ศึกเดือด มหากาฬ นิยาย บท 16
สรุปบท บทที่ 16 จุดจบของตระกูลหลิน: ศึกเดือด มหากาฬ
สรุปเนื้อหา บทที่ 16 จุดจบของตระกูลหลิน – ศึกเดือด มหากาฬ โดย Light-Knight
บท บทที่ 16 จุดจบของตระกูลหลิน ของ ศึกเดือด มหากาฬ ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Light-Knight อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
“อืม?”
หลินเจิ้นหลงตะลึงงัน
“ตู๊ดดดดด!”
บรรยากาศที่เงียบสงบ ถูกทำลายด้วยเสียงโทรศัพท์
ที่โทรเข้ามานั้นเป็นลูกน้องที่เขาส่งไปจับตัวฉินปิงหลันสามแม่ลูก
วินาทีนี้ภายในใจของเขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีนักขึ้นมา แต่เขาก็ยังคงไม่เชื่อในลางสังหรณ์
“ไอ้หนุ่ม ลูกน้องของฉันได้โทรเขามาแล้ว ฉันให้เวลาแกสิบวินาที คุกเข่าขอโทษ ฉันจะปล่อยลูกเมียของแกไป ไม่อย่างนั้นละก็แกจะเป็นคนที่ทำให้เมียและลูกของแกตาย!”
แทงใจทุกคำพูด
ทันทีทันใดนั้น ทุกคนต่างมองเฉินอีด้วยแววตาเย็นชา พวกเขาเองก็อยากเห็นเหมือนกันว่าหมอนี่จะทำอย่างไรกันแน่
วังจ่างหลินเองก็เช่นกัน
แต่ทันใดนั้นเขาก็ต้องผิดหวัง เพราะว่าสีหน้าของเฉินอีไม่มีความเปลี่ยนแปลงเลยสักนิด แต่กลับยิ้มออกมาด้วยความเย้ยหยัน
“แกรับโทรศัพท์ก่อนเถอะ”
ท่าทางรู้สึกเบื่อหน่ายของเขามองจนพวกหลินเจิ้นหลงโมโหมากยิ่งขึ้น หลินเจิ้นหลงกดเปิดลำโพงทันที และกล่าวอย่างโอหัง: “เรื่องจัดการถึงไหนแล้ว? สามแม่ลูกนั่นถูกระยำเละแล้วใช่ไหม?”
เหยียดหยาม
เหยียดหยามอย่างโจ่งแจ้ง!
วินาทีนี้เอง สีหน้าของเฉินอีก็เย็นยะเยือกขึ้นมา ความอาฆาตแค้นพุ่งกระฉูด
แต่เขาก็อดทนเอาไว้ได้
เหยื่อ จะต้องทุกข์ทรมานให้เต็มที่ถึงจะสนุก
หลินเจิ้นหลงรับโทรศัพท์ด้วยรอยยิ้ม เสียงที่ทำให้หลินเจิ้นหลงรู้สึกไม่คุ้นเคยได้ดังลอยออกมาจากอีกฝั่ง!
“หลินเจิ้นหลงใช่ไหม?”
“ลูกน้องของแกถูกจัดการและลากออกไปเป็นอาหารหมาแล้ว”
“อีกอย่าง แกกล้าเหยียดหยามนายหญิงและนายน้อยทั้งสองของพวกเรา แกไม่ต้องการลิ้นของแกแล้วใช่ไหม?”
น้ำเสียงของมังกรหนึ่งนั้นเย็นชามาก
ต่อให้เป็นหลินเจิ้นหลงที่อยู่อีกด้านของสายร่างกายก็ยังอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน
คนที่เขาส่งไปล้วนฝีมือดีทั้งนั้น คนหนึ่งสู้กับคนสองสามคนไม่มีปัญหาแน่นอน นอกจากนี้ยังไปด้วยกันสิบกว่าคน!
แต่ตอนนี้ กลับถูกจับตัวไว้จนหมด มันทำให้หลินเจิ้นหลงยากจะรับได้ยิ่งนัก
“แกเป็นใคร?”
เขาเอ่ยถามด้วยความโกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้
มังกรหนึ่งหัวเราะเบา ๆ กล่าว: “ฉันเป็นใคร? ฉันเป็นลูกน้องที่อยู่ตรงหน้าของแกท่านนั้น”
“อ้อ ใช่แล้ว ตระกูลหลินของแกเหมือนจะถูกตรวจสอบนะ เป็นกรมอนามัยและความปลอดภัยและหน่วยการคลัง”
หลังจากที่พูดจบ โทรศัพท์ก็ถูกตัดสายไปทันที
หลินเจิ้นหลงใบหน้าซีดเซียว
คำพูดก่อนหน้านั้นถึงแม้จะทำให้เขาโมโห แต่ประโยคสุดท้ายกลับทิ่มแทงลงไปตรงกลางใจของเขาเต็ม ๆ
ตระกูลหลินของพวกเขา ถูกตรวจสอบงั้นหรือ?
“ไม่ เป็นไปไม่ได้!”
ผู้อาวุโสใหญ่ของตระกูลหลินเองก็อยู่ไม่ไกล เป็นธรรมดาที่จะได้ยินคำพูดของมังกรหนึ่ง เขาไม่เชื่อในทันที
“เจ้าสำนัก เรื่องนี้เราสามารถเช็กดูได้ แค่โทรไปที่กรมการคลังของเมืองเอกก็ได้แล้ว!”
“ใช่ ๆ ๆ พวกเรามีเครือข่ายที่กรมการคลังของเมืองเอกอยู่ไม่น้อย ถ้าหากถูกตรวจสอบจริง ๆ คนพวกนั้นจะต้องโทรแจ้งพวกเราก่อนเป็นอันดับแรกแน่”
ผู้อาวุโสใหญ่เองก็พูดแบบนั้น
หลินเจิ้นหลงถึงได้สติกลับคืนมา และรีบกดโทรศัพท์โทรออกไป เป็นเบอร์ของคนที่เป็นเครือข่ายของพวกเขาในเมืองเอกนั่นเอง
แต่ทว่าถ้าไม่ใช่ไม่รับสาย ก็ตัดสายไปตรง ๆ
วินาทีต่อมา หน่วยทหารองครักษ์กลุ่มแล้วกลุ่มเล่าก็ได้เข้ามาในตำหนักมังกรหยก ปิดล้อมคนตระกูลหลิน และผู้ติดตามตระกูลหลินพวกนั้นเอาไว้ทันที
วังจ่างหลินปากอ้าตาค้าง
ก่อนอื่นเป็นตระกูลหลินถูกตรวจสอบ
ตอนนี้ก็มีคนของหน่วยองครักษ์โผล่ออกมา นี่เป็นกองกำลังติดอาวุธที่สังกัดเฉพาะจวนผู้ว่าการ เชียวนะ แข็งแกร่งกว่ากรมอนามัยและความปลอดภัยธรรมดามากมายทีเดียว ต่อให้เป็นพวกทหารเสือนับร้อยของตระกูลหลิน เมื่อได้เห็นทหารองครักษ์ที่ผ่านการฝึกซ้อมมาอย่างโชกโชนนับร้อยนายเหล่านี้ ก็ต้องตกใจจนวางปืนลง ไม่กล้าอวดดีเลยแม้แต่น้อย
แต่หลังจากนั้นวังจ่างหลินก็ได้มองเห็นคนคนหนึ่ง ยิ่งทำให้เขาบ้าคลั่งไปกว่าเดิม
เฉ่าเฉียง!
ผู้ชายคนนี้ เป็นมือหนึ่งของทั่วทั้งเมืองชิงชวน นับเป็นการดำรงอยู่ราวกับผู้ตรวจการเอกอัครราชทูตเลยก็ว่าได้!
ตามหลักแล้ว บุคคลระดับสูงท่านนี้ ควรที่จะนั่งประจำการอยู่ที่จวนผู้ว่าการ ว่าราชการการทหารและการเมืองของทั่วทั้งเมือง
แต่ทำไมถึงมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?!
หลินเจิ้นหลง คนตระกูลหลิน รวมทั้งพวกคนที่ติดตามตระกูลหลินพวกนั้นต่างก็ปากอ้าตาค้างอย่างตกตะลึง
“ผู้ ผู้ว่าการเฉ่า ทาน ท่านมาได้ยังไงครับ?”
หลินเจิ้นหลงไม่กล้าชักช้า รับที่จะไปข้างหน้าเพื่อทักทาย แต่วินาทีต่อมาก็ถูกองครักษ์สองนายใช้ปืนต้อนไล่กลับมา
ปลายกนะบอกปืนที่ดำสนิทนั่น ทำให้หลินเจิ้นหลงเหงื่อแตกพลั่ก
เฉ่าเฉียงมองเขาด้วยความเหยียดหยาม จากนั้นก็มาที่ตรงด้านหน้าของเฉินอี แล้วโค้งคำนับอย่างสุดซึ้ง
“คุณเฉินครับ ตามคำสั่งของท่าน ทั่วทั้งเขาติ้งจุนได้ถูกปิดเรียบร้อย ตอนนี้ไม่มีใครสามารถออกไปได้”
“รวมทั้ง ไอ้สารเลวพวกนี้ด้วย!”
สายตาของเฉ่าเฉียงราวกับกระบี่แหลมคม ถ้าหากเป็นคมกระบี่จริง ๆ ละก็ ราวกับจะสามารถแทงพวกหลินเจิ้นหลงให้ทะลุจนตายได้เลยทีเดียว
“ทุกคนต่างเป็นบุคคลมีหน้ามีตาในเมืองฉือ พอดีเลย ผมเองก็ไม่จำเป็นต้องไปแจ้งทีละคนอีกแล้ว”
พูดถึงตรงนี้ เสียงของเขาก็ได้สูงขึ้นมาอีกเท่าตัว
“ผมเฉ่าเฉียงขอประกาศว่า นับจากวันนี้เป็นต้นไป เมืองฉือ ไม่มีตระกูลหลินอีกต่อไป!”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ศึกเดือด มหากาฬ