สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 66

ไม่ว่ายังไง นายท่านสองตระกูลหลิวนี่ก็น่าโมโหอย่างมาก ถึงเวลาเวลานั้นจะจัดการยังไง?

"เอาเถอะ ค่อยๆ ดูกันไป"

ซูเหยียนหนักแน่น

ในเวลานี้ ซูจางหยางเองก็พูดขึ้นมา

"ไม่เลว ไม่เลว หลินหยาง ซูเหยียน ครั้งนี้นับว่าพวกคุณร้ายจริงๆ! น่าสนใจ!"

"คุณยังหัวเราะได้อีกหรอหลังจากเสียไปหนึ่งล้าน เหมือนว่าคุณจะมีเงินมากนะ?" หลินหยางตอบ

"ก็พอดี อีกทั้งผมไม่ได้เสียหนึ่งล้านนี้ไป ร้านอาหารถูกปิดชั่วคราวเพื่อแก้ไข้ เดี๋ยวเงินนั้นก็คืนมาที่ผม นายท่านสองตระกูลหลิวไม่ใช่คนธรรมดา เขาไม่ยอมให้ชื่อเสียของเขาต้องเสียด้วยเงินเหล่านี้ และคุณหลินหยาง คุณแจ้งร้านอาหารนี้ ก็ทำให้นายท่านสองตระกูลหลิวขุ่นเคืองแล้ว คิดเถอะว่าจะเผชิญหน้ากับความโกรธของ นายท่านสองตระกูลหลิวอย่างไร?" ซูจางหยางหรี่ตามองซูเหยียน: "ดูภรรยาของคุณดีๆ ละกัน นายท่านสองตระกูลหลิวไม่ใช่คนที่ใช้ดีเท่าไหร่ เขาจับจ้องภรรยาที่สวยของคุณมานานแล้ว"

"หวังว่าเขจะกล้านะ" หลินหยางตอบอย่างเรียบเฉยพร้อมสายตาเยือกเย็น

"เฮ้อ ไม่รู้จักเจียมเสียจริงๆ พวกเราไปกันเถอะ"

ซูจางหวยางเดินยิ้มออกไปด้นนอกและหยุดลงอีกครั้ง

"ใช่แล้ว พรุ้งนี้น่าจะมีละครครั้งใหญ่รออยู่ที่บ้านของพวกคุณ รอดูเถอะ!" ซูจางหยางหัวเราะ

"ละคีหรอ?" ซูเหยียนผงะ

"พรุ้งนี้เดี๋ยวคุณก็รู้!"

ซูจางหยางจ้องขึ้นรถปอร์เช่และจากไป

"โมโหจริงๆ!" จางชิงหยูด่า

"จบกันแล้วครั้งนี้ นายท่านสองตระกูลหลิวจะทำอะไรบ้าง" ซูกวงกังวลใจ

"วางใจได้พ่อ ตอนนี้สังคมอยู่ภายใต้หลักนิติธรรม เขาจะกล้าทำอะไรในเวลากลางวันแสกๆ?" หลินหยางยิ้ม

"แกมันภัยพิบัติ คุณอยากจะฝังครอบครัวของพวกเรามากใช่ไหมหล่ะ?" จางชิงหยู จ้องหลินหยางอย่างโหดร้าย

"แม่ เรื่องนี้จะโทษหลินหยางไม่ได้นะ พวกเรารีบกลับไปกันเถอะ" ซูเหยียนตอบ

เกิดเรื่องแบบนี้แล้ว ใครก็ไม่มีอารมณ์จะกินข้าว ทั้งสี่คนกลับบ้านไปด้วยความหดหู่

จากนั้นเช้าวันต่อมา

ติ้งติ้งติ้ง

"ใครหน่ะ?" จางชชิงหยู้เดินไปด้วยมวงต่อสลัว

จู่ๆ เมื่อเปิดประตูออกมา คนในเครื่องแบบหลายคนก็เดินเข้ามา

"ใครคือซูกวง?" ชายคนหนึ่งถามอย่างจริงจัง

"คุณ...คุณ...คุณทั้งหลาย พวกคุณมาหาซูกวงทำไมกันหรอ?" จางชิงหยูถามเสียงสั่น

"พวกเราสงสัยว่าเขาเกี่ยวข้องกับคดีฉ้อโกงทางการค้าขอให้เขากลับไปให้การสืบสวนด้วย นี่คือหมายจับ" ชายคนนั้นยื่นเอกสารออกมา และเข้าไปในห้องเพื่อจับกุมคน

"อะไรนะ? ฉ้อโกง? ผมไม่ได้ฉ้อโกงอะไร?" ซูกวงในชุดนอนตกใจ

"พวกคุณทำะไร?" จางชิงหยูเข้ามาแยกอย่างบ้าคลั่ง แต่ก็ถูกคนจับเอาไว้

"เรื่องอะไรกัน?" ซูเหยียนอึ้ง

"พวกคุณทั้งหลาย ผมขอดูคดีของพวกคุณหน่อยได้ไหม?" หลินหยางรีบถาม

"ได้!"

หลินหยางรับเอกสารมาสองสามใบ กวาดสายตาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

"หลินหยาง นี่มันเรื่องอะไรกัน? ทำไม...ทำไมพ่อถึงไปเกี่ยวข้องกับคดีฉ้อโกงได้?" ซูเหยียนถาม

"นี่ต้องถามคุณยา"

หลินหยางวางเอกสารลงและพูดเสียงแหบ

"คุณย่าหรอ?"

ซูเหยียนหายใจสั่น

ซูกวงถูกนำตัวไปแล้ว

จางชิงหยูนั่งร้องไห้อยู่บนโซฟา

หลินหยางไม่พูดอะไร

"ไม่น่าแปลกใจที่จู่ๆ ซูจางหยางจะมีเงินขนาดนั้น จู่ๆ จะมีรถปอร์เช่ขับได้ ตระกูลซูของพวกเขาโกงหัวหน้าบริษัทเหล่านั้นหลายสิบล้าน สุดท้ายแล้วก็โทษความผิดมาที่ซูกวง พวกเขา ไอพวกเลว ไอพวกผี! ฮื่อๆๆ..."

จางชิงหยูเอ่ยปากด่า

หลังจากด่าเสร็จ ก็ทำหน้าร้องไห้ ไม่ทำอะไร

หลังออกจากบ้านตระกูลซู พวกเขาจะแข่งขันกับตระกูลซูได้อย่างไร

"แม่? ไม่เป็นไร ทางตำรวจจะคืนความบริสุทธิ์ให้กับพ่อ เรื่องนี้จะต้องถูกเปิดเผย!" ซูเหยียนปลอบ

"เป็นไปได้ยังไง? พ่อของเธอไม่ได้มีอะไรน่าเชื่อเลย? เขาฟังคุณย่ามากที่สุด ไม่แปลกใจที่หลายวันก่อนจู่ๆ เขาก็ออกบ้านเอาของไปให้คุณย่า ฉันเห็นเข้าถูกคุณย่าหลอกเซ็นสัญญา เขามีความต่อต้านคุณย่าที่ไหนหล่ะ มันไม่ง่ายเลยที่จะถูกหลอกให้รับแพะรับบาป แม้ว่าคุณจะรู้ความจริงก็ไม่มีอะไรทำเลย เงินนี้เป็นเงินของพ่อคุณ!" จางชิงหยูพูดพลางร้องไห้

ซูเหยียนหน้าซีด กอดจางชิงหยู