สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 62

"ดีมากเลย ถ้าหากสามารถรักษาไอ้ลูกสุนัขตัวนี้ให้หาย ผมฉู่หงจะรู้สึกขอบคุณคุณอย่างมาก" ฉู่หงพูดด้วยอารมณ์ที่ซาบซึ้ง

"เห็นคนเจ็บแล้วช่วยเหลือเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้ว"

ชายชรายิ้มเล็กน้อยแล้วพูด หลังจากนั้นเตรียมหยิบเข็มเงินออกมา

แต่ในตอนนั้นเอง

"คุณปู่ มีคนโทรศัพท์มา!" มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งออกมาจากด้านในของคลีนิคพร้อมกับโทรศัพท์

"รอสักครู่"

ชายชรายิ้มเล็กน้อยแล้วพูด หลังจากนั้นเดินตรงไปรับโทรศัพท์

ผ่านไปสักพัก สีหน้าของชายชราเริ่มดูน่าเกลียดจนถึงขีดสุด

เขากดวางสาย สีหน้าที่เต็มไปด้วยความเมตตาก่อนหน้านี้หายไปหมดแล้ว มันถูกแทนที่ด้วยความโกรธที่ไม่มีวันสิ้นสุด

"คนคนนี้ชื่อฉู่เหย้าหางใช่หรือเปล่า?" ชายชราชี้คนไข้ที่นอนอยู่บนเตียงแล้วถาม

"ใช่…ผู้อาวุโสมีอะไรหรือเปล่า?" ฉู่หงถามด้วยความมึนงง

"ไม่รักษา ไม่รักษา! รบกวนพวกคุณช่วยพาเขาออกไปเดี๋ยวนี้ ไปเชิญมองคนอื่นเถอะ!" ชายชราพูดไล่อย่างไม่สบอารมณ์

"หา?"

ร่างกายของคนตระกูลฉู่สั่นสะท้านเหมือนโดนฟ้าผ่า

"ผู้อาวุโส อยู่ดีๆทำไมคุณถึงไม่ยอมรักษา?" ฉู่หงถามด้วยความร้อนรน

"ผมบอกว่าไม่รักษาก็คือไม่รักษา วันนี้ผมรักษาให้ทุกคนยกเว้นฉู่เหย้าหาง พวกคุณรีบพาตัวเขาเอาไปเถอะ!" ชายชราพูดด้วยความโกรธ

ฉู่หงกัดฟันแน่นคุกเข่าลงพื้นโดยตรง "ผู้อาวุโส ได้โปรด ลูกชายของผมยังหนุ่มยังแน่น ถ้าเกิดเขาไม่มีขาก็เท่ากับชีวิตของเขาก็จบสิ้นแล้ว ได้โปรดผู้อาวุโส ช่วยลูกชายของผมด้วยเถอะ!"

ฉู่หงในตอนนี้เริ่มรู้สึกกลัวแล้ว

เขาเป็นบุคคลระดับไหน แต่วันนี้กลับต้องมาคุกเข่าขอร้องแพทย์แผนจีนชราที่ไร้ชื่อเสียงคนหนึ่ง แต่ในเวลานี้ศักดิ์ศรีมันจะไปมีประโยชน์อะไร?

อย่างไรก็ตามเขามีเพียงลูกชายคนเดียว!

ชายชราที่เห็นสถานการณ์ทนดูไม่ได้ สุดท้ายถอนหายใจแล้วพูดอย่างช่วยไม่ได้ "เห้อ คุณฉู่ พูดตามตรง ถึงคุณจะคุกเข่าให้ผมแบบนี้ผมก็ไม่มีทางช่วยลูกชายของคุณ และถึงขั้นไม่มีหมอคนไหนในเมืองเจียงเฉินช่วยลูกชายของคุณ!"

"เพราะอะไร?" ฉู่หงถามด้วยความมึนงง

"เพราะพวกคุณสร้างความไม่พอใจให้กับหมอเทวดาหลิน!" ชายชราพูดตำหนิด้วยความโกรธ

"หมอ…หมอเทวดาหลิน?" ร่างกายของฉู่หงสั่นสะท้านเหมือนโดนฟ้าผ่า

ประเมินต่ำเกินไป!

ฉู่หงประเมินสถานะของหมอเทวดาหลินในเมืองเจียงเฉินหรือแม้กระทั่งทั่วประเทศต่ำเกินไป

เพราะเขา วงการการแพทย์จีนถึงสามารถพลิกกระแสเอาชนะแพทย์เกาหลี

เพราะเขา แพทย์แผนจีนทุกคนถึงสามารถเชิดหน้าชูตา!

ถึงแม้ผู้คนมากมายจะไม่รู้ชื่อจริงของหมอเทวดาหลิน แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ

เพราะคำว่าหมอเทวดาหลิน มันได้กลายเป็นความเชื่อนับไม่ถ้วนของแพทย์แผนจีนในประเทศแล้ว

วินาทีนี้ แพทย์แผนจีนทั่วทั้งเมืองเจียงเฉินหรือแม้กระทั่งแพทย์แผนตะวันตกต่างก็ได้รับข่าวเรื่องหนึ่งเหมือนกัน นั่นก็คือฉู่เหย้าหางที่เป็นคนของตระกูลฉู่แห่งเมืองชางซื่อสร้างความไม่พอใจให้กับหมอเทวดาหลิน!

ไม่มีใครรู้ว่าฉู่เหย้าหางสร้างความไม่พอใจยังไง แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่ต้องไปใส่ใจ

เพราะแพทย์แผนจีนทุกคนในเมืองเจียงเฉินเข้าใจเหมือนกันหมด

ไม่ช่วย!

ไม่ว่าฉู่เหย้าหางคนนี้จะเป็นคนดีหรือร้าย รวยหรือจน

ไม่ช่วย!

อย่างไรก็ตามเขาสร้างความไม่พอใจให้กับหมอเทวดาหลิน! เขาลบหลู่ความเชื่อของแพทย์แผนจีนทั้งเมืองเจียงเฉิน

แน่นอน เรื่องนี้หลินหยางไม่ได้เป็นคนปล่อยข่าว หลินหยางก็ไม่ได้มีอารมณ์ที่จะไปทำแบบนี้ ทั้งหมดนี้หม่าไห่เป็นคนตั้งใจปล่อยเขาออกไป

และข่าวนี้ก็เกือบจะเอาชีวิตของฉู่เหย้าหาง

"ลูกชายของคุณกำลังจะสูญเสียขาแล้ว ถ้าหากคุณไม่อยากให้ลูกชายของคุณต้องนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิตที่เหลือ ผมขอแนะนำคุณพาเขาไปหาหมอเทวดาหลิน ไปอ้อนวอนขอร้องการให้อภัยจากเขา ถ้าหากหมอเทวดาหลินไม่พูด ทั่วทั้งเมืองเจียงเฉินไม่มีใครยอมรักษาให้ลูกคุณแน่นอน และไม่มีใครกล้ารักษาด้วย!" ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

ฉู่หงจ้องมองชายชราด้วยความตกตะลึง ในที่สุดเขาก็ลุกขึ้นโค้งคำนับให้กับชายชรา

"ขอบคุณผู้อาวุโส…"

"รีบไปเถอะ เวลามีจำกัด" ชายชราโบกมือ

ฉู่หงรีบสั่งให้คนยกฉู่เหย้าหางขึ้นมาแล้วตรงไปที่บ้านของหลินหยางทันที

ไม่นาน ฉู่หงก็พาฉู่เหย้าหางมายืนอยู่ที่หน้าบ้านของหลินหยาง

มีบอดี้การ์ดคนหนึ่งกำลังจะเดินเข้าไปเคาะประตู

"รอก่อน"

ฉู่หงพูดขึ้นอย่างเร่งรีบ

"นายท่าน…"