ศึกเดือด มหากาฬ นิยาย บท 11

ทันทีที่ออกมาจากลานบ้าน เสือขาวก็รีบเดินขึ้นไปข้างหน้าทันที

“เจ้ามังกร ทำไมไม่กำจัดคนพวกนั้นไปเลยล่ะครับ? พวกมันเหยียดหยามนายหญิง และนายน้อยทั้งสอง ความแค้นนี้ควรจะรีบเอาคืนเป็นร้อยเท่าถึงจะถูก”

เขาไม่เข้าใจเลยจริง ๆ

เฉินอียิ้มเล็กน้อย และไม่ได้เอ่ยอะไร

ยังคงเป็นหงส์แดงที่เข้าใจความคิดของเฉินอี ถึงได้กล่าว: “เจ้ามังกรต้องการถือโอกาสนี้ กวาดล้างกองกำลังเล็กใหญ่ในอาณาจักร เพราะหลายปีมานี้ พวกเราป้องกันพวกนอกอาณาจักรมาโดยตลอด แต่ในอาณาจักร พวกเราไม่มีรากฐานเลยสักนิด ถึงแม้ได้ลงมือกำจัดตระกูลหลินไปแล้ว แต่ยังไงมันก็ไม่ได้เป็นการจัดการจากต้นเหตุ”

“จะต้องอาศัยเรื่องตระกูลหลิน กำราบผู้คนให้มากกว่านี้ ถึงจะทำให้นายหญิง และนายน้อยทั้งสองปลอดภัย”

“เพียงแต่ไม่รู้ว่าเหล่าผู้อาวุโสของต้าถังคิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้ ถ้าหากพวกเขาส่งทหารมาปราบปรามพวกเรา......”

เอ่ยมาถึงตรงนี้ หงส์แดงได้เลิกคิ้วเล็กน้อย

สำหรับเรื่องนี้ เฉินอีเพียงยิ้มแวบหนึ่ง

“ฉันเฉินอี รบเพื่อต้าถังมานับไม่ถ้วน ไม่ต้องการตำแหน่งชื่อเสียง”

“วันนี้หวังเพียงให้ครอบครัวสงบสุข หวังเพียงให้พวกที่เหยียดหยามคนในครอบครัวของฉันโดนลงโทษ คนเลวที่รังแกครอบครัวของฉัน ถ้าหากประเทศต้าถังไม่ยอม งั้นก็คงต้องทำศึกกัน!”

แววอันเย็นยะเยือกปรากฏขึ้นมาในดวงตาของเขา

หลายปีมานี้ เขารบราฆ่าฟันอยู่นอกพรมแดน ก็เพื่อความสงบสุขของประเทศต้าถัง

ไม่ขอชื่อเสียงเกียรติยศใด ๆ จากต้าถัง แต่ถ้าหากเรื่องนี้ถูกต้าถังขัดขวาง เช่นนั้นก็จะทำให้เขา ทำให้ทหารนับหมื่นของสำนักมังกรลับผิดหวัง

พวกหงส์แดงได้ยินดังนั้น ก็พยักหน้าเล็กน้อย จิตวิญญาณในการต่อสู้ได้แสดงออกมา

ถ้าหากราชสำนักต้าถังส่งทหารมาปราบปรามพวกเขาจริง ๆ เช่นนั้นอย่างมากก็แค่รบกันสักตั้ง เพราะทุกอย่างที่ตระกูลหลินทำนั้น ทำให้พวกเขาโกรธมาก

เสือขาวเองก็เข้าใจขึ้นมา แต่ก็ยังเอ่ยถาม: “แต่ว่าทำไมต้องเลือกเขาติ้งจุนล่ะ? และอีกอย่างจะรับนายหญิง และนายน้อยทั้งสองมาหรือเปล่าครับ?”

“ไม่ต้อง”

เฉินอีส่ายหน้าเบา ๆ จากนั้นก็รู้สึกปวดหัว

เรื่องราวในปีนั้น พูดได้ว่าเกิดขึ้นเพราะความผิดพลาด เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับฉินปิงหลันยังไง

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขากำลังจะทำการสู้รบ บางสถานการณ์ไม่เหมาะที่จะให้พวกเธอแม่ลูกได้เห็น

ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมต้องเลือกเขาติ้งจุน

เฉินอีมีความคิดมากมาย สายตาของเขามองไปที่ภูเขาที่สูงตระหง่านลูกนั้น

“ยังจะเพราะอะไรอีกล่ะ”

“แน่นอนว่าเป็นเพราะ ภูเขาใหญ่มีป่ารกทึบไร้ช่องโหว่ เป็นจุดที่เหมาะต่อการฆ่าล้างตระกูลมากทีเดียว”

“อีกอย่าง เรื่องนี้มีความเกี่ยวข้องเป็นกว้าง จะดึงประชาชนคนธรรมดาเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยไม่ได้ และที่นั่นเป็นสถานที่ที่เร้นลับพอดี”

สุดท้ายเขาก็ยังคงคำนึงถึงประเทศต้าถัง

ทันทีที่ลงมือที่นี่ เกรงว่าคงทำให้ผู้คนมากมายให้ความสนใจ พอถึงเวลานั้นคงอยากที่จะอธิบายกับต้าถัง

เฉินอีกำลังถอยให้กับต้าถัง

เรื่องนี้ เป็นธรรมดาที่จะได้ยินไปถึงหูมือหนึ่งของเมืองชิงชวน ผู้ว่าการเฉ่าเฉียงอย่างรวดเร็ว

“เฮ้อ!”

เฉ่งเฉียงในตอนนี้เหมือนยกภูเขาออกจากอก

แรก ๆ เขายังกังวลว่าภายใต้ไฟโมโห เฉินอีจะลงมือฆ่าฟันภายในตัวเมือง เช่นนั้นจะต้องทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายใหญ่โตแน่ อย่างน้อยเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากสังคมก็ควบคุมเอาไว้ไม่ได้

พอถึงตอนนั้น พวกเขาและทางราชการก็คงต้องระดมกำลังต่อสู้กัน แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าพวกเขาจะสามารถสู้กับกองกำลังมหาศาลที่อยู่นอกพรมแดนสำนักมังกรลับนี้ได้หรือไม่?

กลัวแต่ว่าพอถึงตอนนั้น เรื่องราวจะบานปลาย มีความเป็นไปได้สูงว่าจะกลายเป็นการสู้รบระหว่างหน่วยทหารต้าถังระดับสูงและสำนักมังกรลับแทน

แต่เมื่อกองกำลังมหาศาลทั้งสองปะทะกันขึ้นมา ผลที่ตามมาทั้งหมด คนที่ต้องรับผิดชอบมีเพียงตัวเองที่เป็นผู้ว่าการเมืองชิงชวนเพียงคนเดียวเท่านั้น!

ไม่อย่างนั้นละก็จะให้เจ้ามังกรหรือคนที่นั่งอยู่บนตำแหน่งสูงสุดของต้าถังท่านนั้นเป็นคนรับผิดชอบหรืออย่างไรกัน?

ในวันนี้ เฉินอีได้อดกลั้นความอาฆาตแค้นเอาไว้ ย้ายสนามรบไปที่เขาติ้งจุน ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นความโชคดีที่สุด

เพียงแต่ว่าเขาก็ไม่กล้าละเลยเลยแม้แต่น้อย

“กระจายคำสั่งของผมออกไป องครักษ์ในเมืองทุกนายออกเคลื่อนไหว โดยเฉพาะคนของกรมอนามัยและความปลอดภัยแห่งเมืองฉือ ให้ปิดตายทางออกทุกทางของเขาติ้งจุนให้กับผมให้หมด”

“นอกจากตระกูลหลินและพวกที่ไม่กลัวตายแล้ว คนอื่น ๆ ห้ามเข้าทั้งสิ้น!”

“โดยเฉพาะพวกสื่อต่าง ๆ ใครกล้ารายงานเรื่องนี้ งั้นพรุ่งนี้ก็รอปิดตัวลงเถอะ!”

คำสั่งจากผู้ที่นั่งอยู่บนตำแหน่งสูงสุดของเมืองชิงชวนได้ถูกกระจายลงไป