สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 953

"น้องเล็ก ไม่ต้องห่วง บรรพชนของเราต้องเอาชนะหมอนั่นได้แน่นอน!" หนานกงโม่เฟยที่อยู่ด้านข้างพูดปลอบใจ

หนานกงหยุนชิวไม่ได้พูดอะไร

ทันใดนั้น พ่อบ้านแอบเดินเข้ามาใกล้คนทั้งสอง

"คุณชาย คุณหนู เชิญพวกคุณรีบไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเถอะ!"

"ไปจากที่นี่?" หนานกงโม่เฟยมองเขาด้วยความตกตะลึง "นี่ยังไม่ทันได้สู้ ผลแพ้ชนะยังไม่ออกมา…ทำไมต้องไปจากที่นี่?"

"คุณชาย! นี่เป็นความคิดของผู้อาวุโสทั้งหลาย! ตอนนี้ยังไม่รู้ผลแพ้ชนะก็จริง แต่ถ้าหากหัวหน้าตระกูลรุ่นก่อนเป็นคนแพ้ เกรงว่าตระกูลหนานกงต้องล่มสลายแน่นอน! ผู้อาวุโสทั้งหลายหวังว่าพวกคุณสองคนจะรีบเดินทางไปหลบภัยที่ตระกูลน่าหลาน ถ้าหากเป็นไปได้ อย่างน้อยก็ลองเชิญตระกูลน่าหลานมาช่วย!" พ่อบ้านพูดด้วยท่าทางที่ลังเล

ร่างกายของคนทั้งสองสั่นสะท้าน เข้าใจความหมายของพ่อบ้านทันที

"ได้ พวกเราจะรีบไปเดี๋ยวนี้!" หนานกงโม่เฟยกัดฟันพูด

"พี่ แล้วคุณพ่อจะทำยังไง?" หนานกงหยุนชิวพูดด้วยท่าทางที่เป็นห่วง

"คนมีวาสนาอย่างพ่อสวรรค์ย่อมคุ้มครอง พวกเราไม่มีเวลาสนใจเรื่องพวกนี้แล้ว! รีบตามฉันไปเดี๋ยวนี้!"

หนานกงโม่เฟยตะคอกเสียงเบา หลังจากนั้นกระชากหนานกงหยุนเฟยวิ่งไปทางด้านนอก

หนานกงหยุนชิวหันไปมองทางหนานกงเยี่ยนหลัวด้วยความปวดใจแวบหนึ่ง

ตอนนี้สายตาของหนานกงเยี่ยนหลัวกำลังจ้องมาทางเธอไม่กระพริบตา

"พี่ พ่อ พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะต้องกลับมาช่วยพวกคุณแน่นอน หมอเทวดาหลิน คุณรอก่อนเถอะ! ฉันจะกลับมาแก้แค้น! ฉันจะทำให้คุณเลือดชดใช้ด้วยเลือด! ฉันจะทำให้คุณตายไม่เหลือซาก!"

หนานกงหยุนชิวเช็ดน้ำตาของตนเอง แอบสาบานในใจ

"เชิญ!"

ในขณะเดียวกัน หนานกงธงได้ตั้งท่าพร้อมแล้ว

"คุณต้องระวังตัวเอาไว้ด้วย!"

หลินหยางตะคอก ก้าวเท้าพุ่งเข้าไปโดยไม่เกรงใจเช่นกัน

การเคลื่อนไหวของเขาเร็วจนถึงขีดสุด ไม่มีความปราณีแม้แต่นิดเดียว ผู้คนที่อยู่โดยรอบเห็นเพียงร่างกายของเขากลายเป็นเงาหายไปจากตรงที่เดิม

ตอนที่รู้ตัวอีกที เขาไปยืนอยู่ตรงหน้าของหนานกงธงเรียบร้อยแล้ว หมัดของเขากระหน่ำไปทางหนานกงธงอย่างบ้าคลั่ง

แต่หนานกงธงก็ไม่ได้นิ่งเฉย แขนที่เหี่ยวแห้งทั้งคู่ของเขาถูกยกขึ้นปะทะหมัดกับหลินหยางอย่างบ้าคลั่ง

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง…

ผู้คนเห็นเพียงคลื่นระเบิดออกเป็นวงกว้างอย่างกะทันหัน หลังจากนั้นมีเสียงระเบิดที่น่าสะพรึงกลัวดังขึ้น

หมัดของทั้งสองรัวใส่อีกฝ่ายราวกับห่าฝน

"วายุกวาดใบ!"

ในตอนนั้นเอง หนานกงธงตะคอกอย่างกะทันหัน ชกหมัดใส่หลินหยาง

บูม!

บนหมัดของเขาระเบิดคลื่นพลังที่น่าสะพรึงกลัวสายหนึ่งออกมา

อนุภาพของคลื่นพลังน่าสะพรึงกลัวมาก รุนแรงจนถึงขั้นสามารถทะลวงแผ่นเหล็ก

แต่ถึงคลื่นพลังมีความดุดัน ความเร็วกลับเทียบหลินหยางไม่ได้ เขาสามารถหลบพ้นไปได้อย่างง่ายดาย

แต่หลังจากที่หลินหยางเพิ่งหลบพ้น แขนทั้งคู่ของชายชราพุ่งเข้ามาล็อคแขนของหลินหยางราวกับอสรพิษอย่างกะทันหัน

"หืม?"

หลินหยางขมวดคิ้ว เข้าใจอะไรบางอย่างอย่างกะทันหัน หันหน้าไปด้านข้าง สีหน้าเคร่งขรึมลงทันที

เขาพบว่าคลื่นพลังก่อนหน้านี้มันย้อนกลับมาหาแผ่นหลังของเขา

"เป็นกระบวนท่าที่แปลกประหลาดมาก!"

หลินหยางพูดพึมพำเสียงเบา

"ขอโทษด้วยหมอเทวดาหลิน เพื่อตระกูลหนานกง ผมเองก็ไม่มีทางเลือกอื่น!" หนานกงธงตะคอกเสียงเบา หลังจากนั้นออกแรงเพิ่มอีกหลายส่วน

หลินหยางไม่สามารถดิ้นหลุด

แต่ในช่วงคอขาดบาดตาย หลินหยางตะคอกอย่างกะทันหัน

หลังจากนั้น มีคลื่นพลังที่น่ากลัวระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา

ดุดันและรุนแรงกว่า…

"อะไรกัน?"

หนานกงธงเบิกตากว้าง ร่างกายของเขาโดนคลื่นพลังสายนี้สะเทือนจนเกือบลอยกระเด็นออกไป

เขากัดฟัน ต้องการต้านทานให้ได้

ทว่าความจริงพิสูจน์ให้เห็นว่าเขาคิดมากเกินไป

เห็นเพียงคลื่นพลังที่อยู่โดยรอบของหลินหยางรวมเข้าด้วยกันกลายเป็นร่างที่สมบูรณ์

ผู้คนโดยรอบเริ่มมองเห็นคลื่นพลังของหลินหยางเริ่มก่อตัวขึ้นเป็นรูปร่างของกิเลน

ส่วนคลื่นพลังอีกสายหนึ่งพุ่งเข้ามาพุ่งชนใส่คลื่นพลังโดยรอบของหลินหยาง ราวกับนำน้ำสาดใส่ทะเล จมหายเข้าไปทันที