สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 852

ความแข็งแกร่งของหลินหยางอยู่เหนือความคาดหมายของทุกคน

มองดูศิษย์พี่ใหญ่ที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาพ่ายแพ้อีกฝ่าย สีหน้าของคนพวกนี้ซีดขาวราวกับกระดาษ

โต้ตอบกลับ มันเป็นไปไม่ได้แล้ว!

ความแข็งแกร่งแตกต่างกันมากเกินไป

ถ้าหากศิษย์พี่สู้กับคนคนนี้ได้อย่างสูสีแล้วมาแพ้ทีหลัง แบบนั้นก็ยังพอสามารถยอมรับได้ แต่นี่…หลินหยางเป็นฝ่ายที่เหนือกว่าหลิวไห่หนานอย่างเห็นได้ชัด

น่ากลัวเกินไปแล้ว!

"เมื่อกี้คุณต้องการฆ่าผมถูกหรือเปล่า? งั้นตอนนี้ผมฆ่าคุณ มันก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไรมั้ง?"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ ยกแขนขึ้นรวบรวมพละกำลัง เตรียมตัวตบเข้าไปที่ศีรษะของอีกฝ่ายอย่างแรง

ทุกคนรู้สึกตกตะลึง

แต่ก่อนที่จะได้เหวี่ยงฝ่ามือออกไป ทางด้านของหวู่เม่ยหนี่ตะโกนขึ้นอย่างกะทันหัน "อย่า!"

ทันทีที่สิ้นเสียง เธอพุ่งเข้าไปคุกเข่าลงต่อหน้าหลินหยาง พูดเสียงดัง "พี่ชาย ปล่อยศิษย์พี่ของฉันไปเถอะ! ขอแค่คุณยอมปล่อยศิษย์พี่! คุณจะสั่งให้พวกเราทำอะไรก็ยอม!"

"อะไรก็ยอม?" หลินหยางกวาดสายตามองคนทั้งกลุ่มแวบหนึ่ง ถามด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ "พวกคุณสามารถทำอะไรให้ผมบ้าง?"

ชีวิตของพวกเขาไม่มีค่าในมุมมองของหลินหยาง เพราะเหตุนี้ฆ่าหรือไม่ฆ่ามันก็ไม่สำคัญ

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่รู้จักรักชีวิตของตนเองเลยด้วยซ้ำ!

"พี่ชาย ที่คุณเดินทางมาเขาตงหวงเพราะงานประชุมใหญ่ตงหวงใช่หรือเปล่า?"

"ใช่"

"ในเมื่อเป็นแบบนั้น พวกเราสามารถพาคุณเข้าร่วมงานประชุมใหญ่ตงหวง" หวู่เม่ยหนี่เค้นรอยยิ้มออกมาแล้วพูด

"พวกคุณพาผมเข้าร่วมงานประชุมใหญ่ตงหวง?" หลินหยางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "ก็ไหนบอกว่ามีตราสัญลักษณ์โม่ฮั่วก็สามารถเข้าร่วมงานประชุมใหญ่ตงหวงไม่ใช่เหรอ? ต้องให้พวกคุณพาผมไปด้วยเหรอ?"

"พี่ชาย มีแค่ตราสัญลักษณ์โม่ฮั่วอย่างเดียวไม่พอ!"

"หมายความว่ายังไง?"

"ตราสัญลักษณ์โม่ฮั่วเป็นเพียงคุณสมบัติในการเข้าร่วมงานประชุมใหญ่ แต่สถานะเข้าร่วมการแข่งขันของคุณล่ะ? พี่ชาย คุณมีหรือเปล่า?" หวู่เม่ยหนี่ถาม

"สถานะ?" หลินหยางขมวดคิ้ว

"พี่ชาย แค่ดูก็รู้ว่าคุณไม่ใช่คนของนิกายตงหวง! ถ้าคุณเดินเข้าไปในนิกายตงหวงของเราพร้อมกับตราสัญลักษณ์โม่ฮั่ว มีโอกาสแปดส่วนที่คุณจะโดนไล่ออกมา หรือแม้กระทั่งนำไปสู่ความตาย!" หวู่เม่ยหนี่พูด

"ทำไมคุณถึงพูดแบบนี้?"

"พี่ชาย ในเมื่อคุณกล้าเดินทางมาเข้าร่วมงานประชุมใหญ่ตงหวงที่เขาตงหวงของเรา แสดงว่าต้องรู้ความหมายของงานประชุมใหญ่ตงหวง! นิกายตงหวงของเราถูกแบ่งออกเป็นกิ่งก้านสาขามากมาย แต่ละสาขาล้วนแต่มีอาวุโสเป็นผู้นำ อาวุโสมากมายหวังต้องการเป็นผู้ชนะในงานประชุมใหญ่ตงหวง เพื่อครอบครองเขาตงหวง สืบทอดตำแหน่งเจ้านิกายต่อ กลายเป็นเทพเจ้าตงหวงคนใหม่! แต่ว่า…ความแข็งแกร่งของอาวุโสแต่ละฝ่ายไม่เท่าเทียมกัน อาวุโสบางคนก็อ่อนแออย่างเห็นได้ชัด ไม่มีความหวังในการเข้าชิงตำแหน่งเจ้านิกาย แต่พวกเขาคิดว่ามันไม่ยุติธรรม ในเวลาแบบนี้ควรทำยังไง? ง่ายมาก! นั่นก็คือการเชิญคนนอกมาช่วย!"

"มีอาวุโสไม่น้อยแอบติดต่อยอดฝีมือโลกภายนอก บรรลุเงื่อนไขข้อตกลงกับพวกเขา เชิญพวกเขามาเป็นตัวแทนเข้าร่วมงานประชุมใหญ่ หลังจากตนเองได้ตำแหน่งเจ้านิกาย ก็จะมอบผลประโยชน์ให้อีกฝ่าย"

"เพราะเหตุนี้ ปัจจุบันมีผู้คนจากทั่วสารทิศมารวมตัวกันที่เขาตงหวงไม่น้อยแล้ว"

"แน่นอน ก็มีคนไม่น้อยที่เดินทางมาเพื่อหาผลประโยชน์โดยไม่ได้รับเชิญเช่นกัน!"

"พี่ชาย คุณแข็งแกร่งมากขนาดนี้ ต้องมาเพราะงานประชุมใหญ่แน่นอน แต่ไม่มีคนนำทางให้คุณ ดังนั้นฉันจึงคิดว่าคุณไม่ใช่คนที่ถูกเชิญด้วยอาวุโสคนใดคนหนึ่งแน่นอน เพราะเหตุนี้ ถ้าคุณยอมปล่อยพวกเรา พวกเราจะเชิญคุณเป็นตัวแทนของสาขา ทำให้คุณเข้าร่วมงานประชุมใหญ่ตงหวงได้อย่างราบรื่น คุณเห็นว่ายังไง?"

หวู่เม่ยหนี่พูดอย่างคล่องแคล่ว

หลินหยางได้ยินแล้วรู้สึกประหลาดใจมาก

ไม่เคยคิดมาก่อนว่ามีเรื่องแบบนี้ด้วย

"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง"

เขาพยักหน้า ลดมือของตนเองลง

"ถ้าเป็นแบบนั้น ผมจะไว้ชีวิตพวกคุณสักครั้งก็แล้วกัน พวกคุณพาผมเข้าร่วมงานประชุมใหญ่ ผมไม่ทำร้ายพวกคุณ!"

"ขอบคุณพี่ชาย ขอบคุณพี่ชาย!"

หวู่หนี่เม่ยพูดด้วยความซาบซึ้ง

คนที่เหลือก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก มีความรู้สึกเหมือนเพิ่งผ่านพ้นวิบากกรรมครั้งใหญ่มา

"ศิษย์พี่ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?" หวู่เม่ยหนี่ประคองหลิวไห่หนานลุกขึ้นแล้วถาม

"ผมไม่เป็นไร…" ผู้ชายคนนั้นถอนหายใจแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

"พวกเรารีบกลับกันเถอะ"

"ได้…"

ผู้ชายคนนั้นมองหลินหยางด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง ในแววตายังมีความกลัวปรากฏให้เห็น

"ศิษย์พี่ ตอนนี้ศิษย์พี่คนอื่นเดินลำบาก พวกเราต้องกลับไปขอให้อาจารย์ส่งคนมารับพวกเขากลับ" หญิงสาวก่อนหน้านี้เดินเข้ามาพูดด้วยความระมัดระวัง

ผู้ชายคนนั้นกวาดมองสถานที่เกิดเหตุ สีหน้าเคร่งขรึม ผลักหวู่เม่ยหนี่ออกแล้วพูดเสียงเบา "พวกคุณลองไปตามศิษย์น้องคนอื่นที่อาจารย์มา มีหลายคนที่ไม่ได้ถือว่าบาดเจ็บสาหัส ให้พวกเขามาช่วยยกคน"

"ได้ศิษย์พี่" หวู่เม่ยหนี่พยักหน้า หันหลังแล้วเตรียมตัวเดินจากไป