“อืม?”
หลินเจิ้นหลงตะลึงงัน
“ตู๊ดดดดด!”
บรรยากาศที่เงียบสงบ ถูกทำลายด้วยเสียงโทรศัพท์
ที่โทรเข้ามานั้นเป็นลูกน้องที่เขาส่งไปจับตัวฉินปิงหลันสามแม่ลูก
วินาทีนี้ภายในใจของเขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีนักขึ้นมา แต่เขาก็ยังคงไม่เชื่อในลางสังหรณ์
“ไอ้หนุ่ม ลูกน้องของฉันได้โทรเขามาแล้ว ฉันให้เวลาแกสิบวินาที คุกเข่าขอโทษ ฉันจะปล่อยลูกเมียของแกไป ไม่อย่างนั้นละก็แกจะเป็นคนที่ทำให้เมียและลูกของแกตาย!”
แทงใจทุกคำพูด
ทันทีทันใดนั้น ทุกคนต่างมองเฉินอีด้วยแววตาเย็นชา พวกเขาเองก็อยากเห็นเหมือนกันว่าหมอนี่จะทำอย่างไรกันแน่
วังจ่างหลินเองก็เช่นกัน
แต่ทันใดนั้นเขาก็ต้องผิดหวัง เพราะว่าสีหน้าของเฉินอีไม่มีความเปลี่ยนแปลงเลยสักนิด แต่กลับยิ้มออกมาด้วยความเย้ยหยัน
“แกรับโทรศัพท์ก่อนเถอะ”
ท่าทางรู้สึกเบื่อหน่ายของเขามองจนพวกหลินเจิ้นหลงโมโหมากยิ่งขึ้น หลินเจิ้นหลงกดเปิดลำโพงทันที และกล่าวอย่างโอหัง: “เรื่องจัดการถึงไหนแล้ว? สามแม่ลูกนั่นถูกระยำเละแล้วใช่ไหม?”
เหยียดหยาม
เหยียดหยามอย่างโจ่งแจ้ง!
วินาทีนี้เอง สีหน้าของเฉินอีก็เย็นยะเยือกขึ้นมา ความอาฆาตแค้นพุ่งกระฉูด
แต่เขาก็อดทนเอาไว้ได้
เหยื่อ จะต้องทุกข์ทรมานให้เต็มที่ถึงจะสนุก
หลินเจิ้นหลงรับโทรศัพท์ด้วยรอยยิ้ม เสียงที่ทำให้หลินเจิ้นหลงรู้สึกไม่คุ้นเคยได้ดังลอยออกมาจากอีกฝั่ง!
“หลินเจิ้นหลงใช่ไหม?”
“ลูกน้องของแกถูกจัดการและลากออกไปเป็นอาหารหมาแล้ว”
“อีกอย่าง แกกล้าเหยียดหยามนายหญิงและนายน้อยทั้งสองของพวกเรา แกไม่ต้องการลิ้นของแกแล้วใช่ไหม?”
น้ำเสียงของมังกรหนึ่งนั้นเย็นชามาก
ต่อให้เป็นหลินเจิ้นหลงที่อยู่อีกด้านของสายร่างกายก็ยังอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน
คนที่เขาส่งไปล้วนฝีมือดีทั้งนั้น คนหนึ่งสู้กับคนสองสามคนไม่มีปัญหาแน่นอน นอกจากนี้ยังไปด้วยกันสิบกว่าคน!
แต่ตอนนี้ กลับถูกจับตัวไว้จนหมด มันทำให้หลินเจิ้นหลงยากจะรับได้ยิ่งนัก
“แกเป็นใคร?”
เขาเอ่ยถามด้วยความโกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้
มังกรหนึ่งหัวเราะเบา ๆ กล่าว: “ฉันเป็นใคร? ฉันเป็นลูกน้องที่อยู่ตรงหน้าของแกท่านนั้น”
“อ้อ ใช่แล้ว ตระกูลหลินของแกเหมือนจะถูกตรวจสอบนะ เป็นกรมอนามัยและความปลอดภัยและหน่วยการคลัง”
หลังจากที่พูดจบ โทรศัพท์ก็ถูกตัดสายไปทันที
หลินเจิ้นหลงใบหน้าซีดเซียว
คำพูดก่อนหน้านั้นถึงแม้จะทำให้เขาโมโห แต่ประโยคสุดท้ายกลับทิ่มแทงลงไปตรงกลางใจของเขาเต็ม ๆ
ตระกูลหลินของพวกเขา ถูกตรวจสอบงั้นหรือ?
“ไม่ เป็นไปไม่ได้!”
ผู้อาวุโสใหญ่ของตระกูลหลินเองก็อยู่ไม่ไกล เป็นธรรมดาที่จะได้ยินคำพูดของมังกรหนึ่ง เขาไม่เชื่อในทันที
“เจ้าสำนัก เรื่องนี้เราสามารถเช็กดูได้ แค่โทรไปที่กรมการคลังของเมืองเอกก็ได้แล้ว!”
“ใช่ ๆ ๆ พวกเรามีเครือข่ายที่กรมการคลังของเมืองเอกอยู่ไม่น้อย ถ้าหากถูกตรวจสอบจริง ๆ คนพวกนั้นจะต้องโทรแจ้งพวกเราก่อนเป็นอันดับแรกแน่”
ผู้อาวุโสใหญ่เองก็พูดแบบนั้น
หลินเจิ้นหลงถึงได้สติกลับคืนมา และรีบกดโทรศัพท์โทรออกไป เป็นเบอร์ของคนที่เป็นเครือข่ายของพวกเขาในเมืองเอกนั่นเอง
แต่ทว่าถ้าไม่ใช่ไม่รับสาย ก็ตัดสายไปตรง ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ศึกเดือด มหากาฬ