สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 891

รูนี้ค่อนข้างน่ากลัว

ยังมีเลือดสีแดงสดไหลออกมาไม่หยุด แต่สิ่งที่ทำให้ผู้คนรู้สึกประหลาดใจคือรูไม่ได้ทะลวงหัวใจของหลินหยาง แต่เบี่ยงออกไปทางอื่นไม่น้อย

แม้บนหน้าอกของหลินหยางจะถูกย้อมจนกลายเป็นสีแดง แต่ยังไม่ถึงขั้นตาย

ทุกคนรู้สึกหนังศีรษะช้าไปหมด

"เป็นไปไม่ได้! การโจมตีเมื่อกี้ของอาจารย์…ไม่สามารถฆ่าเขา? นี่มันเป็นไปไม่ได้!" เจิ้งตานตะโกนเสียงดัง

"หรือว่า…กระบี่ไม่ได้แทงโดนหัวใจของเขา?"

"ดูจากตำแหน่ง…น่าจะไม่โดนหัวใจ…"

"พลาดเหรอ?"

"เป็นไปได้ยังไง?"

คนของตำหนักกู่หลิงรู้สึกเหลือเชื่อมาก!

ต้องบอกก่อน ซ่าวไห่เป็นถึงอาวุโสของนิกายตงหวง เป็นปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้!

ความรู้เกี่ยวกับร่างกายมนุษย์ของเขานั้นเหนือกว่าแพทย์บางคนด้วยซ้ำ

มีหรือที่เขาจะไม่รู้ว่าหัวใจของหลินหยางอยู่ตรงไหน?

แต่การโจมตีครั้งนี้…กลับพลาด!

มันไม่น่าจะเป็นแบบนี้!

ถ้าหากแทงใส่หัวใจของหลินหยาง หลินหยางต้องตายอย่างไม่มีข้อสงสัย!

แล้วตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เป็นเพราะซ่าวไห่พลาดจริงเหรอ?

ทุกคนครุ่นคิด ส่วนคนของตำหนักกู่หลิงไม่สามารถยอมรับความจริงของเรื่องนี้

จนกระทั่งในตอนนั้นเอง มีคนอุทาน

"บาดแผลนั่น…ทักษะหดกระดูก!"

บาดแผล?

อาวุโสทุกคนรีบหันไปมองหัวไหล่และหัวเข่าของหลินหยาง

เนื่องจากการต่อสู้อย่างต่อเนื่อง ทำให้เสื้อผ้าของหลินหยางฉีกขาดจนหมด สามารถมองเห็นผิวหนังและเนื้อที่อยู่ใต้ร่มผ้า

ส่วนตรงไหล่และหัวเข่าของเขามีรอยฟกช้ำมากมายปรากฏขึ้น

รอยฟกช้ำดูไม่เหมือนเกิดจากการต่อสู้ แต่เหมือนกันบีบมากกว่า

ยิ่งไปกว่านั้น…สอดคล้องกับอาการที่เกิดจากการบีบของทักษะหดกระดูก

"ทักษะหดกระดูก?"

ซีมู่หลินพูดออกมาโดยไม่รู้ตัว "ผมรู้แล้ว คุณทำให้กระดูกของตัวเองหดลง บีบอัดอวัยวะภายในให้มีพื้นที่เล็กลง!"

ทันทีที่ได้ยินคำพูดประโยคนี้ มีผู้คนไม่น้อยที่รู้สึกหนังศีรษะชา

คนคนนี้สามารถทำได้แม้กระทั่งหดกระดูกของตนเอง!

น่ากลัวเกินไปแล้ว

แต่สิ่งที่ควรสนใจในตอนนี้ไม่ใช่ทักษะหดกระดูก แต่เป็นซ่าวไห่

"อาจารย์!"

เจิ้งตานและคนของตำหนักกู่หลิงหน้าถอดสี รีบพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว

แต่หลังจากเห็นพละกำลังที่เพิ่มขึ้นของหลินหยาง กลับหยุดชะงักลงอย่างกะทันหัน

คอของซ่าวไห่บิดเบี้ยวจนผิดรูป

ถ้าหากเป็นแบบนี้ต่อไป เขาต้องโดนหลินหยางบีบคอจนตายแน่นอน

"หยุดเดี๋ยวนี้! ศิษย์…ศิษย์พี่หลิน! มีอะไรเราคุยกันได้! คุณรีบปล่อยอาจารย์ของฉันก่อน!" เจิ้งตานตะโกนด้วยความร้อนใจ

แต่…หลินหยางราวกับไม่ได้ยินคำพูดของเจิ้งตาน ยิ่งอยู่ก็ยิ่งออกแรงที่มือมากขึ้น

ซ่าวไห่ก็พยายามดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งเช่นกัน สองมือของเขาพยายามทุบตีใส่ร่างกายของหลินหยาง ยิ่งไปกว่านั้นถึงขั้นคิดจะใช้วิชาตงหวงหวนหยูเพื่อสะเทือนหลินหยางออกไป

ทว่าคอของเขาโดนบีบจนหายใจไม่ออกด้วยซ้ำ ไม่สามารถโคจรพลังแม้แต่นิดเดียว

ทำได้แต่ดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง

ในตอนนั้นเอง หลินหยางออกแรงเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งส่วน

แควก!

เสียงที่ชัดเจนดังขึ้น

เห็นเพียงซ่าวไห่เบิกตากว้าง พฤติกรรมที่พยายามดิ้นรนหยุดลงอย่างกะทันหัน

หลังจากนั้นแขนขาทั้งสี่ห้อยลงข้างหลังอย่างไร้เรี่ยวแรง…

ซ่าวไห่…ตาย!

โดยรอบเงียบสนิท

เงียบจนน่ากลัว

ราวกับเข็มร่วงตกใส่พื้นเล่มเดียว สามารถทำให้เกิดเสียงที่เท่ากับเสียงระเบิด