สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 889

แค่ว่าการโจมตีเข้ามาในเวลาเดียวกันของทุกคนในครั้งนี้ไม่ได้รุนแรงเหมือนครั้งก่อน

เห็นได้ชัดว่าทุกคนออมมือไว้บ้าง

พวกเขารู้ว่ามันไม่ยากเลยที่จะร่วมมือกันเพื่อฆ่าคนที่หยิ่งยโสนี้ จึงออมมือไว้บ้าง แรงที่เหลือค่อยใช้ไว้แย่งชิงแหวนหลังจากที่หลินฆ่าหลินหยางเสร็จ เท่านี้ก็จะได้เปรียบ

แต่น่าเสียหายที่พวกเขาพร้อมกันไม่ใช้แรงทั้งหมด จุดนี้จึงทำให้หลินหยางมีโอกาส

หลินหยางใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ พุ่งไปด้านหน้าอย่างไม่เกรงกลัว

แม้ว่าฝ่ามือที่เขากระแทกออกไปไม่เร็ว แต่มันดูเชี่ยวชาญ ไม่กี่ฝ่ามืออาวุโสเหล่านั้นก็ล้มลงกับฟื้น ขาดลมหายใจ ลุกขึ้นมาไม่ได้

"อะไร?"

สีหน้าของคนเหล่านั้นเปลี่ยน

"ถึงเวลานี้แล้ว พวกคุณจะยังจะไม่ใช้แรงทั้งหมดหรอ? ก็จะโดนเขาโจมตีแบบนี้ทีละคน!" ซูมู่หยุนตะโกน

"อาวุโสใหญ่ คุณพูดแบบนี้งั้นคุณก็ไปสิ" ช่าวไห่พูดเสียงแหบ

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อยากออกหน้า

เขาที่ฝึกตงหวงหวนหยูมาแล้วจึงมีความมั่นใจในตัวเอง

ซูมู่หยุนกำหมัดแน่น สายตาที่มองช่าวไห่เยือกเย็นขึ้นเรื่อยๆ

อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่ได้ใช้แรงทั้งหมดเช่นกัน เพียงต่อสู้และถอยกลับไปพร้อมกันทุกคน

เห็นได้ชัดว่าเขาก็มีความเห็นคิดเช่นนี้เหมือนกัน

หลังจากต่อสู้อยู่พักหนึ่ง หลินหยางไม่เพียงแต่ไม่เป็นอะไร แต่ทุกคนกลับถูกหลินหยางกดดันจนหอบ

หลินหยางไม่เกรงใจเช่นกัน เขาพุ่งเข้าไปเหมือนเสือ

อาวุโสคนหนึ่งรีบร้อน ไม่กล้าที่จะออมแรงไว้อีกต่อไปแล้ว ตะโกนออกมา แทงกระบี่ยาวเข้ามาทางหลินหยาง

แต่หลินหยางดีดฝ่ามือกลับ

เข็มเงินพุ่งเข้าไปทะลุกระบี่และร่างของอาวุโสคนนั้น

ร่างของอาวุโสเหมือนไฟฟ้าช็อต หลังจากสั่นอยู่สักพัก เขาก็นิ่งลง

หลินหยางเข้าใกล้อย่างรวดเร็ว และตบเข็มเงินใส่เขาอีก

พัฟ!

เข็มเงินพุ่งผ่าร่างกายของเขา

อาวุโสกระอักเลือดออกมาและล้มลงกับพื้น

ทุกคนตกตะลึง

ซูมู่หยุน หลิ่วซื่อเฟิง ช่าวไห่เหมือนเห็นผี

ในทางกลับกันซีมู่หลินและจิ่วโหรวลังเลสักพัก

"อาวุโสสี่! คุณว่ายังไง?"

"เด็กนี่เจตนาฆ่ามากเกินไป จะให้แหวนศักดิ์สิทธิ์ตกไปอยู่ในมือของเขาไม่ได้ พวกเขาไม่สน พวกเราเข้าไป!" ซีมู่หลินพูดอย่างจริงจัง

"โอเค พวกเราแย่งแหวนศักดิ์สิทธิ์มา ใช้วิธีการของเราเพื่อเลือกเจ้านิกาย!" จิ่วโหรวตะโกน

ทั้งสองคนพุ่งไปทางหลินหยาง

ซีมู่หลินและจิ่วโหรนเข้าโจมตีหลินหยาง เพื่อให้อีกสามคนมีโอกาส

หลิ่วซื่อเฟิงคว้าโอกาส กระโดดไปด้านหลังหลินหยางและตบอย่างดุเดือด

ฝ่ามือนั้นเพียงพอที่จะหักเหล็กและทองได้

ซูมู่หยุนและช่าวไห่เห็นสถานการณ์เข้าก็ไม่ออมแรงอีกต่อไป

หากพวกเขาสามารถฆ่าหลินหยางได้ด้วยการโจมตีนี้ พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องเสียแรงอีกแล้ว

อย่างไรก็ตามเมื่อทุกคนปิดล้อมโจมตีหลินหยาง จู่ๆ หลินหยางก็เงยหน้าขึ้น มีความเยือกเย็นในสายตาของเขา ยกมือขึ้นและโบกไปรอบๆ

พัฟ พัฟ พัฟ พัฟ...

เข็มหลายเล่มพุ่งออกมาเหมือนดาวตงที่กระจายไปรอบทิศทาง

"ไม่ดีแล้ว!"

"หลบเร็ว!"

เสียงอุทานของคนโดยรอบดังขึ้น

แต่...ไม่ทันแล้ว!

เข็มเงินพุ่งอย่างบ้าคลั่งเหมือนดาวตก

ทันใดนั้น สายของอาวุโสรอบๆ ก็มีแค่ภาพเดียว

ดวงดาวที่วุ่นวาย!

เมื่อพวกเขามองอย่างชัดเจนก็รู้ว่ามันเป็นเข็มเงิน อยากจะหลบ..แต่ไม่ทันแล้ว

ฉึก! ฉึก! ฉึก! ฉึก! ฉึก! ฉึก...

เสียงเนื้อโดนแทงดังขึ้น

อาวุโสแต่ละคนถอยออกไป พยายามตรวจร่างกายของตัวเอง