สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3346

“นี่...นี่คือไฟประหลาด?”

ชายผู้แข็งแกร่งที่เคยตะโกนมาก่อนรู้สึกถึงเปลวไฟที่ลุกโชนอยู่ตรงหน้าเขา ตกใจจนนั่งลงบนพื้นลุกไม่ขึ้น

คนในไฟประหลาดร้องไม่มีเสียงแล้วกลายเป็นขี้เถ้า

น่ากลัวมาก!

“พวกเธอจะเลือกยอมแพ้หรือยอมตาย?”

หลินหยางลดแขนลงและถามอย่างไม่แยแส

ทุกคนตกใจจนตัวสั่นไม่รู้จะทำอย่างไรดี

“ฉันเข้าใจแล้ว!”

หลินหยางพยักหน้า: “เป็นถึงนักรบ ให้พวกเธอยอมแพ้ นี่คือความอับอายต่อพวกเธอ!ฉันไม่ควรพูดคำพูดแบบนี้ อย่างนั้นฉันจะต่อสู้สุดพลัง!”

ขณะพูด หลินหยางกระตุ้นเลือดวิญญาณที่ร่วงหล่นไปทั่วร่างกาย พลังแห่งสวรรค์ก็เร่งขึ้นจนถึงขีดสุด ผมสีดำจู่ๆกลายเป็นสีขวา ทั่วร่างกายก็เต็มไปด้วยรอยที่น่ากลัว

วิญญาณนางฟ้า พลังนี้ล้อมรอบไปทั่วร่างของเขาอย่างไม่หยุด

เห็นเพียงแค่เขานั้นกระโจนขึ้นบนท้องฟ้า ผู้คนของฝ่ายตรงข้ามก็อยู่ในฝ่ามือ

บูม!!

พลังแห่งสวรรค์เหมือนไฟก็หล่นลงแล้วตบลงไปที่ยอดเขา

ยอดเขาสั่นสะเทือน แผ่นดินไหว

พลังแห่งสวรรค์หล่นลงบนพื้น ขี้เถ้ากวนเปลวไฟลุกไหม้

หนึ่งตบครั้งนี้มีคนนับพันตาย

ศัตรูทั้งหมดถึงกับมึนงง

นี่มันคือพลังอะไร?

นี่คือวิธีพลังที่คนควรมีหรอ?

หลินหยางไม่มีความปราณีจ้องมองร่างคนข้างล่างอย่างเย็นชา แขนเต้นอย่างดุเดือด และพลังแห่งสวรรค์ก็กวาดไปทั่วราวกับกระแสน้ำ

บูม!

บูม!

บูม!

บูม…

ทั่วยอดเขาทิศใต้กลายเป็นเวทีเนื้อขนาดใหญ่

ร่างจำนวนนับไม่ถ้วนถูกทำลายล้างจากพลังแห่งสวรรค์มีทั้งกลิ้งและเสียงคำราม

ยอดเขาแตกสลาย

พระอาทิตย์และพระจันทร์เริ่มมืดลง

ศัตรูที่กำลังโจมตีปราสาทก็หลุดลงทั้งหมดหันหัวแล้วมองไปทางยอดเขาทิศใต้อย่างงง

ดวงตานับหมื่นรวมกันมองไปทางยอดเขาข้างบน

“ข้างนอกนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

“ตนพวกนี้...ทำไมคนพวกนั้นไม่โจมตีแล้ว?”

“ผู้บังคับบัญชา!ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังถอย!”

คนในประสาทพูดอย่างตื่นเต้น

“หรือว่า....กองกำลังเสริมมาถึงแล้ว?”

ผู้บังคับบัญชาดีใจรีบพุ่งไปที่ปากประตูแล้วมองออกไป

แต่เขาไม่สามารถมองเห็นทั้งหมดของยอดเขาทิศใต้

สามารถเห็นเพียงศัตรูที่อยู่ข้างนอกทั้งหมดนั้นมองไปทางยอดเขาทิศใต้

นี่ทำเอาผู้บังคับบัญชานั้นงง

ยอดเดขาทิศใต้ไม่ใช่ทางที่กองกำลังเสริมมานี่ ถ้ากองกำลังมาก็ต้องไม่ใช่มาจากทางนั้น

พวกเขามองไปทางนั้นทำไม?

อีกทั้งข้างนอกมีเสียงดังขนาดนี้....มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

หรือว่ากองทัพอากาศสนับสนุนมาโจมตี?

มันก็ไม่ใช่!

การโจมตีทางอากาศไม่เหมาะกับสนามรบทางตอนเหนืออย่างแน่นอน ท้ายที่สุด ศัตรูมีสุดยอดปรมาจารย์มากมายที่สามารถกระโดดได้ไกลหลายพันเมตรและบดขยี้เครื่องบินรบ

อย่างนั้น นี่มันคือเสียงอะไร?

แล้วไอ้พวกนั้นกำลังมองอะไรกัน?

ดวงตาของผู้บังคับบัญชากัดฟันจู่ๆพูดขึ้น: “เปิดประสาท!”

“ผู้บังคับบัญชานี่กำลังทำอะไร?”

ทุกคนถึงกับตกใจ

“อย่าพูดมาก รีบเปิดปราสาท!ข้างนอกต้องมีทหารของเราแน่ๆ รีบฆ่าออกไปแล้วไปร่วมกับกองกำลังเสริมของเรา!”

ผู้บังคับบัญชาพูดอย่างจริงจัง

สงครามเงียบลง

สถานการณ์แบบนี้เขาไม่อยากเสียโอกาสไป

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน