ตระกูลหวัง
"อะไรนะ? รักษาฟรี?"
ผู้เฒ่าหวังที่นั่งอยู่ในห้องหนังสือรู้สึกอึ้ง มองหวังคังที่เดินเข้ามาอย่างไม่เชื่อสายตา
"พ่อ พ่อคิดว่าหมอเทวดาหลินต้องการทำอะไรกันแน่? อยู่ดีๆเขาเปิดทำการรักษาฟรีทำไม? การเปิดรักษาการกุศลแบบนี้ช่วยแก้ปัญหาในปัจจุบันของหยางหัวได้เหรอ?" หวังคังถามด้วยความสงสัย
ผู้เฒ่าหวังเงียบไปสักพัก พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "แกลองไปถามดูหรือยัง การรักษาของพรุ่งนี้มีแต่หมอเทวดาหลินคนเดียวใช่หรือเปล่า?"
"เรื่องนี้…ผมไม่รู้ บนอินเทอร์เน็ตบอกว่าพรุ่งนี้เช้าสิบโมง หมอเทวดาจะเปิดทำการรักษาฟรีที่หน้าประตูบริษัทหยางหัวกรุ๊ป นอกเหนือจากนี้ก็ไม่มีข้อมูลอะไรอีกเลย" หวังคังส่ายหัวแล้วพูด
ผู้เฒ่าหวังขมวดคิ้วแน่นทันที
"ผิดปกติ ผิดปกติ…" เขาพูดพึมพำ ครุ่นคิดไม่หยุด
"พ่อ ผิดปกติยังไง? นี่เป็นทางเดียวที่หมอเทวดาหลินสามารถยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองในตอนนี้! เขาเปิดทำการรักษาฟรีก็สมเหตุสมผลแล้ว" หวังคังยิ้มแล้วพูด "เขาไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว"
"การเปิดทำการรักษาฟรีเป็นทางเลือกที่ไม่เลวก็จริง แต่ว่า…แค่การรักษาฟรีอย่างเดียว มันสามารถลบคำวิพากษ์วิจารณ์ที่มีต่อหยางหัวกรุ๊ปได้จริงเหรอ? มันสามารถหยุดข่าวลือพวกนั้นได้จริงเหรอ? เกรงว่าผลลัพธ์คงไม่ดีขนาดนั้น!" ผู้เฒ่าหวังส่ายหัวแล้วพูด
"ถึงผลลัพธ์จะไม่เป็นไปตามที่คาดก็ช่วยไม่ได้ หยางหัวในตอนนี้ยังมีทางเลือกอื่นอีกเหรอ?"
ผู้เฒ่าหวังไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาเงียบไปสักพัก พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "แกลองแวะไปถามข่าวคราวจากคนรู้จักที่สมาคมการแพทย์แห่งเจียงเฉิน"
"ถามข่าวอะไร?" หวังคังรู้สึกอึ้ง
"ลองถามดูว่าจะมีหมอที่มีชื่อเสียงอะไรแบบนี้เดินทางมาเจียงเฉินหรือเปล่า"
"เรื่องนี้…ก็ได้"
หวังคังงงเป็นไก่ตาแตก แต่ก็ยังพยักหน้าแล้วเดินออกจากห้อง
ผู้เฒ่าหวังเอนกายลงพิงเก้าอี้ สูดหายใจเข้าลึกๆ จ้องนาฬิกาที่แขวนอยู่บนกำแพงด้วยสายตาที่เหม่อลอยเล็กน้อย
"พรุ่งนี้ น่าจะเป็นเหตุการณ์ที่ส่งผลกระทบไปทั่วเจียงเฉินหรือแม้กระทั่งทั่วประเทศ หยางหัวจะตกอยู่ในขั้นวิกฤตหรือก้าวออกมาขึ้นอยู่กับความสามารถของคุณแล้ว ประธานหลิน…"
ภายในห้องทำงาน
เลิ้นกุยเพิ่งวางสายจากจูหนานอัน บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ขี้เล่น
"รักษาฟรี? น่าขำ ผมต้องยอมรับว่าทักษะการแพทย์ของคุณไม่ธรรมดา คุณสามารถพิสูจน์ให้คนบางส่วนเห็นว่ายาของคุณคือของจริง คุณเป็นผู้บริสุทธิ์ แต่คุณสามารถพิสูจน์ให้คนทั้งโลกเห็นหรือเปล่า? หมอเทวดาหลิน คุณมีแค่ปากเดียว แต่พวกเรามีมากขนาดนี้ คุณคิดว่าทุกคนจะเชื่อใคร? การกระทำของคุณมันไร้ประโยชน์" เลิ้นกุยพูดพึมพำกับตนเอง ในแววตาเต็มไปด้วยความมั่นใจ
"ประธานเลิ้น คุณคิดเห็นยังไงกับการรักษาฟรีครั้งนี้ของประธานหลิน?" คนที่อยู่ด้านข้างยิ้มแล้วถาม
"เขาเป็นสุนัขจนตรอกที่ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว ทำได้แต่ใช้ความสามารถของตัวเองมาเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ แต่น่าเสียดาย สถานการณ์ในปัจจุบันไม่ใช่สิ่งที่ความสามารถของเขาจะทำได้อีกแล้ว!" เลิ้นกุยยิ้มแล้วพูด
"หมายความว่าหยางหัวแพ้แน่นอน?"
"ระยะเวลาห้าวันที่ประธานหลินพูดเอาไว้ พรุ่งนี้ก็เป็นวันที่ห้าแล้ว ถ้าหากยาตัวใหม่ของเขายังไม่สามารถเข้าตลาด ชื่อเสียงความน่าเชื่อถือของเขาก็จะลดลง พวกเราแค่ต้องสร้างกระแสทำลายความน่าเชื่อถือสุดท้ายของหยางหัวอีกครั้ง หลังจากนั้นบริษัทนับร้อยอย่างพวกเรากระโดดเข้าไปฉีกกระชากพร้อมกัน เชื่อว่าต้องสามารถกลืนกินยักษ์ใหญ่อย่างหยางหัวได้แน่นอน หยางหัวถูกกำหนดให้กลายเป็นประวัติศาสตร์!" เลิ้นกุยหัวเราะเสียงดัง
"แผนการของประธานเลิ้นเฉียบแหลมมาก! ท้ายที่สุดประธานหลินคนนั้นก็ยังเด็กเกินไป ไร้เดียงสาเกินไป!"
"ใช่ เด็กไม่พอทำตัวอวดดีอีก! คนหนุ่มสาวมีความเย่อหยิ่งเป็นเรื่องดี แต่ก็ต้องดูสถานการณ์ด้วย ประธานหลินต้องชดใช้ในสิ่งที่เขากระทำ!"
.....
หลินหยางขับรถเฟอรารี่ของเขาไปจอดถนนฝั่งตรงข้ามของเยว่เหยียนอินเตอร์เนชั่นแนล หลังจากนั้นก้าวเท้าเดินเข้าไปในประตู
ดึกแล้ว
แต่ไฟห้องของซูเหยียนยังเปิดอยู่
เธอราวกับนอนไม่หลับ กำลังนั่งดูเอกสารอยู่บนโต๊ะทำงาน ด้านข้างมีไวน์วางไว้หนึ่งแก้ว
เธอกุมหน้าผากของตนเองเหมือนปวดหัว ขมวดคิ้วแน่น
"ผมจำได้ว่าคุณไม่ชอบดื่มไวน์?" หลินหยางเดินเข้ามา
"ช่วงนี้ถ้าไม่พึ่งแอลกอฮอล์ ฉันคงจะนอนไม่หลับ" ซูเหยียนเงยหน้าขึ้นพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง
"เป็นเพราะเรื่องของหยางหัวเหรอ?" หลินหยางพูด
"เรื่องของหยางหัวส่งผลกระทบต่อบริษัทฉันมาก โดยเฉพาะเรื่องยาตัวใหม่ช่วงสองวันนี้" ซูเหยียนถอนหายใจ "ครั้งนี้…วงการธุรกิจทั้งประเทศคงต้องจัดอันดับใหม่"
"คุณตั้งใจจะทำยังไง?" หลินหยางถาม
"เลิ้นกุยเคยมาเชิญฉันไปร่วมมือกับพวกเขา แต่ว่าฉันปฏิเสธ" ซูเหยียนถอนหายใจ
"ฮืม?" หลินหยางรู้สึกประหลาดใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...