สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 89

"ไอ้เศรษฐีช่วงค่ำคืน!" ซูหยูพูดด้วยความโกรธ "เอาเป็นว่าฉันขอเตือนคุณไว้ก่อน ต่อไปบอกให้ลูกชายของคุณเลิกมายุ่งกับเสี่ยวชิง! แล้วก็ บอกให้ลูกชายของคุณเลิกไปสร้างข่าวลือว่าเสี่ยวชิงเป็นแฟนของเขาในโรงเรียนได้แล้ว! เสี่ยวชิงของเราไม่อยากโดนคนอื่นนินทา"

"เหอเหอ มันคงจะเป็นเรื่องยาก! มีเงินสักอย่างอยากทำอะไรก็ได้ พอลูกชายของฉันโยนเงินออกไปมีใครบ้างจะไม่ยอมรับ?" ผู้ชายตัวอ้วนยิ้มแล้วพูด

"คุณ…มีเงินแล้วสูงส่งมากเลยหรือยังไง!" ซูหยูโกรธจนหน้าอกกระพือขึ้นลงไม่หยุด

"Sorry! มีเงินแล้วมันก็สูงส่งจริงนั้นแหละ!" ผู้ชายตัวอ้วนเหลือบมองเธอแวบหนึ่ง หลังจากนั้นยักไหล่แล้วพูด

เด็กหนุ่มผมทองที่อยู่ด้านข้างรีบก้าวออกมาพูดด้วยอารมณ์ที่ลึกซึ้ง "เสี่ยวชิง! เบบี๋ ผมรักคุณมาก ตอบตกลงคบกับผมเถอะ! ต่อไปผมจะสั่งให้คนขับรถของบ้านผมขับรถเบนซ์ไปรับส่งคุณที่โรงเรียนทุกวันเลย ความจริงคุณไม่ต้องเรียนหนังสือแล้วด้วยซ้ำ บ้านผมมีเงินพอที่จะให้คุณเพลิดเพลินกับชีวิต ตอบตกลงผมเถอะ! ขอเพียงแค่คุณตอบตกลง คุณจะมีเงินใช้ไปตลอดทั้งชีวิต"

"พี่…" ซูเสี่ยวชิงกลัวจนขดตัวเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของซูหยู เธอพูดด้วยเสียงที่สั่นเทา

"เสี่ยวชิงไม่ต้องกลัว พี่อยู่นี่แล้ว ไม่ต้องสนใจคนพวกนี้ พี่จะพาเธอกลับบ้านเดี๋ยวนี้" ซูหยูพูดปลอบใจ

"อืม" ซูเสี่ยวชิงพยักหน้าเล็กน้อย

"เบบี๋!" เด็กหนุ่มผมทองเริ่มร้อนรนแล้ว

"ไอ้หนู ลุยสิ!" ผู้ชายตัวอ้วนที่อยู่ด้านข้างรีบพูดขึ้น

"พ่อ ผม…"

"แกจะกลัวอะไร? แกยังไม่บรรลุนิติภาวะไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ถ้าหากเกิดเรื่องขึ้นจริง พ่อของแกจะใช้เงินจัดการทุกอย่างให้แกเอง!" ผู้ชายตัวอ้วนพูดมห้กำลังใจลูกชาย

เด็กหนุ่มผมทองได้ยินแบบนี้ เขามีความมั่นใจขึ้นมาทันที

ถูกต้อง อายุของเขายังไม่ครบสิบแปดปี ยิ่งไปกว่านั้นครอบครัวมีฐานะดีขนาดนี้ยังต้องกลัวอะไรอีก?

เมื่อคิดได้แบบนี้ เด็กหนุ่มผมทองหรี่ตาลงแล้วเดินตรงเข้าไปหาเสี่ยวชิง

อย่าเห็นว่ามีซูหยูคอยปกป้อง ซูหยูก็เพิ่งจะมีอายุยี่สิบต้นๆ แขนขาผอมแห้ง ถ้าเกิดมีการลงมือขึ้นมาจริงเธอจะเอาอะไรไปสู้กับเด็กหนุ่มคนนั้น?

"นายคิดจะทำอะไร?" ซูหยูเริ่มกลัวแล้ว

"พี่สาว ได้โปรดอย่าห้ามผมกับเสี่ยวชิงเลย ไม่อย่างนั้นก็อย่าโทษผมก็แล้วกัน" เด็กหนุ่มผมทองหรี่ตาลงแล้วยิ้ม

"กลางวันแสกๆนายกล้าทำอะไรส่งเดชเหรอ? ระวังฉันจะแจ้งความ" ซูหยูกำโทรศัพท์ในมือแน่นและพูดด้วยเสียงที่สั่นเทา

"ก็โทรแจ้งความเลยสิ!"

เด็กหนุ่มผมทองยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด หลังจากนั้นเดินตรงไปข้างหน้าต่อ

แต่ในตอนนั้นเอง มีคนคนหนึ่งเดินตรงเข้ามา

"เสี่ยวชิง!"

ทันทีที่สิ้นเสียง ซูเสี่ยวชิงหันไปมองอย่างกะทันหัน แล้วพูดออกมาด้วยความดีใจทันที "พี่เขย?"

ซูหยูรู้สึกอึ้ง เธอก็อุทานออกมาโดยไม่รู้ตัวเหมือนกัน "หลินหยาง?"

ฝีเท้าของเด็กหนุ่มผมทองหยุดชะงักลง

"คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?" ซูหยูพูดด้วยความมึนงง

"ก็ต้องมารับเสี่ยวชิงกลับบ้านสิ" หลินหยางยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

"รับเสี่ยวชิง?"

ซูหยูเริ่มจะตามเหตุการณ์ไม่ทัน

อยู่ดีๆหลินหยางมารับน้องสาวของเธอได้ยังไง?

"คุณหนุ่ม! คุณเป็นใคร? อย่ามายุ่งเรื่องของชาวบ้านจะดีกว่า!" เด็กหนุ่มผมทองพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์

"ผมเป็นพี่เขยของเธอ! มารับเธอกลับบ้าน"

"รับ?" เด็กหนุ่มผมทองเดินไปหยุดอยู่ตรงด้านข้างของรถเบนซ์ที่จอดไว้ข้างถนนแล้วพูด "คุณเอาอะไรมารับเสี่ยวชิง? รถจักรยานไฟฟ้า? สามล้อ? หรือว่าคุณคิดจะให้เสี่ยวชิงเดินกลับบ้าน? ช่างเถอะ ให้เสี่ยวชิงนั่งรถเบนซ์ของผมกลับไปมันจะไม่สบายกว่าเหรอ?"

"เสี่ยวชิงคงจะไม่คุ้นชินกับรถเบนซ์หรอก" หลินหยางส่ายหัวแล้วพูด

"เหอเหอ มันก็จริง บ้านของพวกคุณไม่มีรถเบนซ์สักหน่อย เสี่ยวชิงก็ต้องไม่ชินเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว" เด็กหนุ่มผมทองยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

แต่แล้วในตอนนั้นเอง ตรงถนนมีรถหรูขบวนหนึ่งขับตรงเข้ามาอย่างกะทันหัน

มีทั้งรถแลมโบกินี่ เฟอร์รารี แอสตันมาร์ติน เบนท์ลีย์และโรลส์รอยซ์

เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มไปทั่วท้องถนน

รถหรูที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันทำให้ผู้คนคาดไม่ถึง มีผู้คนไม่น้อยที่อุทานเสียงดังออกมา

ผู้คนที่เดินผ่านไปมารีบหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป

เด็กหนุ่มผมทองก็รู้สึกอึ้งเหมือนกัน

"คุณพูดถูกแล้ว จริงที่บ้านของพวกเราไม่มีรถเบนซ์" หลินหยางยิ้มแล้วยิ้มอีกหลังจากนั้นหันไปพูดกับเสี่ยวชิง "เลือกสักคันสิ"

"พี่เขย เลือก…เลือกอะไร?" ซูเหยียนถามด้วยเสียงที่สั่นเทา

"มันก็ต้องเป็นรถอยู่แล้ว" หลินหยางยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด "เธอเลือกสัก ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปพวกมันจะทำหน้าที่รับส่งเธอเอง!"

มองดูรถหรูขบวนยาวเหมือนมังกร ซูหยูถึงกับตกตะลึงยืนอยู่ตรงที่เดิม

สีหน้าของเด็กหนุ่มผมทองเริ่มมืดมนลงทันที โดยเฉพาะผู้ชายตัวอ้วนที่อยู่ด้านหลังถึงกับอ้าปากค้าง

"พี่เขย ฉัน…ฉันเดินกลับบ้านก็พอ…" ซูเสี่ยวชิงรู้สึกกลัวเล็กน้อย เธอพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบา

"ได้ เสี่ยวชิงชอบแบบไหนก็เอาแบบนั้น!" หลินหยางลูบหัวที่น่ารักของเธอ ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

"อืม" ซูเสี่ยวชิงพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

"สหายคนนี้ คุณคือ…" ผู้ชายตัวอ้วนพยายามทำตัวหนักแน่นแล้วถาม

"หลินหยาง พี่เขยของซูเสี่ยวชิง"