สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3201

ตี้หนี่ว์นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม่พูดอะไรแต่กำหมัดแน่นๆ

กลับไปถึงที่พัก หลินหยางก็รีบเอาแผนที่ออกมาดู

แผนที่ของคุกสวรรค์นั้นซับซ้อนมากๆ ดูจากจุดที่รีมาร์คเอาไว้ ในคุกสวรรค์นั้นมียามเฝ้าอยู่เกินร้อยคนเลยนะ

ดูแล้วพระมหากษัตริย์ของราชวงศ์ดาบขังคนไว้ในคุกสรรค์ไม่น้อยเลย

หลินหยางกำลังคิด ตรวจสอบสถานที่ก่อนลงมือดีที่สุด

ดูจากกระดาษอย่างเดียวก็ไร้ประโยชน์

คิดถึงตรงนี้เขาก็เดินออกจากประตูแล้วเดินไปทิศทางของคุกสวรรค์

“เฮ้ย?นั้นมันผู้พิทักษ์หลินนี่ นี่ท่านกำลังจะไปไหน?”

ระหว่างทางเจอกันขันทีอาวุโสพอดี เขาหรี่ตายิ้มแล้วถามขึ้น

“อยู่ในห้องอึดอัดอยากจะออกมาเดินเล่นในพระราชวัง”

หลินหยางหัวเราะแล้วพูด

“อย่าเดินไปเรื่อยนะ!ในพระราชวังถ้าหากเธอเดินไม่ระวัง เดินผิดไปหัวอาจหลุดจากคอนะ!”

ขันทีอาวุโสหัวเราะแล้วพูด ดวงตาแปลกๆ

“อืม ขันทีหมายความว่าฉันไปไหนไม่ได้เลยใช่ไหม?”

หลินหยางทำท่าทางกลัวๆแล้วถามกลับ

“เธอต้องระมัดระวังให้มากขึ้นเดินรอบๆข้างหน้าวัง ถ้าไปในที่ที่ไม่ควรไปแล้วฝ่าบาทรู้เข้า ชีวิตของเธอและชีวิตครอบครัวของเธอต้องฆ่า!โน่น!เห็นทางนั้นไหม?เธอไปดูฝั่งโน่นก็รู้เองมันคือนักโทษที่ฝ่าบาทลงโทษถึงชีวิต!ห้อยอยู่ทางนั้น!”

ขันทีอาวุโสชี้ไปในป่าที่ไม่ไกลแล้วหัวเราะ หันตัวแล้วเดินจากไป

หลินหยางตะลึง มองไปทางป่าแล้วขมวดคิ้ว จากนั้นก็เดินไป

ต่อมาเมื่อเข้าใกล้กับป่า ก็ส่งกลิ่นเหม็น

เมื่อเดินเข้าไปดูในป่า หลินหยางตกใจจนสั่นไปทั้งตัว

เห็นเพียงบนกิ่งไม้มีหนังของคนห้อยอยู่

หนังพวกนั้นมันเป็นหนังคน

หนังคนคลุมกิ่งไม้ไว้ ป่าแห่งนี้จัดเหมือนภาพของนรกเลย เห็นแล้วขนหัวชา

“เฮ้ย เธอมาทำอะไร?”

ในเวลานี้ จู่ๆก็มียามคนหนึ่งเดินมาแล้วจ้องหลินหยางแล้วถาม

“ฉันเพิ่งเข้ามาในวังเป็นคนดูแลดอกไม้!”

หลินหยางเปิดปากแล้วพูด

“คนดูแลดอกไม้ทำไมมาถึงนี่?ทำไม?เธอก็อยากห้อยอยู่ข้างบนนั้น?”

เสียงที่เย็นชาของยาม

หลินหยางไม่พูดอะไร

“หลบไป!”

คำพูดของยามหนึ่งคำจากนั้นก็เดินไปทางข้างหน้า

มีคนหลายคนตามหลังเขาอยู่ ในมือแต่ละคนก็ถือถุงเอาไว้คนละอัน

เมื่อหลังจากเดินเข้าไปในต้นไม้ต้นหนึ่ง ก็นำเอาของที่อยู่ในถุงออกมา

นี่มันหนังเปื้อนเลือดชัดๆ….

พวกเขานำห้อยขึ้นบนต้นไม้อย่างระมัดระวัง

ในเวลานั้นต้นไม้พวกนี้ก็เกิดเสียงแปลกๆกอตงกอตงดังขึ้น

ตอนนี้หลินหยางเหมือนเข้าใจทุกอย่างแล้ว

ที่แท้แล้วหนังพวกนี้ที่ห้อยคือการหล่อเลี้ยงต้นไม้พวกนี้!

ต้นพวกนี้ไม่ใช่ต้นไม้ธรรมดา!

แต่ต้นไม้กระหายเลือด!

“ครอบครัวนี้เป็นครอบครัวที่อยู่ในห้องครัว วันนี้ตอนกลางวันไอ้หมานี่หกล้มแล้วทำให้ที่ตักแกงของฝ่าบาทนั้นเสีย ถูกฝ่าบาทนั้นลงโทษลอกหนัง หนังก็ถูกห้อยตั้งแต่เด็กยันคนแก่ คนใหม่เธอต้องทำอะไรระวังหน่อย ถ้าวันไหนทำให้ฝ่าบาทไม่พอใจวันนั้นเธอก็จะถูกห้อยอยู่บนต้นไม้!”

ยามไม่หยุดที่จะตะโกนพูดกับหลินหยางหนึ่งคำแล้วพาคนออกจากป่านี้ไป

หลินหยางไม่พูดอะไรก็หันตัวเดินจากไป

พระมหากษัตริย์คนนี้เป็นพระมหากษัตริย์บ้า

ดูแล้วตำแหน่งของพระมหากษัตริย์น่าจะครองได้ไม่นาน

เขาสูบหายใจลึกๆแล้วมองไปรอบๆ เดินด้วยความเร็วไปทิศทางของคุกสวรรค์

คุกสวรรค์ที่ที่ขังนักโทษเอาไว้เป็นเขตห้ามเข้า

เพราะเหตุนี้ระหว่างทางที่เดินมาหลินหยางเดินอย่างระมัดระวังมาก

เมื่อเข้าใกล้คุกสวรรค์เขาเอาเข็มเงินออกมาแล้วแทงไปที่คอเพื่อเปลี่ยนรูปร่าง จากนั้นก็แอบเข้าไปในคุกสวรรค์

หลินหยางที่เปลี่ยนแปลงใบหน้าก็จ้องคุกสวรรค์ตั้งนาน ในที่สุดฉันก็รู้กฎการเปลี่ยนกะของยามที่ประตูคุกสวรรค์แล้ว

“ฉันไปชี่หน่อย!”

ยามคนหนึ่งพูดขึ้น ระหว่างที่เดินไปห้องน้ำก็ปลดกระดุมเข็มขันไปด้วย

หลินหยางเห็นสถานการณ์ ก็แอบๆเดินไปทางห้องน้ำ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน