ศึกเดือด มหากาฬ นิยาย บท 35

“ฉินปิงหลัน แกอธิบายมาเดี๋ยวนี้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครมาจากไหนกันแน่”

สายตาของท่านย่าจับจ้องไปที่ฉินปิงหลัน

เธอแสดงออกอย่างชัดเจนว่าต้องการให้ฉินปิงหลันปฏิเสธความสัมพันธ์กันเฉินอี มีเพียงวิธีนี้ที่จะขับไล่พวกของเฉินอีออกไปได้

แววตาของเฉินอีเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ท่านย่าผู้นี้เหลี่ยมจัดยิ่งนัก จู่ ๆ ก็ผลักภาระไปให้กับฉินปิงหลัน

เธอกำลังใช้อำนาจในการกดขี่หลินปิงหลัน เฉินอีไม่อาจทนดูได้อีก เขากำลังจะเอ่ยปากพูดแต่กลับถูกฉินปิงหลันห้ามเอาไว้

“ฉัน ฉันพูดเอง”

สติสัมปชัญญะของฉินปิงหลันดูเลื่อนลอยอย่างเห็นได้ชัด

หลายวันมานี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย จนทำให้ฉินปิงหลันรู้สึกไร้ซึ่งเรี่ยวแรง

“คุณไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ผมจะพาคุณไปพักผ่อนเดี๋ยวนี้”

เฉินอีรีบพูดขึ้น เขาไม่สนใจคนตระกูลฉินพวกนี้อีก และรีบพาฉินปิงหลันพร้อมด้วยโต๋วโต๋วกับโน่วโน่วเดินออกไปทันที

“แกหยุดเดี๋ยวนี้นะ !”

เมื่อท่านย่าเห็นคำถามของตนเองถูกมองข้าม เธอก็ไม่อาจทนได้ จึงคิดที่จะเดินเข้าไปต่อว่า แต่กลับถูกมังกรเขียวเข้ามาขวางเอาไว้

“เจ้าสำนัก ร่างกายของนายหญิงกำลังอ่อนแอ มีอะไรค่อยไปคุยกันที่ตึกจิ่งช่างเถอะครับ !”

เมื่อมีเขาคอยขวางทางเอาไว้ พร้อมด้วยองครักษ์มังกรอีกกว่าสิบคนที่ยืนล้อมเอาไว้ ทำให้ท่านย่ารู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่อาจยื่นมือเข้าไปขวางได้อีก แต่เมื่อพวกของมังกรเขียวจากไปแล้ว ความโกรธของเธอก็พุ่งทะยานขึ้นจนถึงขีดสุด

“สวะ เจ้าพวกสวะ !”

“พวกแกได้แต่ยืนดูพวกสวะสิบกว่าคนพวกนั้นโดยไม่คิดจะทำอะไรเลยหรืออย่างไร ? พวกแกไม่คิดจะรักษาหน้าของตระกูลฉินเอาไว้บ้างเลยหรือ ! ”

ท่าย่าโกรธจัด

ฉินหวยจือรีบเดินเข้าไปหา แล้วพูดเบา ๆ ว่า : “คุณย่าครับ ในมือของพวกเขามีอาวุธ หากต่อสู้ขึ้นมาจริง ๆ พวกเราจะเสียเปรียบนะครับ นี่เรียกว่าวีรบุรุษรอแก้แค้นอีกสิบปีก็ยังไม่สาย”

“สิบปีก็ยังไม่สายอย่างนั้นหรือ ? แล้วงานเลี้ยงคืนนี้แกจะเอาอะไรไปแลกเปลี่ยนกับคุณชายหลี่เจ๋อ แกจะไปแปลงเพศแล้วใช้ตัวเองเป็นข้อแลกเปลี่ยนไหมล่ะ ?”

ท่านย่าฟาดไม้เท้าลงไปบนตัวของฉินหวยจือ ฉินหวยจือที่เดิมได้รับบาดเจ็บอยู่แล้ว ตอนนี้ก็ร้องคร่ำครวญออกมาด้วยความเจ็บปวด

ตอนนี้เอง พ่อของฉินหวยจือ ฉินต้าซานเดินออกมา

“แม่ครับ อย่าโมโหไปเลยครับ ฉินปิงหลันไม่มีทางหนีรอดเงื้อมมือของพวกเราไปได้หรอกครับ”

“เมื่อครู่สิ่งที่หวยจือพูดมาก็ถูก ถ้าหากพวกเราต่อสู้กับคนพวกนี้จริง ๆ ก็มีแต่จะเสียเปรียบ แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน ขอเพียงแค่พวกเราไปแจ้งความ จะต้องมีเจ้าหน้าที่ของกรมอนามัยและความปลอดภัยไปจับคนพวกนี้อย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นฉินปิงหลันก็ต้องยอมเชื่อฟังพวกเราแต่โดยดี”

“จริงด้วย พ่อพูดถูก เพียงแค่นำเรื่องนี้ไปแจ้งต่อกรมอนามัยและความปลอดภัย พวกสวะพวกนั้นจะต้องยอมเชื่อฟังอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นหากพวกเราคิดจะจับฉินปิงหลันก็ไม่ใช่เรื่องยาก”

ฉินหวยจือรีบพูดขึ้น

เขารู้สึกว่าของตนเองนั้นฉลาดจริง ๆ พูดเพียงไม่กี่คำก็สามารถพลิกสถานการณ์เลวร้ายได้แล้ว

เมื่อท่านย่าฉินได้ยินดังนี้ ก็ระงับความโกรธลงไปไม่น้อย แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะพูดกำชับอีกว่า : “พวกแกจำเอาไว้ให้ดี ไม่ว่าอย่างไร คืนนี้จะต้องพาฉินปิงหลันมาปรากฏตัวในงานเลี้ยงให้ได้ หลังจากนั้นก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคุณชายหลี่เจ๋อ อย่างไรเสียหากนำไปส่งถึงที่แล้ว ก็คงไม่มีทางหนีรอดออกมาได้อีก”

“แต่พวกแกจะต้องสั่งสอนบทเรียนกับพวกสวะพวกนั้นสักหน่อย ไม่รู้ว่าพวกสวะพวกนี้มีหัวนอนปลายเท้ามาจากไหน ถึงได้กล้าล่วงเกินตระกูลฉินของเราเช่นนี้ ช่างน่าโมโหจริง ๆ”

“ครับ ผมจะทำตามคำสั่งของแม่ครับ”

เมื่อหลินต้าซานได้รับการอนุญาตจากท่านย่า เขาก็รู้สึกโล่งใจไม่น้อย จากนั้นเขาก็เหลือบไปมองพวกของฉินต้าไห่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ

“พี่ใหญ่ ดูลูกสาวสุดที่รักของพี่สิ ตอนนั้นก็ทำเรื่องงามหน้า แล้วตอนนี้ยังจะหาผู้ชายที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าเข้ามาอีก มิหนำซ้ำยังโกหกพวกเราอีกว่าเป็นพ่อแท้ ๆ ของยัยลูกผสมสองคนนั่น เรื่องนี้พวกพี่ควรจะแสดงความรับผิดชอบนะ

มิเช่นนั้นต่อให้เรานำตัวฉินปิงหลันมาได้ พวกพี่ก็อย่าคิดว่าจะได้เหยียบเข้าไปในบริษัทแม้เพียงก้าวเดียว เข้าใจไหม ?”

“เข้าใจแล้ว น้องรองวางใจเถอะ พวกเราจะทำให้เด็กนั่นยอมเชื่อฟังเราให้ได้ และยอมไปปรนนิบัติคุณชายหลี่เจ๋ออย่างดี”