"ใครเป็นคนรายงานเหรอคะ?"
ซูเหยียนรีบซักถาม
แต่ตำรวจหญิงกลับส่ายหน้า: "ต้องขอโทษด้วยค่ะ พวกเราจำเป็นต้องปกป้องความเป็นส่วนตัวของคนที่รายงาน ขออภัยที่พวกเราไม่สามารถบอกคุณได้! อีกสักครู่เจ้าหน้าที่ของพวกเราจะทำการติดต่อคุณ ถึงเวลานั้นกรุณาให้ความร่วมมือในการสอบสวนของพวกเราด้วยนะคะ!"
พูดจบ คนสองสามคนก็พาเซี่ยเชี่ยนไป
ซูเหยียนพิงกำแพงอย่างไร้เรี่ยวแรง ทันใดความรู้สึกอ่อนล้ากับความว่างเปล่าก็ปรากฏขึ้นมา
ทันใดนั้น เธอก็ตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง จึงพุ่งตัวออกจากบริษัททันที และรีบขับรถไปที่สำนักงานใหญ่ของหยางหัว
หลังจากที่บึ่งรถมาเร็วปานลมกรด ซูเหยียนก็มาถึงอาคารใหญ่สำนักงานใหญ่ของหยางหัว
"คุณซู? คุณมาได้อย่างไรครับ?"
"คุณซูสวัสดีค่ะ!"
"คุณซู มาพบประธานหม่าเหรอคะ? เขากำลังอยู่ในห้องทำงานค่ะ! คุณสามารถไปพบเขาได้โดยตรงเลยค่ะ!"
ดูเหมือนว่าพนักงานที่เดินผ่านไปมาจะรู้จัดซูเหยียน จึงยิ้มให้เธอและกล่าวทักทาย
ซูเหยียนฉีกยิ้มแล้วพยักหน้าตอบรับ แต่ฝีเท้าไม่ได้หยุดลง
ผ่านไปครู่หนึ่ง ซูเหยียนก็ไปเคาะประตูห้องทำงานของหม่าไห่
"เข้ามา!"
หม่าไห่ที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงานก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา
"ประธานหม่า ทุกสิ่งทุกอย่างนี้คือประธานหลินเป็นคนทำใช่ไหม?"
ซูเหยียนสาวเท้าก้าวเข้าไป แล้วซักถามด้วยเสียงเคร่งขรึม
คาดว่าคงจะได้ยินเสียงของซูเหยียน หม่าไห่จึงโผล่หัวออกมาจากกองเอกสารที่ราวกับภูเขา และมองเธอด้วยความประหลาดใจ
"ประธานซู คุณมาได้อย่างไรครับ?"
"คุณกรุณาตอบคำถามของฉันด้วยค่ะ!" ซูเหยียนกล่าว
หม่าไห่งุนงง: "ประธานซู ฉันไม่เข้าใจคำพูดของคุณ"
"ประธานหม่า คุณไม่ต้องมาเสแสร้ง! ฉันคิดแล้วว่านอกเสียจากประธานหลินรวมทั้งหยางหัวของพวกคุณแล้ว ก็ไม่มีใครทำให้หลี่หนงเยี่ยนและคนอื่นๆ ยอมจำนนในชั่วข้ามคืนได้อีกแล้ว!"
ซูเหยียนกล่าวอย่างค่อนข้างโมโห
หม่าไห่ตกใจ ไม่นานก็เข้าใจคำพูดของซูเหยียน จึงอดไม่ได้ที่จะยิ้ม: "คุณซูเหยียน ที่แท้คุณก็หมายถึงเรื่องนี้เองเหรอ? เรื่องนี้ ประธานหลินเป็นคนออกมือเข้าไปจัดการจริงๆ!"
"เป็นอย่างที่คิดเลย......"
"คุณซูเหยียน คุณมีอะไรไม่พอใจเหรอครับ?" หม่าไห่ย้อนถาม
สีหน้าของซูเหยียนเปลี่ยนไปทันที แต่พูดไม่ออกเป็นเวลาครู่ใหญ่
ไม่พอใจ?
คนอื่นเพิ่งจะออกหน้ากู้หน้าให้กับเธอ ทำให้เธอรักษาทุกสิ่งทุกอย่างที่มีอยู่ในตอนนี้เอาไว้ได้ เธอจะบอกว่าไม่พอใจได้อย่างไร?
แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ภายในใจของซูเหยียนจึงเกิดความรู้สึกอับอายอย่างบอกไม่ถูก!
ใช่ ก็คือความรู้สึกอับอาย......
ขืนเป็นเช่นนี้ต่อไป จะไม่ใช่ว่าเธอไร้ความสามารถเป็นอย่างมากเหรอ? ทุกเรื่องล้วนจะต้องพึ่งพาหยางหัว? จะต้องอาศัยหมอเทวดาหลิน?
การเติบโตของเยว่เหยียนอินเตอร์เนชั่นแนล แยกไม่ออกจากการประคับประคองของหมอเทวดาหลินจริงๆ ด้วยเหตุนี้จึงนำมาซึ่งคำวิพากษ์วิจารณ์ของคนจำนวนไม่น้อยในเมืองเจียงเฉิน
สำหรับสิ่งนี้ ซูเหยียนจึงไม่พอใจอย่างมากมาโดยตลอด


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...