้มนายไปทั้งเก้าอี้?”

ผู้ชายพูดสบถ

บทที่ 3193 แปดปรมาจารย์ 1

บทที่ 3193 แปดปรมาจารย์ 2

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา