สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3252

เชียนเซวียนอีตกใจอ้าปากค้าง

หลัวเฉิงเซียนและคนอื่นๆเหมือนวิญญาณนั้นหลุดหายไปเหมือนกลายเป็นก้อนหินเลย

นี่มันคือพลังอะไร?

นี่เป็นพลังมังกรที่แท้จริง?

เจ้าแห่งเทพเซียนหลินอันนี้!หรือว่านี่ทะลุไปถึงดินแดนแห่งแดนสวรรค์ไปแล้ว ถึงมีวิชาพลังของเทพเทวดา?

สมองของทุกคนก็ว่างเปล่าไปในทันทีไม่คิดอะไรอีก

“ผู้นำหุบเขาเซียน เป็นยังไง?พลังของฉันอันนี้ใช้ได้ไหม?”

หลินหยางถามอย่างนิ่งๆ

“เจ้าแห่งเทพเซียนหลิน.....ตามที่คาดไว้เลย พรสวรรค์และความสามารถที่แท้จริง ชื่นชม ชื่นชม....”

เชียนเซวียนอีแอบๆกลืนน้ำไหลแล้วกำหมัดทำความเคารพ

ครั้งนี้เขาพูดจาสุภาพมากขึ้น

“ไม่....เป็นไปไม่ได้!กลายพันธุ์ครั้งสอง!นี่เป็นผลลัพธ์ของการกายพันธุ์ครั้งที่สอง?ผู้นำหุบเขา เธอไม่ได้พูดว่าโอกาสการกลายพันธุ์ครั้งที่สองนั้นมีแค่หนึ่งเปอร์เซ็นเองไม่ใช่หรอ?ทำไม่ไอ้หมอนี่....เจ้าเทพเซียนหลินถึงสามารถสำเร็จได้?”

หลัวเฉิงเซียนตั้งสติได้แล้วคนทั้งคนแทบจะทรุดลง

“หนึ่งเปอร์เซ็นก็ไม่มี?วิธีพูดแบบนี้เป็นคำพูดทั่วไป แต่ความเป็นจริงแล้วหนึ่งในหนึ่งหมื่นโอกาสก็ไม่มี....เจ้าแห่งเทพเซียนหลิน ฉันและรองอาจารย์หุบเขาหลัวเหมือนกัน เธอทำได้ยังไง?”

เชียนเซวียนอีมองหลินหยาง ถามด้วยดวงตาที่เร้าร้อน

“โชคทั้งนั้นเลย!”

หลินหยางหัวเราะ

จริงๆแล้วคือพึ่งพาแร่บนพื้นผิวพวกนี้ เข้าสู่การกลายพันธุ์ที่สองโอกาสนั้นน้อยมากจริงๆ แต่ถ้าหากผิดพลาดผลที่จะตามมานั้นไม่กล้าคาดคิดเลย

แต่หากใช้แร่ธาตุสกัดจากพื้นดินเข้าสู่การระบวนการกลายพันธุ์โอกาสจะสำเร็จนั้นเยอะมาก

แม้ว่าจะไม่ได้เยอะมากขนาดนั้น แต่หลินหยางนั้นไม่มีทางเลือกแล้ว

เขาจำเป็นต้องสำเร็จการกลายพันธุ์รอบที่สอง

ไม่เพียงแค่เพื่อช่วยอ้ายหร่านแต่ก็เพื่อช่วยตัวเองด้วย

เห็นหลินหยางตอบแบบนี้ เชียนเซวียนอีไม่ถามอีกต่อไป

แบบนี้เขานั้นเข้าใจแล้ว

หลินหยางคนนี้ไม่ควรเอาเป็นศัตรู แต่สามารถเอาเป็นเพื่อนได้อยู่!

เมื่อลงมือตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว

ฝีมือแบบนี้ของหลินหยาง เก็บไว้ไม่ได้ ฆ่าไปทั่วหุบเขาเทพเซียนแล้วจากไปอย่างปลอดภัย

“ใช่แล้วผู้นำหุบเขาเซียน ฉันมีเรื่องเล็กน้อยอยากให้เธอช่วยฉันหน่อย”

ถึงเวลาหลินหยางก็เปิดปากพูด

เชียนเซวียนอีตกใจเล็กน้อยแล้วพูดต่อ: “เจ้าแห่งเทพเซียนหลินเชิญพูด”

“ฉันอยากได้วัตถุดิบยาพวกนี้ ผู้นำหุบเขาหลินอย่าขี้เหนียว!”

หลินหยางยื่นกระดาษไป

บนกระดาษเขียนไว้ คือยาที่อ่าวหานเหมยและคนอื่นๆนั้นมาตามหา

สีหน้าของเชียนเซวียนอีเปลี่ยนเป็นเย็นชาลังเลอยู่สักพักแล้วพูดเบาๆ: “เจ้าแห่งเทพเซียนหลิน ยาที่เธอขอพวกนี้ เป็นยาของรักของหวงของหุบเขาเอาเลย หุบเขาของฉันเสียไปเกือบร้อยปีเพื่อดูแลมันเลย มันเป็นของไม่มีราคา เธอนี่.....”

“ทำไมละ?ผู้นำหุบเขาเซียน?ความสัมพันธ์ระหว่างเรา หรือว่ามันยังเทียบกับยาพวกนี้ไม่ได้หรอ?”

หลินหยางเข้าใกล้แล้วพูดเบาๆ

เชียนเซวียนอีหายใจลำบาก มองหลินหยางอย่างตักเตือน

เขารู้สึกถึงคำพูดของหลินหยางกำลังขู่

ถ้าหากไม่ให้ หลินหยางน่าจะมาแย้ง

มาวันนี้พลังแห่งสวรรค์ของหลินหยางนั้นกลายพันธุ์เป็นครั้งที่สองแล้ว เชียนเซวียนอีไม่สามารถต่อต้านพลังของเขาได้ จะแย้งจริงๆ โอกาสไม่ใช่ว่าจะไม่มี

แต่วถ้าหากให้ฟรีๆแบบนี้ ไม่เพียงแต่หุบเขาเทพเซียนของเราจะเสียไปเปล่าๆ เพียงแต่กลัวว่าคนทั่วหุบเขาเทพเซียนรู้ก็จะสงสัยความสามารถของเขาแล้วจะทำให้ตำแหน่งของเขานั้นสั่นสะเทือน

จะทำยังไงดี?

เชียนเซวียนอียากที่จะตัดสินใจ

แต่ในเวลานี้หลินหยางจู่ๆก็เข้าใกล้มาแล้วพูดเบาๆ: “ผู้นำหุบเขาเซียน อยากได้พลังมังกรที่แท้จริงไหม?”

คำพูดนี้ออกมา หัวใจของเชียนเซวียนอีก็เต้นไม่หยุดเหมือนจะกระโดดออกมา

เขารีบมองไปทางหลินหยางแล้วถามอย่างรีบร้อย: “เจ้าแห่งเทพเซียนหลินรู้วิธีการกลายพันธุ์พลังที่แท้จริงมังกรนั้นหรอ?”

“รู้!”

หลินหยางหัวเราะ เอาหินสีฟ้าหนึ่งอันออกมาจากหน้าอก

เมื่อเห็นหินก้อนนี้ เชียนเซวียนอี หลัวเฉิงเซียนและคนอื่นๆเหมือนหัวจะระเบิด!

“หินราชา!นี่คือหินราชา!”

หลัวเฉิงเซียนสั่นไปทั่วตัว ชี้ไปหินที่อยู่ในมือของหลินหยางแล้วตะโกนพูด

“เขาขุดหินราชาออกมา?”

“พระเจ้า สีหินราชาแบบนี้ ไม่เคยเห็นในเหมืองของเรามาก่อน!”

“นี่มันไร้คำบรรยายมากเลย!”

คนของหุบเขาเทพเซียนอื่นๆก็ตกใจจนร้อง

ดวงตาของเชียนเซวียนอีจ้องไปก่อนหินที่อยู่ในมือของหลินหยาง ไม่สามารถแม้แต่จะเคลื่อนย้ายมัน

“ผู้นำหุบเขาเชียน หยิบขึ้นมาดูสิ”

หลินหยางใจดีมากนำก้อนหินโยนไปทางเชียนเซวียนอี

เชียนเซวียนอีรีบรับไว้แล้วมองดูอย่างละเอียดขึ้นมา

หลัวเฉิงเซียนและคนอื่นๆที่อยู่ข้างๆก็เงยไปข้างหน้าเพื่อดู

“พวกอันนี้มันเกินขอบเขตของหินราชาธรรมดาไปแล้ว เรียกกันว่าราชายแห่งหิน”

เชียนเซวียนอีพยักหน้าแล้วพูด: “เจ้าแห่งเทพเซียนหลิน เธอทำยังไงถึงขุดหินนี้ได้?”

หลินหยางไม่พูดอะไร เดินออกไปแล้วหลีกทางเดินเขาถ้ำเหมืองแร่

เชียนเซวียนอีมองเข้าไปในถ้ำ ดวงตาแสดงความยากลำบากแล้วเดินก้าวเก้าไปทางข้างใน

จากนั้นเดินเข้าไปไม่กี่ก้าว เชียนเซวียนอีก็หยุดเดิน

เห็นเพียงถ้ำเหมืองแร่หนึ่งแผ่นนั้นแตกสลายออกจากกัน

ภายในถ้ำเหมืองแร่ส่วนใหญ่มีแต่ดินแช่แข็ง จากนั้นหินแช่แข็งพวกนั้นมีรอยแตกเหมือนกับใบแมงมุมเลย

แต่ในตรงกลางของใยแมงมุมมีถ้ำลึกๆหลายๆอัน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน