ยี่สิบไม้แส้ลงไป ตี้หนี่ว์เจ็บปวดรุนแรงมากจนแทบจะเป็นลมและลุกขึ้นยืนไม่ได้เลย
คนที่ตีก็ไม่สนใจเธอ ตีเสร็จก็จากไป
“ไม่เป็นไรใช่ไหม?”
หลินหยางเดินไปพยุงตัวตี้หนี่ว์ขึ้นจากพื้นแล้วเปิดปากถาม
“ไม่เป็นไร....ไม่เป็นไร...”
ตี้หนี่ว์ตอบกลับเบาๆ แต่ยังไม่ทันพูดจบ ความเจ็บปวดอีกครั้งทำให้เธอนั้นหายใจไม่ออก
“ยังจะบอกว่าไม่เป็นไร?ฉันฉีดยาให้เธอสักสองเข็ม!”
ขณะที่หลินหยางก็นำเอาเข็มมังกรหงเหมิงออกมา แล้วฉีดไปที่หลังของตี้หนี่ว์
แต่ว่าเมื่อฉีกไปหลายเข็มก็ไร้ประโยชน์
หลินหยางขมวดคิ้ว จ้องแผลที่หลังสีหน้าถึงกับเปลี่ยนอมมืดเลย
“ดีที่เป็นยาพิษไม่แรง!ไม้แส้อันนั้นมียาพิษ!แผลของเธอ ไม่ใช้เวลาสักสิบวันครึ่งเดือนก็คงไม่มีทางหายแน่ๆ!”
“ฉันชินแล้ว”
ตี้หนี่ว์หัวเราะอย่างขมขื่น: “กลับไปแล้วฉันไปหายาทาเองก็ได้แล้ว คุณหลินหยางไม่ต้องกังวล”
“ชินแล้ว?”
หลินหยางตกใจแล้วพูด: “แค่คำพูดคำนั้นคำเดียว ก็ตีเธอถึงขนาดนี้เลย?ดูแล้วพระมหากษัตริย์ไม่ปฏิบัติต่อเธอเหมือนลูกสาวของเขาเลย!”
“ลูกสาว?”
ดวงตาตี้หนี่ว์วาววับด้วยความชั่วร้ายแล้วพูดเบาๆ: “จริงๆแล้ว พระมหากษัตริย์ไม่เคยเชื่อใจฉันเลย!ที่เขาไว้ชีวิตฉันไว้ก็แค่อยากจะแกล้งเล่นฉันก็เท่านั้น!ไม่ช้าฉันก็ต้องตายในกำมือของเขา!”
“แกล้งเล่น?”
“คุณหลินหยาง ไม่ต้องพูดเยอะขนาดนี้ เกรงว่าวันนั้นเธอจะได้มีทางได้แตะดอกเทียนซวนเย่เลยด้วยซ้ำ ยามที่นั่นต่างก็เป็นองครักษ์ของในวังทั้งนั้น แต่ละคนมีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษในเรื่องกำลัง ถ้าหากเรื่องความแกร่งเกรงว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา ยิ่งกว่านั้นดอกเทียนซวนเย่ที่เลือกไว้ยังไม่บานตอนนี้ยังไม่ได้มันมา แต่วันที่บานจะต้องมีเจ้าสำนักในพระราชวังจำนวนมากมารวมตัวกันที่นี่อย่างแน่นอน ไม่ว่าเธอจะได้ดอกไม้นี้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับโชคของเธอแล้ว!”
ตี้หนี่ว์พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบๆ
“ได้ ในเมื่อเธอพาฉันมาแล้ว ต้องทำตามที่สัญญาไว้กับเธอ แต่ว่าเธอจะให้ฉันช่วยพ่อแม่เธอฉันต้องทำยังไง?”
หลินหยางถาม
ตี้หนี่ว์มองไปรอบๆแล้วพูดเบาๆ: “ตรงนี้คนเยอะเกินไป เธอตามฉันไปที่ห้องโถงด้านข้าง!”
“ได้!”
หลินหยางพยุงตี้หนี่ว์มาถึงที่ห้องโถง
ที่นี่คือห้องนอนของเธอ
แม้ว่าจะเป็นห้องโถงด้านข้าง แต่ก็เรียบง่ายมากและไม่มีแม้แต่สาวใช้
ตี้หนี่ว์ทายาแล้วเปลี่ยนเสื้อจากนั้นก็เดินมา
“พ่อแม่ฉันถูกขังไว้ในคุกสวรรค์ ทุกวันนี้ไร้การฝึกฝน แขนขาถูกตัดจะช่วยพวกเขาออกมา ต้องแอบเข้าไปในคุก!”
ตี้หนี่ว์หันตัวแล้วรื้อกระดาษออกมาหนึ่งแผนที่พูดเบาๆ: “นี่คือแผนที่ของคุกสวรรค์ นอกจากนี้ยังมีเส้นทางการตรวจสอบของยามและเวลาเปลี่ยนกะ คุณหลินหยางเรื่องแอบเขาไปในคุก จริงๆแล้วคนของจิ้งจอกโลหิตนั้นน่าจะเหมาะสมกว่า ฉันไม่รู้ว่าเธอคนเดียวจะไหวไหม สิ่งที่เธอขอฉันจัดการเสร็จแล้ว สิ่งที่ฉันขอหวังว่าเธอจะทำสำเร็จนะ!”
หลินหยางมองไปที่แผนที่แล้วพยักหน้า: “ฉันจะพยายาม!”
“ฉันไม่ได้ขอให้เธอพยายามแต่ว่าต้องจัดการให้สำเร็จ”
ตี้หนี่ว์พูดอย่างเย็นชา: “แต่เธอต้องระวังตัวด้วยนะ ถ้าหากว่าเรื่องนี้ถูกจับได้พวกเราต้องตาย!”
“ลงมือเมื่อไหร่?”
“ดอกเทียนซวนเย่จะบานในอีกสองวัน คืนก่อนดอกไม้บานหนึ่งวัน พระมหากษัตริย์ต้องเฝ้าทั้งคืน ลงมือตอนนั้นน่าจะเป็นโอกาสที่ดี!”

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...