สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3342

"ข้าเอง"

เสียงของ หลินหยางดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือ

เอ็ดดี้อยากจะพูดอย่างอื่น แต่ผู้บัญชาการอันชิงคว้าโทรศัพท์ไว้เสียก่อน

“เจ้าคือผู้บัญชาการมังกรคนที่สามของแดนมังกรงั้นเหรอ?”

ผู้บัญชาการอันชิงหรี่ตาลงและยิ้มเยาะเย้ย

“แล้วเจ้าคือผู้บัญชาการอันชิงใช่ไหม?”

หลินหยางดูไม่ได้แปลกใจมากนัก

“ไอ้เด็กสารเลว ฉันจะบดขยี้กระดูกของทุกคนในฐานที่มั่นที่สาม แดนมังกรของพวกเจ้าจะต้องเสียใจที่มาเป็นศัตรูกับเรา!”

ผู้บัญชาการอันชิงกล่าวด้วยรอยยิ้มอันชั่วร้าย

“ข้าแนะนำว่า อย่าไปยุ่งกับฐานที่มั่นที่สามและในเวลาเดียวกันก็ถอนกำลังทหารออกไปเดี๋ยวนี้ เช่นนี้ ถึงจะเป็นประโยชน์ต่อเจ้าและประเทศของเจ้า…”

หลินหยางเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นช้าๆ

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า... เจ้ารีบกลับไปหาแม่เจ้าเถอะ เจ้าโง่! นี่คือสงคราม ไม่ใช่บ้านของเล่นที่เจ้าเคยเล่น!”

ผู้บัญชาการอันชิงหัวเราะ และในเวลาเดียวกันก็มีเจตนาฆ่าแวววับขึ้นในดวงตาของเขา "ใช่สิ ในเมื่อไปขอให้กลุ่มจ้างงานออบซิเดียนสีม่วงส่งข้อความมาใหข้า งั้นข้าจะให้ของขวัญกับเจ้า!"

หลินหยางไม่พูดอะไร

ผู้บัญชาการอันชิงเงยหน้าขึ้น เหลือบมองเอ็ดดี้แล้วขยิบตาให้คนที่อยู่ข้างๆ เขา

ใบหน้าของเอ็ดดี้เปลี่ยนไปเป็นความหวาดกลัว เขาก็ตระหนักได้ถึงบางสิ่งบางอย่างทันที จึงหันกลับไปแล้วตะโกนว่า "วิ่ง!"

ทุกคนในกลุ่มทหารรับจ้างรีบวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง

ทหารในทีมเริ่มเล็งปืนไปที่สมาชิกกลุ่มจ้างงานออบซิเดียนสีม่วง และกระหน่ำยิงโดยตรง

ปัง ปัง ปัง...

เสียงปืนอันดุเดือดดังแว่วไปถึงหูของหลินหยางตามสายโทรศัพท์มือถือ

ผู้คนของ กลุ่มจ้างงานออบซิเดียนสีม่วง หนีไปทุกทิศทุกทาง วิ่งออกไปข้างนอกอย่างบ้าคลั่ง

แต่คนของอันชิงโจมตีกะทันหันจนเมื่อทุกคนวิ่งไปที่ประตู เกือบครึ่งหนึ่งของพวกเขาถูกสังหารไปแล้ว

“ ผู้บัญชาการหลินที่รัก ของขวัญชิ้นน เจ้าพอใจกับมันหรือไม่?”

ผู้บัญชาการอันชิงถือโทรศัพท์มือถือของเขาและยิ้ม

หลังจากนั้นครู่หนึ่งหลินหยางก็ไม่พูดอะไรและวางสายโทรศัพท์

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ...."

ผู้บัญชาการอันชิงโยนโทรศัพท์มือถือของเขาลงบนพื้นและหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

“ผู้บังคับบัญชา บางคนหนีไปได้แล้ว!”

ทหารคนหนึ่งรีบเข้ามาและแจ้ง

“ไอ้พวกขี้แพ้ไร้ประโยชน์! ไล่ตามพวกมันไป แล้วก็ฆ่าพวกมันให้หมด แล้วส่งหัวของพวกเขาไปยังไอ้เมืองที่เรียกว่าเจียงเฉิง และวางไว้ตรงหน้าไอ้เด็กสารเลวนั่น ฮ่าๆ ไอ้เด็กเหลือขอบนหัวยังไม่มีผมแม้แต่เส้นเดียว ยังกล้าเข้ามาแทรกแซงในสนามรบทางตอนเหนืออีกเหรอ?”

ผู้บัญชาการอันชิงหัวเราะเยาะเย้ยครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วหันหลังกลับและเข้าไปที่เต็นท์

ในเวลาเดียวกัน หลินหยางก็ได้เข้าสู่อาณาเขตของกองทัพชายแดนภาคเหนือ

เขาไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสถานการณ์ในภาคเหนือ

แต่เนื่องจากการมีอยู่ของ 'หยงเย่' เขาจึงขอให้สวี่จื่อซวงมอบแผนที่การต่อสู้บริเวณชายแดนทางเหนือให้เขา

หลังจากที่กลุ่มยอดฝีมือชั้นสูงของหยางหัวทำงานตลอดทั้งวันทั้งคืนเพื่อวิเคราะห์ผลออกมา พวกเขาสรุปว่าฐานที่มั่นที่สามของกองทัพภาคเหนือนั้นอันตรายที่สุด หากหยงเย่ร่วมมือกับศัตรูในการโจมตีที่นี่ ฐานที่มั่นที่สามมีความเป็นได้ที่จะล่มสลายลง

ดังนั้นหลินหยางจึงไม่สามารถนั่งเฉยๆอยู่ ได้และรีบมุ่งไปทางเหนือไปยังสนามรบทางตอนเหนือโดยลำพังทันที

ในตอนนี้ กองกำลังรบส่วนใหญ่ในหยางหัว และดินแดนแห่งความเงียบและความตายถูกหลินหยางส่งไปโดยกำหนดเป้าหมายไปที่หยงเย่ เพื่อที่จะได้ทำลายหยงเย่ได้ในครั้งเดียว ในครั้งนี้หลินหยางได้กระจายเครือข่ายของเขาให้ใหญ่มากจนแทบจะไม่กล้าผิดพลาดที่มุมใดซักจุดเลย

หลินหยางเป็นคนเดียวที่สามารถแทรกแซงสงครามทางตอนเหนือได้

แน่นอนว่า สวี่จื่อซวง ร่วมเดินทางไปทางเหนือครั้งนี้ด้วย

“สวัสดีหัวหน้าทีมสวี่!”

ทหารที่ประตูค่ายทหารทางตอนเหนือทักทายสวี่จื่อซวงทันที

“รีบไปแจ้งท่านผู้อาวุโสของพวกเจ้าโดยเร็วว่าผู้บัญชาการมังกรอยู่ที่นี่!”

สวี่จือซวงกล่าวอย่างจริงจัง

“ผู้บัญชาการมังกรเหรอ?”

ทหารตัวสั่นไปทั้งตัวแล้ววิ่งกลับเข้าไปอย่างรวดเร็ว

ในไม่ช้า กลุ่มคนผิวคล้ำและแข็งแกร่งในชุดทหารก็เดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว

“ผู้บัญชาการมังกรอยู่ที่ไหน?”

ผู้นำซึ่งเป็นชายวัยกลางคนสวมมงกุฏขนนกและชุดทหารสีดำสนิทตะโกนเสียงดัง

เสียงอันทรงพลังดังกึกก้องราวกับฟ้าร้อง

“ท่านผู้อาวุโสที่เคารพ ท่านนี้คือผู้บัญชาการหลิน!”

หัวใจของสวี่จื่อซวงสั่นเล็กน้อย จากนั้นเธอก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อทักทายและแนะนำหลินหยางที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอทันที

“ผู้บัญชาการหลิน?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน