สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 882

การโจมตีกระบวนท่าแรกของหลินหยางทำให้ผู้คนรู้สึกตกตะลึง แม้กระทั่งชายชราก็รู้สึกประหลาดใจ

แต่นั่นไม่ได้แปลว่าสามารถตัดสินผลแพ้ชนะ

ชายชราสามารถยืนได้อย่างมั่นคง สะบัดแขนของตนเอง เงยหน้าขึ้นมองหลินหยางด้วยความประหลาดใจ

"น่าทึ่งมาก ไอ้หนู คุณฝึกยังไงถึงมีความเร็วและพละกำลังระดับนี้? นี่มันไม่ใช่ระดับที่เด็กหนุ่มอย่างคุณควรจะมี"

"ผู้อาวุโสกลัวแล้วเหรอ?" หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"เหอะ ชมแค่คำสองคำ ตัวลอยขึ้นไปถึงบนฟ้าเลยเหรอ? คุณคงจะไม่รู้จักความยิ่งใหญ่ของเส้นทางแห่งยุทธ ส่วนคุณก็เป็นแค่กบในกะลาเท่านั้น!"

ชายชราตั้งท่า ย่อเข่าทั้งสองข้างลง เขาทั้งคู่จมอยู่ในกองดิน ท่าทางของเขาราวกับเริ่มเอาจริงแล้ว ชายชราตะคอก "ไอ้หนู คอยดูให้ดี!"

"เข้ามาเลย!"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

เห็นเพียงชายชราถีบเท้าอย่างกะทันหัน

ปัง!

พื้นดินสั่นสะเทือน

หลังจากนั้นชายชราหายไปจากตรงที่เดิม

กระแสลมสายหนึ่งพุ่งตรงเข้าไปหาหลินหยาง

ตอนที่มองเห็นอย่างชัดเจน ร่างกายของชายชรามาปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าของหลินหยางแล้ว มือที่เหี่ยวแห้งกลายเป็นหมัดทะลวงเข้าไปหาใบหน้าและหัวใจของหลินหยางพร้อมกัน

พลังลมปราณควบแน่นอยู่บนนิ้วมือทั้งสิบ

เป็นกระบวนท่าสังหาร!

ทันทีที่ชายชราเริ่มลงมือ ไม่คิดจะปราณีแม้แต่นิดเดียว

ต้องการฆ่าโดยตรง!

แต่ว่า…

ตอนที่หมัดของเขาเพิ่งเข้าใกล้หลินหยาง

เพี๊ยะ!

มีเสียงที่แปลกประหลาดสองสายดังขึ้น

เห็นเพียงแขนทั้งสองข้างของชายชราหยุดชะงักอย่างกะทันหัน

หันไปมอง

พบว่าหมัดทั้งคู่ของเขาโดนหลินหยางใช้ฝ่ามือรับเอาไว้

ไม่สามารถเข้าใกล้ได้อีก!

"หา! ! !"

ทุกคนตกตะลึง

มีเสียงฮือฮาดังขึ้น!

แต่ละคนเบิกตากว้างจนลูกตาแทบหลุดออกมาแล้ว

ลมหายใจของชายชราก็สั่นสะท้านเช่นกัน

แต่เขาไม่ยอมแพ้แค่นี้ ออกแรงอย่างกะทันหัน หมัดทั้งคู่รัวใส่หลินหยางอย่างบ้าคลั่งราวกับปืนกล

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง…

เสียงมันดังขึ้นอย่างต่อเนื่องราวกับพายุโหมกระหน่ำ ลมหายใจของทุกคนหยุดชะงัก

แต่หลินหยางไม่เร่งไม่รีบ ยกแขนขึ้นตั้งรับอย่างใจเย็น

ทุกฝ่ามือสามารถรับทุกหมัดได้อย่างแม่นยำ

ไม่สามารถล่วงล้ำมากกว่านี้!

ท้ายที่สุด

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

เสียงที่น่าอึดอัดใจดังขึ้น

หมัดที่รุนแรงทั้งคู่หยุดชะงักอย่างกะทันหัน

ที่แท้หลินหยางออกแรงคว้าพวกมันเอาไว้โดยตรง

ชายชราเบิกตากว้าง

"ผู้อาวุโส! ตอนนี้ถึงคราวของผมบ้างแล้วมั้ง?"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย แววตาเย็นชาลงอย่างกะทันหัน เขาปล่อยมือข้างหนึ่ง พลิกฝ่ามือเป็นกรงเล็บพุ่งตรงเข้าไปหาลำคอของชายชรา

"ไอ้ตัวเหม็น! ไสหัวไป!"

ชายชราส่งเสียงคำราม หมัดกลายเป็นกรงเล็บเช่นกัน ต้องการคว้าข้อมือของหลินหยาง

กรงเล็บของเขาดุดันยิ่งกว่ากรงเล็บนกอินทรี เมื่อไหร่ที่ถูกจับได้ กระดูกและเนื้อต้องแยกออกจากกันแน่นอน

แต่ก่อนที่กรงเล็บของเขาจะไปถึง กรงเล็บของหลินหยางไปถึงก่อน สามารถคว้าคอของชายชราได้โดยตรง

"อ๊าก!"

ลมหายใจของชายชราหยุดชะงัก

หลินหยางออกแรงทุ่มชายชราใส่พื้นอย่างแรง

ปัง!

เสียงดังสนั่นดังก้องไปทั่ว

พื้นดินสั่นสะเทือน

ปรากฏให้เห็นรอยแตกร้าวที่เหมือนกับใยแมงมุม

ตรงตำแหน่งที่ชายชราทุ่มลงไปมีเศษหินเศษดินกระเด็นไปทั่วทันที

พลังสั่นสะเทือนที่น่าสะพรึงกลัวถึงขั้นแผ่ขยายไปทั่ว มีผู้คนไม่น้อยที่ยืนไม่นิ่งล้มลงบนพื้น

ทว่าก่อนที่ทุกคนจะตั้งสติได้

ฟิ้ว!

ร่างกายของชายชราลอยกระเด็นออกไปอีกครั้งเหมือนลูกกระสุนระเบิด กระแทกใส่เนินกองดินที่อยู่อีกด้านหนึ่ง

ปัง!

กองเนินดินถูกชนจนราบ

ร่างกายของชายชราล้มอยู่ในกองเศษหินเศษดิน ท่าทางดูสะบักสะบอม และกำลังไอไม่หยุด

โดยรอบเงียบสนิท

ไม่มีใครสามารถพูดอะไรได้อีกแล้ว

เพราะภาพที่เกิดขึ้น…มันน่าตกใจมาก!

หรงซิงหงลืมตาอ้าปากค้าง

เจิ้งตานก็ตกตะลึงเช่นกัน

ซ่าวไห่ขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเคร่งขรึมจนถึงขีดสุด

ส่วนซูโม่หยุน หลิวซื่อเฟิงและคนอื่นเงียบขรึมไม่พูดอะไร