สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 534

"พูดอะไร?" เสียงของหลิวหม่านซานดังขึ้นมาหลายระดับ เธอชี้ไปที่จมูกของตัวเอง: "จะให้ฉันขอโทษเขาหรอ? เธอบ้าหรือว่าฉันบ้ากันแน่? ฉันบอกให้นะ ฝันไปเถอะ! !"

"แต่ แม่ พี่เขยหวังดีมาช่วยฉัน คุณไม่พูดขอบคุณก็ว่ามากพอแล้ว ยังมาพูดแบบนี้กับพี่เขยอีก พี่เขยก็ต้องโกรธสิ คุณไม่เข้าใจแม้แต่มารยาทหรอ? คุณ...ทำไมคุณถึงทำแบบนี้?" ซูหยูโกรธ

"ได้สิ ได้ เดี๋ยวนี้กล้าสั่งสอนแม่ใช่ไหม? ปีกกล้าขาแข็งแล้วใช่ไหม? พวกคุณคิดจะต่อต้านแล้วใช่ไหม?" หลิวหม่านซานพูดด้วยอารมณ์ ชี้ไปที่จมูกของซูหยูและด่า

"แม่!" ซูหยูแทบจะร้องไห้ ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี เธอถอนหายใจ: "พี่เขย เอาเป็นว่าฉันเรียกรถไปกับแม่เองดีกว่า คุณไปที่ห้องตรวจสอบรอพวกเราเถอะ..."

"ก็ดี!" หลินหยางพยักหน้าอย่างเยือกเย็น

"เรียกรถหรอ? เรียกรถอะไร? ครอบครัวพวกเราจะมีเงินเรียกรถหรอ? หนี้ท่วมหัวอย่างงี้ จะมีเงินจากไหน?" หลิวหม่าซานรีบตะโกนออกมา

"งั้นจะเอายังไง? งั้นพวกเราเดินไปละกัน" ซูหยูพูด

"เดินไปหรอ? อีกตั้งไกลกว่าจะถึงพวกสายตรวจเลิกงานกันแล้วยังเดินไม่ถึงเลยมั้ง! ฉันไม่เดิน!" หลิวหม่านซานเอามือกอดอกและกระแทกเสียง

"แม่ แล้วจะเอายังไง? ไม่งั้นให้ลูกสาวแบกคุณไปไหม?" ซูหยูหมดหนทางจริงๆ

อย่างไรก็ตามด้วยร่างกายที่หนัก 90 ปอนด์ของเธอ ถ้าต้องแบกหลิวหม่านซานที่หนักอย่างน้อย 130 ปอนด์ เธอคงจะเดินได้ไม่กี่ก้าว

"ฉัน...ฉันจะนั่งรถนี้ไป!"

"งั้นคุณก็ไม่ต้องว่าพี่เขยแล้วได้ไหม? พวกเรากำลังขอร้องคนอื่น ไม่ใช่คนอื่นติดหนี้พวกเรา ทำตัวดีๆ หน่อยได้ไหม?" ซูหยูพูดอย่างหมดหนทาง

เมื่อหลิวหม่านซานได้ยิน ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เธอจะพูด อย่างน้อยเธอก็ทำได้แค่ถอนหายใจอย่างไม่เต็มใจและไม่พูดอะไรอีก

"แม่..." ซุหยูพูดอีกครั้ง เธอต้องการให้หลิวหม่านซานขอโทษหลินหยาง

แต่หลินหยางไม่อยากจะเสียเวลากับหลิวหม่านซานแล้ว พูดเสียงจริงจัง: "เสี่ยวหยู เอาเถอะ พวกเรารีบไปที่สายตรวจเถอะ คาดเข็มขัดให้ดี!"

"เอ่อ...ขอโทษจริงๆ พี่เขย..." ซูหยูพูดด้วยใบหน้าขอโทษ

"ไม่เป็นอะไร"

หลินหยางพูดอย่างเฉยเมย เหยียบคันเร่งใหม่อีกครั้ง

"รถอะไร? หยิบเงินของเสี่ยวเหยียนมาซื้อ มีอะไรพิเศษ?" หลิวหม่านซานพึมพำ

แม้ว่าหลิวหม่านซานจะพูดเสียงเบา แต่หลินหยางก็ยังได้ยิน แต่เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ

ระหว่างทาง หลิวหม่านซานไม่พอใจ หยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความหาจางชิงหยู: "เธอไปซื้อรถให้ลูกเขยตั้งแต่เมื่อไหร่?"

จางชิงหยูตอบมาอย่างรวดเร็ว:

"รถอะไร? ฉันไม่ได้ซื้อรถให้เขา!"

"แล้วเขาไปเอารถโฟล์คสวาเกนมาจากใคร?" หลิวหม่านซานถามด้วยความแปลกใจ

"โฟล์คสวาเกนหรอ? ไม่ใช่ของครอบครัวฉัน หรือว่าขโมยมา หรือว่ายืมมา ครอบครัวฉันมีเงินเยอะหรอ? ซื้อรถให้เขาหรอ? ฉันคิดว่ามันเปลืองเงินที่จะซื้อรถให้เขานะ" จางชิงหยูพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

หลิวหม่านซานหัวเราะออกมา: "น่าจะยืมมาแหละ ไอคนไร้ประโยชน์นี่ กล้ามาแสดงอาการโมโหฉันหรอ..."

เธอปิดวีแชท จ้องไปที่หลินหยางและหัวเราะอย่างเยือกเย็ฯ

ไม่นาน รถก็หยุดลงที่หน้าสถานีตำรวจ

"พวกคุณเข้าไปก่อน ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ!" หลิวหม่านซานยิ้มให้กับซูหยู

"โอเค แม่ รีบเข้ามาละกัน"

ซูหยูพยักหน้าและเดินเข้าไปพร้อมหลินหยาง

ทั้งสองคนเข้าไปในสถานีตำรวจ สีหน้าของหลิวหม่านซานแสดงความโกรธทันที

เธอเดินไปด้านหน้ารถหลินหยาง จากนั้นก็กระทืบลงไป

"ไอสุนัขนี่ กล้ามาท้าทายฉันหรอ! ไอสารเลว! ไอชั่ว!"