สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 533

หลินหยางครุ่นคิด

ห้องสำนักงานเงียบผิดปกติ

ซ่งจิงจ้องมองเขา รอคำตอบ

ผ่านไปประมาณหนึ่งนาที เขาก็เปิดปากถามขึ้นว่า

"ทำไมคุณต้องการให้ผมแสดง? แต่ผมแสดงไม่ได้?"

"ไม่เป็นไร! ไม่เป็นไรเลย! คุณไม่ต้องมีทักษะการแสดง คุณแค่ปรากฏตัวเท่านั้นก็พอ!" ซ่งจิงยิ้ม

"คุณตามหาคนที่ไม่ทักษะการแสดงอย่างผม มันจะไม่ทำให้งานของคุณแย่ลงหรอ? ถึงตอนนั้นเรตติ้งของคุณแย่ลง เกรงว่าจะกระทบกับผลกำไร" หลินหยางพูด

"สิ่งเหล่านี้ไม่สำคัญ! ขอแค่คุณปรากฏตัว แม้ว่าผลกำไรจะไม่ขึ้น แต่ก็คงไม่แย่อย่างแน่นอน" ซ่งจิงยิ้ม

"ทำไมถึงพูดแบบนี้?"

หลินหยางถามด้วยความสงสัย

"เรียบง่ายอย่างมาก เพราะทุกคนอยากเห็นคุณไง" ซ่งจิงพูด

"อยากเห็นผมหรอ?" หลินหยางไม่เข้าใจ

"ใช่!" ซ่งจิงยิ้ม: "ประธานหลิน คุณไม่รู้หรอว่าคุณมีเสน่ห์แค่ไหนในสายตาของผู้ชม แม้ว่าคุณจะก่อตั้งหยางหัวกรุ๊ปและเคยปรากฏตัวต่อหน้าสื่อ แต่มันน้อยเกินไป ประชาชนมีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับคุณ แถมคุณเคยเอาชนะราชาแห่งการแพทย์เกาหลีและกลายเป็นที่รู้จักในประเทศ ผู้คนจึงอยากรู้เกี่ยวกับคุณมากขึ้น เช่นเดียวกับยารักษาโรคหลอดเลือดสมองและยารักษาโรคจมูกอักเสบ คุณยังอายุน้อยแต่มีทักษะทางการแพทย์ที่น่าทึ่งมาก คุณไม่รู้หรอกว่าตอนนี้คุณมีแฟนคลับกี่คน จริงๆ แล้วคุณคือกระแสที่สำคัญ ถ้าคุณสามารถร่วมถ่ายหนังครั้งนี้ได้ กำไรต้องมหาศาลอย่างแน่นอน!"

เมื่อหลินหยางได้ยินก็เข้าใจทันที

เข้าใจถึงแผนการของซ่งจิง

เขาไม่สามารถใช้จางมู่ผิงหรือคนเหล่านั้นเพื่อเรียกกระแสได้ ดังนั้นเขาจึงจะใช้หลินหยางเพื่อเรียกกระแสนี้

อย่างน้อยชื่อเสียงของหลินหยางก็โด่งดังอย่างมาก แม้จะเทียบกับคนเหล่านั้นไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้แย่ไปกว่ากันสักเท่าไหร่...

พูดไปพูดมา ซ่งจิงยังอยากจะรับประกันผลกำไร

เหมือนว่าเขาคงจะยังไม่ไว้วางใจซูหยูให้เป็นนางเอก ไม่งั้นคงไม่ลากหมอเทวดาหลินมาด้วย

ซ่งจิงนี่ คิดเยอะเกินไปจริงๆ

"ผมตกลงกับคุณได้" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย

"จริงหรอ? งั้นก็ดีเลย!" ซ่งจิงยืนขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น

"แต่ผมอยากจะคุยกับคุณให้ชัดเจนหนึ่งเรื่อง" จู่ๆ หลินหยางก็พูดขึ้นมาอย่างจริงจัง

ซ่งจิงนิ่ง: "เรื่องอะไร?"

"ถ้าคุณอยากจะสร้างกระแสเพื่อเพิ่มความนิยมให้กับหนังของคุณ ผมจะพิจารณาเปลี่ยนผู้กำกับ ต่อจากนี้ไป ทุกๆ บทบาทของคุณจะถูกคัดเลือกโดยผม ถ้าเป็นบทที่ไม่รู้หรือจ้างคนใหม่ก็ต้องให้เค้าโชว์ฝีมือการแสดงบ้าง ถ้าคิดว่าไม่ดีก็ต้องเปลี่ยน"

ซ่งจิงตกตะลึงเล็กน้อยและพูดอย่างรวดเร็วว่า: "ประธานหลิน ถ้าคุณพูดแบบนี้ เกรงว่าเราจะถ่ายไม่ทันช่วงไพรม์ไทมร์ของปีหน้า เมื่อถึงเวลานั้นช่วงเวลาการถ่ายทำต้องอัดแน่นกันอย่างแน่นอน!"

"ถ้าไม่ทันก็ไม่ต้องทัน ผมคิดว่าหนังดีๆ จะเข้าฉายตอนเทียงคืนก็สามารถได้รับกระแสที่ดีได้! มันขึ้นอยู่กับเวลาที่เหมาะสม ไม่ได้อาศัยการแสดงหรือพล็อตเรื่อง ผมคิดว่ายังไงหุ้นก็ขึ้นสูงแน่นอน! ซ่งจิง ผมลงทุนไปหนึ่งพันล้าน ไม่ใช่ให้คุณให้ผมเข้าไปในภาพยนตร์ และไม่ได้ให้คุณมาสร้างเงินให้ผมเท่าไหร่ ผมแค่ต้องการให้คุณสามารถภาพยนตร์ที่ดีออกมาเท่านั้น คุณเข้าใจความหมายของผมไหม?" หลินหยางพูดอย่างจริงจัง

"แต่...นี่คือการกลับมาของผม..."

"คุณจะอาศัยโอกาสกระแสและวิธีการนี้ในการกลับมาของคุณหรอ?" หลินหยางกระแทกเสียงอย่างเยือกเย็น

ซ่งจิงตัวสั่น อ้าปาก พูดไม่ออก

ใช่...

ถ้าหากใช้วิธีนี้ในการกลับมา มันจะมีประโยชน์อะไร?

กระแสใด ๆ จะอยู่ได้ไม่นาน

ความตั้งใจเดิมของคุณในการเข้าสู่วงการบันเทิงคืออะไร?

เพื่อชื่อเสียง? หรือกำไร?

ไม่ใช่...แต่สามารถแสดงดีๆ ให้ทุกคนได้...

ซ่งจิงเงียบไป

หลังจากนั้นไม่นาน

เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ และพยักหน้าอย่างจริงจัง: "ประธานหลิน คุณสบายใจได้ ผมเข้าใจความหมายของคุณ ผมเข้าใจว่าต้องทำยังไง"

"อืม ไปเถอะ ถ้าต้องการให้ผมถ่าย ก็โทรบอกหม่าไห่ก่อนหนึ่งวัน"

"โอเค! ผมไปก่อน"

ซ่งจิงลุกขึ้น โค้งคำนับให้หลินหยางและเดินออกไป

หลินหยางส่ายหน้าและยุ่งกับเอกสารที่หม่าไห่ส่งมา