ศึกเดือด มหากาฬ นิยาย บท 43

"อยากจะเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัย ได้"

เฉินอีพูดช้าๆ จากนั้นหยิบของเล่นขึ้นมา เหยียนเลว่ไม่เข้าใจ

"การที่คุณไม่เข้าใจเป็นเรื่องปกติมาก เพราะนี่คือเครื่องดักฟังที่ทหารใช้ มีฟังก์ชันบันทึกเสียงในตัว ผลของการเก็บเสียงอย่างดีของพวกคุณเมื่ออยู่ตรงหน้าเครื่องบันทึกเสียงนี้ก็เป็นแค่ของตกแต่งเท่านั้น"

มุมปากของเฉินอียกขึ้น เหมือนปีศาจอย่างมาก อย่างน้อยในสายตาของเหยียนเลว่เป็นแบบนี้

"แก แกต้องการอะไรกันแน่！”

เหยียนเลว่ไม่กล้าเดิมพันว่าคำพูดของเฉินอีเป็นความจริงหรือโกหก มือที่เคลื่อนไหวอยู่นั้นก็หยุดลง

ถ้าอีกฝ่ายมีหลักฐาน การที่เขาร้องเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยเท่ากับรนหาที่ตาย

"นายอยากจะเจราจากับฉัน?"

จู่ๆเหยียนเลว่ก็มีความคิดนี้แล่นขึ้นมา

ภายในใจยิ่งรู้สึกหวาดกลัว

มีจุดอ่อนนี้อยู่ เขาไม่สามารถทำอะไรเฉินอีได้ แน่นอนว่าก็ไม่สามารถจัดการสิ่งที่หลี่เจ๋อสั่งได้ ยิ่งไม่สามารถร่วมมือกับหลี่เจ๋อแย่งชิงธุรกิจของวังซื่อกรุ๊ปได้

สิ่งสำคัญที่สุดคือ ถ้าหากวังซื่อกรุ๊ปจับได้ว่าเขาและลุงมีความคิดนี้ เกรงว่าตระกูลเหยียนคงเดินถึงปลายทางแล้ว

"วางใจเถอะ ผมไม่มีวันไปฟ้องหรอก เพราะถึงอย่างไรสำหรับผมแล้วใครเป็นบอสของวังซื่อกรุ๊ปก็ไม่ต่างกัน"

เฉินอียิ้มแล้วพูด และปล่อยมือ

"บอกผม ทำไมหลี่เจ๋อต้องตรวจสอบผมด้วย"

เหยียนเลว่คือหมากที่หลี่เจ๋อวางเอาไว้ในวังซื่อกรุ๊ปเพื่อเล่นงานเขา นอกจากนี้ยังมีประโยชน์อีกข้อหนึ่งคือเป็นจารชนคอยขายวังซื่อกรุ๊ป ข้อนี้เขาอ่านออกหมดแล้ว

แต่ทำไมตระกูลหลี่ต้องตรวจสอบตน นี่คือสิ่งที่ตั้งแต่ต้นจนจบเฉินอีไม่เข้าใจ

"ในสายตาของตระกูลหลี่ ผมเป็นแค่ตัวละครที่มีและไม่มีก็ได้ ทำไมต้องไม่เล่นงานผมตรงๆแต่กลับตรวจสอบผม?"

"ในนี้ต้องมีอะไรแปลกๆแน่นอน แต่ว่าคืออะไรยังต้องตรวจสอบอย่างละเอียด"

เหยียนเลว่ไม่รู้ความคิดของเฉินอี เขารู้แค่ว่าแผนการในครั้งนี้จบเห่แล้ว

"ทำไมหลี่เจ๋อต้องตรวจสอบนาย ฉันเองก็ไม่รู้เหตุผลของเขา แต่ฉันบอกนายได้ว่าต่อให้ไม่มีพวกเราลุงหลานตระกูลเหยียนอยู่ วังซื่อกรุ๊ปล้มละลายก็เป็นเรื่องที่ไม่สามารถเลี่ยงได้ ส่วนแกที่ถูกคุณชายหลี่เจ๋อจับตาแน่นอนว่าตายสถานที่"

"ขอเตือนนายด้วยความหวังดี ออกไปจากเมืองฉือ ถึงขั้นออกไปจากเมืองชิงชวน มีแค่วิธีนี้เท่านั้นนายถึงจะรักษาชีวิตเอาไว้ได้"

เหยียนเลว่พูดเสียงเคร่งขรึม

เฉินอีเลิกคิ้วขึ้น ยิ้มแล้วพูด："หัวหน้าเหยียนเตือนผมด้วยความหวังดีแบบนี้ หรือเป็นกังวลว่าเจ้านี่จะรั่วไหลออกไป"

เหยียนเลว่นิ่งเงียบ เท่ากับยอมรับ

เขาคิดไม่ถึงว่า คนที่เขาดูเหมือนว่าเป็นมดตัวหนึ่งที่สามารถบี้ให้ตายอย่างง่ายดาย วันนี้กลับกลายเป็นคนที่เขากลัวที่สุด

นอกจากวังซื่อกรุ๊ปล้มละลาย หรือไม่ก็คือตนแย่งเครื่องบันทึกเสียงนี้มาได้ เขาถึงจะกินอิ่มนอนหลับ

ไม่ใช่ว่าเหยียนเลว่ไม่เคยคิดใช้ความรุนแรง แต่จากคำพูดของหลี่เจ๋อ ดูเหมือนว่าเฉินอีคนนี้จะเป็นคนมีฝีมือในวงการ ตนเองร่างกายอ่อนแอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแน่นอน และการเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยมาก็เป็นการรนหาที่ตาย จึงทำได้เพียงอดกลั้น

เฉินอีรู้สึกหมดสนุกขึ้นมาทันที

เดิมทีเขาคิดว่าเหยียนเลว่จะรู้อะไรสักหน่อย แต่เวลานี้ดูจากแผนการของหลี่เจ๋อแล้ว เหยียนเลว่เป็นแค่หมากที่มีหรือไม่มีก็ได้

"นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะทำงานที่นี่ แต่ผมไม่ชอบให้ใครมารบกวน รวมถึงคุณ และคุณ"

สายตาของเขามองไปทางเหยียนเลว่และเลขาคนนั้น เป็นสายตาที่เยือกเย็นมาก

รอให้เฉินอีเดินออกจากห้องทำงาน เหยียนเลว่กำหมัดแล้วชกไปบนโซฟา เขาไม่กล้าชกไปที่โต๊ะเพราะเลือดจะออก

"ประธานเหยียน ตอนนี้พวกเราควรทำยังไงดีคะ หรือว่าจะต้องถูกไอ้หมอนี่ข่มขู่ไปตลอดชีวิต?"

เลขารีบเดินมา นั่งบนตักเหยียนเลว่แล้วถามเสียงออดอ้อน

นัยน์ตาของเหยียนเลว์ฉายเจตนาฆ่า