ศึกเดือด มหากาฬ นิยาย บท 46

เช้าวันที่สอง

เฉินอีทำอาหารเช้าเสร็จตั้งแต่เช้า รอฉินปิงหลันและลูกออกมา

"คุณทำอาหารเป็นด้วยเหรอคะ?"

ฉินปิงหลันมองอาหารเช้าตรงหน้าแล้วตกตะลึงเล็กน้อย

ในสายตาของเธอ บางทีเฉินอีอาจจะชกต่อยเก่ง แต่ไม่มีวันเป็นผู้ชายประเภทที่ทำอาหารเป็น แต่กินอาหารที่เขาทำแล้วรู้สึกมหัศจรรย์อย่างหนึ่ง

"หลายปีที่ผ่านมานี้ผมเรียนรู้การทำอาหารจากพ่อครัวต่างประเทศมาไม่น้อย ขอแค่ถูกปากคุณหลังจากนี้ผมจะทำทุกวัน"

เฉินอีพูดเสียงอ่อนโยน

ฉินปิงหลันรู้สึกว่าอาหารเช้าที่อยู่ในปากไม่อร่อยขึ้นมาทันที

"อิ่มแล้ว！”

เฉินอี “……”

ดวงตากลมโตของโต๋วโต๋วกลอกไปมาหนึ่งรอบ กอดคอของฉินปิงหลัน พูดเสียงออดอ้อน："คุณแม่คะ ต้องเห็นคุณค่าของอาหารนะคะ ทั้งหมดนี้คุณลุงคุณน้าทำด้วยความลำบาก อีกทั้งคุณพ่อก็ตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อมาทำอาหารด้วยความเหน็ดเหนื่อยนะคะ"

"......"

สิ่งที่ฉินปิงหลันทนไม่ได้ที่สุดก็คือลูกสาวทั้งสองออดอ้อน กินอย่างเอร็ดอร่อยขึ้นมาทันที

แต่พูดตามตรง ถึงแม้จะเป็นแค่อาหารเช้าธรรมดา แต่ฉินปิงหลันกลับกินอย่างเพลิดเพลิน

"เฉินอีเป็นใครกันแน่"

เธอเองก็รู้สึกแปลกใจ

ส่วนโต๋วโต๋วหันไปยิ้มกับเฉินอีด้วยความซุกซน สองพ่อลูกใจตรงกัน มีแค่โนว่โน่วเท่านั้นที่มองพ่อกับพี่สาวด้วยความงุนงง

พวกเขาหมายความว่าอะไร

"คุณพ่อ อุ้มๆ!”

"โนว่โน่วยกมือทั้งสองข้างขึ้น เฉินอีอุ้มด้วยความจนปัญญา พูดเสียงเบา："คุณพ่อต้องขับรถ หนูและพี่นั่งด้านหลังกับคุณแม่ ดีไหมครับ"

"ได้ค่ะ"

เฉินอีสตาร์ทรถ ฉินปิงหลันมองไปรอบๆ

เจ้าหมอนี่ โรลส์รอยซ์แฟนธอมหนึ่งคัน ถึงแม้จะดูไม่ออกว่าเป็นรุ่นแพงสุดหรือว่ารุ่นอะไร แต่อย่างน้อยราคาก็เจ็ดแปดล้านหยวนแล้ว

"ช่วยถ่อมตัวหน่อย อย่าขับรถของเพื่อนพ่อคุณออกมา"

ฉินปิงหลันโอดครวญเสียงเบา

ในสายตาของเธอ ไม่ว่าจะเป็นห้องขนาดใหญ่ทั้งสองห้องในตึกติ่งช่าง หรือว่ารถโรลส์รอยซ์ ทั้งหมดล้วนเป็นสิ่งที่เพื่อนเก่าพ่อของเฉินอีจัดหามาให้

เฉินอีได้ฟัง ให้มังกรเขียวขับไปอย่างไม่ลังเล แล้วเอาปอร์เช่ออกมาหนึ่งคัน

ฉินปิงหลัน "......"

"คุณไม่มีรถราคาไม่กี่แสนหยวนเลยเหรอคะ?"

ฉินปิงหลันพูดเสียงเคร่งขรึม

เธอรู้ดี ถ้าหากเฉินอีขับรถแบบนี้กลับไป เกรงว่าคนตระกูลฉินจะยอมรับเธอและเฉินอี แต่เรื่องยุ่งยากที่จะเกิดต่อจากนี้จะไม่มีวันจบ เธอไม่อยากให้เรื่องพวกนั้นของครอบครัวตนเองสร้างปัญหาให้เฉินอี

ยิ่งไปกว่านั้นทั้งหมดนี้เป็นของเพื่อนสนิทพ่อของเฉินอี ตัวเฉินอีจะเอาอะไรออกมาได้ จะทำให้เกิดการเย้ยหยันดูถูกมากกว่าเดิม ถึงแม้ฉินปิงหลันจะไม่แคร์แต่ก็ไม่อยากเผชิญหน้ากับเรื่องแบบนี้

"เหมือนจะไม่มีแล้วครับ คันที่ถูกที่สุดก็คือคันนี้" เฉินอีประหม่าอย่างเห็นได้ชัด "หรือว่าพวกเรานั่งรถประจำทาง?"

บนรถประจำทาง

ฉินปิงหลันอุ้มโนว่โน่วและจูงมือโต๋วโต๋วนั่งอยู่ตรงที่นั่งริมหน้าต่าง ดึงดูดสายตามากมาย

ไม่พูดไม่ได้จริงๆ ถึงแม้ฉินปิงหลันจะมีลูกสาวสองคนแล้ว แต่หน้าตาของเธอยังเหมือนกับเมื่อสิบปีก่อน หุ่นของเธอก็ไม่เปลี่ยนแปลง ทั้งยังมีความสวยและเสน่ห์ของหญิงสาวมากขึ้นอีกด้วย

"ให้ตายสิ รู้แบบนี้ตั้งแต่แรกเรียกแท็กซี่ดีกว่า"

เฉินอีลูบจมูก รู้สึกเสียใจนิดหน่อย

เขาประเมินเสน่ห์ของภรรยาตนเองต่ำเกินไปแล้ว

ต้องรู้ว่าในรถสาธารณะคันนี้มีผู้หญิงหน้าตาดีและมีเสน่ห์มากมาย มีทั้งผู้หญิงทำงาน หรือไม่ก็นักศึกษามหาวิทยาลัย อาจจะพูดได้ว่าต่างคนต่างสไตล์และเป็นที่นิยมมานับร้อยปี

แต่ว่า！

หลังจากฉินปิงหลันขึ้นมาบนรถสาธารณะ ความโดดเด่นของสาวสวยพวกนี้ถูกกลบไปหมด สายตาเหล่านั้นไม่ได้กวาดมองผู้หญิงพวกนั้นอีกเลย สุดท้ายตอนนี้ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉินปิงหลัน

"เฮ้ยพวก เปลี่ยนที่นั่งกันหน่อยได้ไหม?"

มีคนจ้องฉินปิงหลันตาเป็นมัน มองเฉินอี แล้วยัดเงินให้เข้าหนึ่งร้อยหยวน

เหตุเพราะเฉินอีสวมหมวดตลอดเวลา ร่วมกับใส่แมสจึงไม่มีใครมองเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา ทำให้เข้าใจผิดคิดว่าเขากับฉินปิงหลันไม่รู้จักกัน

"คุณพ่อคะ ทำไมคุณลุงคนนี้ถึงอยากจะย้ายที่นั่งกับคุณพ่อด้วยคะ"